Elke oog sal Hom sien

En wêreldwyd wonder Gelowiges, hoe sou elke oog Hom kan sien? Die Aarde is baie groot en dele is nag wanneer ander dele daglig is. Nogtans, elke oog sal beslis die Messias kan sien, maar nie almal sal opgewonde wees nie.

“Kyk, Hy kom met die wolke, en elke oog sal Hom sien, ook hulle wat Hom deursteek het; en al die geslagte van die aarde sal oor Hom rou bedryf; ja, amen!” Openb 1:7

            “En baie nasies sal heengaan en sê: Kom, laat ons optrek na die berg van die HERE en na die huis van die God van Jakob, dat Hy ons in Sy weë kan leer en ons in Sy paaie kan wandel. Want uit Sion sal die wet uitgaan en (let op) die Woord van die HERE uit Jerusalem.” Miga 4:2

            Tydens die 1973 Yom Kippoer Oorlog het ons twee weke lank Nuwe Testamente aan Jode en Arabiere in die oorlog versprei. Ons moes uiters versigtig wees. As ons betrap sou word, sou hulle ons onmiddellik deporteer, soos wat met ander voor ons gebeur het.

            Ons het nie een keer ‘n Bybel op iemand afgedwing nie, elke net beleefd gevra om hulle een wou hê, en elke keer  was hulle te bly daaroor.

            Vandag verkondig Wedergebore Joodse Rabbi’s die Evangelie vanuit Jerusalem. Daar is 282 Messiaanse (Joodse Christen) gemeentes in Israel.

            Daar is 20 000 Christene in Israel. Hulle aanbid in 150 Evangeliese Christen gemeentes.

TBN se ateljees

            Daar is vandag ook twee van die wêreld se grootste Christen TV-stasies in Jerusalem... Trinity Broadcasting Network (TBN) en Daystar.

            Hierdie twee Netwerke het miljoene dollar geskenk om Israelse skole te bou, ook gemeenskapsentrums, hospitaalsale en selfs sinagoges.

            Beide TV-stasies is op Berg Sion en het 24/7 TV kameras gerig op die Olyfberg waar Jesus met sy Wederkoms sal staan. Die kameras sal Hom fotografeer soos wat die Messias uit die wolke neerdaal en alles  wêreldwyd beeldsend. So sal elke oog Hom sien.

            Beide TV netwerke beeldsend die Evangelie wêreldwyd. TBN versprei die Evangelie ook in Hebreeus in Israel. TBN is ook groot ondersteuners van die Messiaanse Jode.

            Jerusalem is en bly die barometer van Tyd en Eindtyd gebeure. Met die Messias se koms is almal se kanse op die Ewige Lewe finaal uitgeput. Terwyl jy hier lees is daar nog geleentheid vir jou op ‘n plek in Sy kudde.

            “Kom nou en laat ons die saak uitmaak, sê die HERE: al was julle sondes soos skarlaken, dit sal wit word soos sneeu; al was dit rooi soos purper, dit sal word soos wol.” Jes 1:18 –  Wekroep

 ·       TBN = Kanaal 343 op DSTV. Daystar = Kanaal 342 op DSTV. 

Die merkwaardige Harry Ironside

Harry Ironside, die man wat as baba doodgebore is en as jongeling die Evangelie as onwedergeborene verkondig het.


Henry (Harry) Allen Ironside (14 Oktober 1876 – 15 Januarie 1951) was ‘n Kanadees-Amerikaanse leraar, dosent, teoloog en pastoor van die Moody Kerk in Chicago van af 1929 tot 1948 sonder dat hy ooit in ‘n klas was of enige eksamen afgelê het.

            Ironside is in Torontom Kanada gebore. Sy vader was John Ironside en sy moeder Sophia Stafford. Sy ouers het by die Plymouth Brethren aanbid. By geboorte was aangeneem dat Harry doodgebore is. Mediese personeel het al hulle aandag aan sy ma se bedenklike toestand verleen.

            Veertig minute later het ’n verpleegster lewe by Harry bespeur.  Hy is dadelik behandel en bygebring.

