‘n Meisie was blind weens onontwikkelde korneas in elke oog. Sy het almal gehaat oor haar blindheid. Vir haar kêrel was sy baie lief omdat hy baie vir haar omgegee het en so liefdevol was.
Eendag het sy aan haar kêrel gesê: “As ek maar die wêreld rondom my kon sien, dan sou ek met jou trou.” Sy was op ‘n waglys vir kornea-oorplantings en een dag gebeur dit toe wel dat so ‘n operasie uitgevoer kon word.
Toe die verbande ‘n paar dae later verwyder is, kon sy alles sien, ook haar kêrel. Hy vra toe: “Nou dat jy kan sien, sal jy met my trou?”
Sy het na hom gekyk en was geskok, want hy was blind. Sy wou nie die res van haar lewe in sy twee blinde oë vaskyk nie. Sy weier toe om met hom te trou. Haar kêrel het haar gelos en dae later met groot hartseer aan haar geskryf: “Jy moet jou oë mooi oppas, voordat dit jou oë geword het, was dit my oë.”
Dis hoe die menslike brein soms werk by verandering van status. Baie min mense onthou hoe die lewe voorheen was, hoe ander hulle bygestaan het deur dik en dun.
Die lewe is ‘n geskenk
Voordat jy weer iets negatiefs oor iemand sê, dink aan hulle wat nie kan praat nie.
Voordat jy oor die kos kla, dink aan hulle wat niks het om te eet nie.
Voordat jy kla oor jou maat, dink hoeveel smag na ‘n lewensmaat.
Voordat jy kla oor die lewe, dink aan hoeveel mense te vroeg die Ewigheid in is.
Voordat jy kla oor jou kinders, dink aan hoeveel moeders nie kinders kan hê nie.
Voordat jy kla oor jou vuilerige huis of motor, dink aan die duisende wat nie huise en motors het nie.
Voordat jy kla oor hoe ver jy iewers heen moet ry, dink aan die mense wat die afstand te voet moet aflê.
Voordat jy kla oor jou werk, dink aan die miljoene wat nie werk het nie.
Voordat jy jou vinger uitsteek of iemand oordeel, dink daaraan dat jyself nie volmaak is nie en dat ons almal verantwoording moet doen aan ons Skepper.
Voordat jy toegee aan depressie, dink daaraan dat God steeds vir jou God is en loof Hom.
Voordat jy toelaat dat enigiets jou ontwrig, tel net jou seëninge, en kyk wat God jou gegee het.