            Toe Harry twee jaar oud was is sy pa John, op 28-jarige ouderdom aan maagkoors oorlede. Harry was van ‘n klein seuntjie af baie geïnteresseerd in die verkondiging van die Evangelie. Hy  het geestelike boodskappe in dienste van die Heilsleër gebring. Later het hy by die Plymouth Brethren ingeskakel.

         

Die gesin het toe na Los Angeles, Kalifornië verhuis. Daar was nie ‘n Sondagskool nie en op 11-jarige ouderdom begin Harry sy eie Sondagskool. Hy en sy maatjies het ‘n spul goiingsakke aanmekaar gewerk en ‘n tent gebou wat 100 kinders kon huisves. Hy het weekliks vir sowat 60 kinders en ‘n paar grootmense gepreek.

            In 1888 woon hy dienste by van Evangelis Dwight L. Moody. Daar was 4 000 mense in die dienste en Harry hoop hy kan ook eendag vir so mense preek. ‘n Jaar later gesels hy persoonlik met Moody en kom toe agter dat hy wat Harry is, nie Wedergebore is nie.

Dr Ironside

            Hy het dadelik opgehou met preek en ses maande lank geworstel met die geestelike “probleem” van Wedergeboorte. Na ‘n aand van gebed in Februarie 1980 is hy op 13-jarige ouderdom Wedergebore. Hy het later so getuig: “Ek het op die Woord van God berus en Jesus Christus as my Saligmaker bely.” Na sy Wedergeboorte het hy weer begin preek en dadelik sy eerste siel vir die HERE ingebring. Op skool was hy bespot, maar niks sou hom laat afsien van sy ywer om siele te wen nie.

            Sy ma Sophia het later daardie jaar weer getrou met ene William D. Watson.

            Harry het die skool na St V111 verlaat en in sy vrye tyd ‘n skoenmaker gewees. Hy het besluit hy het genoeg van skool gehad en dit later berou. Nog later werk hy bedags in ‘n fotografiese ateljee en saans preek hy in dienste van die Heilsleër. Hy was bekend as die seun-prediker.

            Op 16-jarige ouderdom verlaat hy die fotografie en word hy voltydse prediker by die Heilsleër. Daar word hy ‘n luitenant en preek hy 500 preke per jaar. Dit het sy gesondheid aangetas en hy moes die prediking onderbreek om in ‘n hersteloord tuis te gaan.

            Op 20-jarige ouderdom in 1896 verhuis hy na San Francisco en werk hy weer saam met die Plymouth Brethren. Hy begin ook hand bysit by Evangelis Henry Varley se dienste en ontmoet Varley se pianiste Helen Schofield, die dogter van ‘n Presbiteriaanse prediker.

            Die twee is gou getroud. In 1898 sterf Harry se moeder. In dieselfde jaar word Harry en Helen se eersteling Edmund Henry gebore. In 1900 verhuis die gesinnetjie na Oakland.

In 1903 aanvaar hy sy eerste uitnodiging om op die Ooskus te preek. Met hulle terugkeer na hulle tuiste had hulle net genoeg geld om tot in Utah te reis. Hy het 10 dae lank op die strate gepreek en net toe die gesin se geld op was en hulle nie meer die hotel kon bekostig nie, gee ‘n vreemdeling hom ‘n koevert met $15 in. Daarmee kon hulle terugreis na hul tuiste in Oakland. Harry het nooit kollekte opgeneem of vir geld gevra nie. Hy het soos sy ma op die HERE vertrou.

In 1905 is hul tweede seun John Schofield gebore. Harry begin toe ook ‘n eie drukkersbesigheid en boekwinkel. Hier begin sy lewe as skrywer. Verskeie Bybelse kommentare word geskryf en gedruk. Sy bedryf heet: Western Book and Tract Company. Dit was ‘n groot sukses tot en met ressessie in laat 1920.

Steeds sonder enige formele teologiese opleiding preek hy vanaf 1916 tot 1929 bykans 7 000 preke aan meer as 1.25 miljoen mense.

In 1918 werk hy saam met Evangelis George McPherson; en in 1924, begin preek onder die toesig van die Moody Bybel Instituut.

In 1926, wys hy ‘n lektorpos na Dallas Teologiese Seminarie van die hand, alhoewel hy sedert 1925 en 1935 gereeld daar klas gegee het.

Na ‘n reeks preke by die Moody Kerk in Chicago, is hy in 1929 genooi om een jaar lank as pastorale prediker op te tee. Die volgende jaar is hy amptelike ingehuldig as pastoor en het daar tot en met sy aftrede in 1948 gepreek. In al hierdie tyd het hy weekliks vir sowat 4 000 mense gepreek.

In 1932 het hy ook oorsee begin preek en in 1938 lewer hy 142 preke in Engeland, Ierland en Skotland. Elke diens is deur sowat 2 000 mense bygewoon. In 1942 word hy ook president van die  Africa Inland Mission. In 1935 preek hy by die begrafnis van Billy Sunday in die Moody Kerk.

            In 1930 vereer Wheaton Kollege hom met ‘n eredoktorsgraad in die Lettere. In 1942 vereer Bob Jones Universiteit hom met ‘n eredoktorsgraad in Godgeleerdheid.

            Hy het nooit ‘n sent vir homself of sy werk gevra nie, maar hy was ‘n meester om geld vir ander geestelike organisasies in te samel.

            ‘n Paar maande na hul 50e troudag is Harry se vrou op 1 Mei 1948 Huis toe. Hy het as pastoor bedank en afgetree.

Op 9 Oktoberber 1949 trou hy met Annie Turner Hightower. Hy had swak sig, Na ‘n operasie wat sy sig herstel het, het hy op November 2, 1950 na Nieu-Seeland vertrek waar hy weer saam met die Plymouth Brethren gewerk het. Hy is egter met sy hand aan die spreekwoordelike ploeg op 17 Januarie 1952 Huis toe.

            Harry het nooit formele opleiding gehad nie. Hy had ‘n ontsettend verstandelike vermoë met sy fotografiese brein en ‘n onuitputlike liefde vir verlore siele.

            Hy was een van die grootste Christen veelskrywers van die 20e eeu. Meer as ‘n 100 van sy werke is gepubliseer. Sommige daarvan word steeds gepubliseer.

            Hy het ook verskeie liedere geskryf, onder meer sy geliefde “Overshadowed”. Oor sy Bybelse kommentare, het ‘n gesoute redakteur geskryf: “Dit het die toets van die tyd deurstaan.”

Ons hoef nie almal ‘n Ironside te wees nie, maar as Gelowiges is ons almal geroep om siele in te bring. – Wekroep

Ons soek na traktaatjies

Die Clyderivier is ‘n groot en belangrike handels- en skeepsbou roete  in Brittanje en is sowat 180km lank.

Op een van die Clyderivier se vakansiebote staan ‘n man traktaatjies en uitdeel, vertel “A Message of God.” `n Man van Glasgow neem `n traktaatjie en merk op: “Ek is nie gekant teen hierdie soort ding wat jy nou doen nie, maar ek is bevrees dit rig nie veel goeds uit nie. In my jonger dae het ek dit ook gedoen, maar ek het nooit enige vrug op my pogings gesien nie.”

Die jongman word effens moedeloos, want die man wat met hom praat, lyk na ‘n ordentlike man wat moontlik self ‘n Gelowige is.

Hy trek sy skouers op, glimlag verleë, en sê: “Ek het deur die lees van ‘n traktaatjie tot bekering gekom.”

Die man van Glasgow stel dadelik belang. Hy bly staan en vra die jongman verder uit.

            Die jongman vertel hom hy was 12 jaar oud, toe hy een wintersaand by ‘n sendingsaal verbystap. Buite staan ‘n man om mense in te nooi om die diens by te woon en vir elkeen gee hy ‘n traktaatjie. Hy neem die traktaatjie en gaan in om na die preek te luister. Die preek ontstel hom en maak hom bekommerd oor sy siel.

Tuisgekom, lees hy die traktaatjie. Dit was ‘n duidelike stap vir stap beskrywing van hoe ‘n mens met jou sondebesef by Christus as Verlosser kan uitkom.

Hy het daar in sy kamer by sy bed gekniel en Jesus as sy Verlosser aangeneem. Daardie aand, vertel die jongman vir die Glasgowman  het hy die Messias gevind en leef nou vir Hom en daarom, in sy vrye tyd deel hy traktaatjies uit sodat ander ook, soos hy, gered kan word.

“Waar het dit alles gebeur?” vra die Glasgowman. Die jongman noem die straat en sendingsaal se naam en ook wanneer dit alles gebeur het.

Die man raak bewoë, vee oor sy oë en gryp die jongman se hand. “Toe ek ‘n jong Christen was, was dit my werk om by daardie saal se deur te staan, mense in te nooi en traktaatjies uit te deel.

“Weet jy, ek dink ek onthou jou. Ek het met jou gepraat en jy het die traktaatjie geneem, bietjie geweifel en toe in die saal binnegegaan.

“Maar ek het intussen moed opgegee. En nou, na byna 20 jaar, wys die HERE vir my dit was nie tevergeefs nie! As God my lewe spaar, gaan ek my ontrouheid bely en weer vir Hom begin werk.”

Vraag is: Hoeveel meer mense kon nie gered gewees het as die man aangehou het om traktaatjies uit te deel nie? Ons durf nooit opgee nie want sy Woord is lewendig en Hy belowe Sy woord sal nooit leeg terugkeer nie.

Traktaatjies het feitlik uitgesterf, maar daar  is deesdae opnuut navraag daarna. Kyk tog asseblief in julle boekrakke, laaie, kaste, of julle nie nog van vervloë dae se Afrikaanse traktaatjies daar vind nie en stuur dit asseblief aan ons. – Wekroep

Skaam jou nie vir die Evangelie nie

Jesus is heeltyd besig in ons buurt. Pleks van vir Hom te sê/vra wat om
te doen, kom ons sluit eerder by Hom aan en werk saam…

John Doukas Photography

Gelowiges hou die sleutel tot die grootste Herlewing in mense heugenis. “Want ons is medewerkers van God; die akker van God, die gebou van God is julle.” 1 Kor 3:9. As medewerkers is ons hier om ‘n verskil te maak. Waar ons beweeg moet alles veander.

            Bid voordat jy jou huis verlaat en neem die Messias, die Heilige Gees en Engele saam met jou na elke gebou waar jy vandag gaan instap. Wees geduldig en verwag reaksie. Wees vriendelik met almal ook wanneer dinge by die betaalpunt skeef loop.

            Wees die hoflikste motorbestuurder in jou kontrei. Jou hele lewenswandel moet van Jesus getuig. Fluit of sing vrolik, al neurie jy dit net. Onthou ALTYD, jy is ‘n Koningskind.

Die tydskrif Charisma, haal Pastoor Alan Scott soos volg aan: “The key to seeing revival break out in a city is for ordinary believers to partner with God in both the supernatural and the supernarrative — to operate in the gifts of the Spirit and to understand how their everyday life fits into God's grand story. He saw both these things happen at his former church — Causeway Coast Vineyard in Coleraine, Northern Ireland — and as a result witnessed a move of God break out in a historically divided and secular city.

During that move of God, one of Scott's friends was at a coffee shop when he met a young man whose partner had just come to faith. He told the young man, "Hey, here's what's going to happen. I'm going to pray in a moment. A wind is going to come into this coffee shop. It's going to swirl around you. Then you're going to know that God is real, and you're going to give your life to him."

The young man, skeptical, shrugged and said, "OK."

The two bowed their heads to pray together, and the moment Scott's friend began to pray, a mighty wind came into the coffee shop and swirled around the young skeptic. Immediately, he gave his life to Christ.

"It's kind of easy bringing people to Jesus when that kind of stuff is breaking out," Scott says. "But that kind of stuff is a product not of a sudden movement of God but of a gradual movement of His people going after the city, changing the atmosphere of the city. When that kind of climate takes root, it makes everything a little bit easier."

Scott knows from personal experience. He first came to Christ through an awakening in his community, helped usher in a move of God at his first church and is now eagerly contending for the Spirit to work through his new church in Anaheim, California.

It's not going unnoticed. Pete Greig, the founder of the 24-7 Prayer Movement, says: "When Alan Scott speaks, I try to listen. Where he leads, I try to follow."

For Scott, community-shifting transformation won't be accomplished by scheduled revivals or frenzied church meetings but rather by years of diligently sowing seed into a city.

"Every church thinks their city is hard to reach, and every city is hard to reach—when we stay in the building," Scott says. "But it's amazing how open people are when we actually move beyond the services into our communities. People are desperately open. They're desperately looking for life change. [Christians] can start there. They can start with the people around them whom God is moving in."

Scott spoke to Charisma about his experience with moves of God, his journey from Northern Ireland to Southern California and how believers can be the catalysts for spiritual renewal in their cities.

Scott wasn't raised a Christian. In fact, he says, he was a teenager before he ever met a Christian. But that all changed after his brother became a follower of Jesus. And his brother wasn't the only one coming to Christ in his city.

"Suddenly, there was—a 'move of God' would be too strong, but definitely something stirring in our community—where some skinheads and some punks became believers," Scott says. "One of them happened to be my brother, so I watched the transformation of his life, slightly intrigued and slightly afraid."

At the same time, one of Scott's friends began attending a Christian youth organization and invited him to join. Scott began attending, until one night he got saved during a screening of the 1977 miniseries Jesus of Nazareth. He says he was "absolutely arrested" by what he saw on screen and—despite not knowing any of the sinner's prayer etiquette—decided to follow God because "what I saw on the screen is real and I need that in my life."

By the time he was 27, Scott and his wife, Kathryn, were co-founding and pastoring the Causeway Coast Vineyard in Coleraine, Northern Ireland. They learned a lot during those early years of ministry.

"I think it's the same for any pastor," Scott says. "We always think it's about building the church, and then you realize, Actually, Jesus was forming me. I am the project, and all these things that are happening around me are designed to create something within me."

Coleraine, a coastal town of approximately 25,000, enjoys influence belying its small size thanks to 3 million tourists who annually visit the famous Causeway Coast. When the church was founded, Scott says the town's Protestant and Catholic communities were sharply divided, a situation which was only growing more tense with time. Though Scott's initial focus was on growing and developing his small church community, his entire paradigm shifted during a church leadership retreat.

During that time, Scott felt God impress upon his heart, "If you'll go after the lost, I will look after the church."

"As church planters, we'd been trying to build the church, and it really isn't our job to do that," Scott says. "Jesus said, 'I will build my church.' ... That was the seminal moment for our church, because we began cultivating an outward focus: to go out and engage the lost, to get churchgoers to think beyond the building and develop ministries—[from] healings on the street to compassion ministries. To desire to pursue the Father as He was pursuing the lost."

Causeway Coast's first step was to bring peace to its polarized community. Scott says parades were an area of significant tension in Northern Ireland, stoking division and escalating violence within a region. That year, before a key parade, police asked Scott if his church would come attend the event. When Scott asked why, the police officers told him, "We can see that when you show up, there happens to be a change in the atmosphere."

From there, the church began serving wherever God gave them favor—eventually ministering everywhere from hospitals to public schools to branches of government.

One key initiative that paved the way for revival was the church's healing ministry.

"We really invented a simple model in the community," Scott says. "We erected a banner that says, 'Healing.' We got out four or six chairs, and we literally waited for people to take a seat, [even] in the rain or in the freezing cold. As we did that, God had this beautiful way of showing up and transforming lives."

People began getting healed. In a small town like Coleraine, news travels quickly—and thanks to its tourist traffic, news travels far. Healed people brought their friends to be healed too. Scott recalls that once a busload of soccer players pulled up to the healing banner, ready to see the team injuries healed.

"I         had people from all over Ireland and even beyond Ireland come," Scott says. "I saw every conceivable cancer healed—sometimes really dramatically, most of the time really slowly over a period of time. But it never gets old. It's just an amazing thing to watch God do what no one else can do."

The supernatural started but didn't stop with healing. In October 2013, a prophetic voice told Causeway Coast, "This month you have seen on average three people a day come to faith. It has astounded you, but I tell you that from this day you are going to see between five and 10 people a day coming to faith." The following week, 35 people came to faith. By 2014, Scott says "a significant move of God" took hold in Coleraine, and thousands of people came to faith. Scott says for a time, 56 to 70 people started a relationship with Christ each day. During that time, Scott says the Holy Spirit gave ordinary people prophetic words, words of knowledge and dream interpretation. He believes this move of God is at least somewhat duplicable and the result of reaping a long-sown harvest.

"When you sow a seed in the community over a period of time—the long haul, spending every week on the streets ... it actually begins to alter the calling of the city," Scott says. "It begins to change and blooms this beautiful receptivity to the community, where it's just easier for people to come to faith."

Alan and Kathryn Scott never imagined they'd leave the Causeway Coast Vineyard. After all, their years of work were finally shifting the atmosphere of the entire community, and they loved their brothers and sisters in the church there. But the Lord had other plans for the Scott family.

"For a long time, Kathryn had sensed God speaking about us living in the U.S. at some point," Scott says. "I thought it'd be maybe after our kids had gone to college and all that. But then we were in the gathering, and very clearly the Holy Spirit began to speak and say, 'I want you to build an altar again. It's time to pioneer again.' Honestly, you tend to tuck those kinds of things away, but from then on, it was like prophecy central. Everywhere I went, people prophesied over us. Initially, I didn't want to hear it—we were loving the community there and loving what God was doing. Who would want to leave something like that? It's what we dreamed of and desired for years. But the Lord kept speaking into it."

In June 2017, the Scotts moved to the U.S.—without any clear plan of where to go next or what God was calling them to. Their young daughters weren't in school. Neither parent had a job. They grieved the loss of their Coleraine community. Scott calls it the "usual Jesus story": "He says, 'Come, follow Me,' and He doesn't tell you where or what or who. So we just followed Him."

In December, the Anaheim Vineyard—the original Vineyard Church founded and pastored by John Wimber—announced its then-lead pastor, Lance Pittluck, was retiring. The Scotts were invited to seek the pastorship and by February 2018 were installed as the new lead pastors of the Anaheim Vineyard.

"John Wimber has this beautiful statement where he says, 'The economy of the kingdom of God is quite simple: Each new step in the kingdom costs us everything we have gained to date,'" Scott says. "That's been the reality for us. As we take another step in the story, it's going to cost us. Everything we've gained, every breakthrough, all the territory and all that the Lord has done, we have to surrender at His feet again as we take our next step into His story."

Scott admits he was initially nervous taking over such a historic and well-established church, but he says the Anaheim Vineyard welcomed his family with open arms. In a way, he says, both pastors and community alike needed this change.

"The church had been in decline for quite a long time, and so people were really desperate for hope," Scott says. "We're now living in California, where it's brown most of the year, but if it rains for a few days, the ground and the mountains around us turn green almost immediately. It's been a little bit like that in the transition. People were just desperate for a little bit of hope, and as we engaged in that and brought what Jesus has given us to the table, you can see the hope bloom around us."

Within the first six weeks of leading Anaheim Vineyard, Scott says the church's attendance doubled "pretty much overnight." He openly wondered whether it was simply a honeymoon period, but Bill Johnson—pastor of Bethel Church in Redding, California—prophesied to Scott that the transition would be free of difficulty and opposition. So far, Scott confirms, he's been right. And as he's gotten acclimated to Southern California, he's noticed something stirring among the charismatic churches of the West Coast.

"Kathryn and I felt a sovereign push to step into a story He is specifically writing in Southern California," Scott says. "He didn't tell us what that story was; He just invited us to move to be part of it."

Recently, Jeremy and Katie Riddle announced they would be joining the Scotts as co-pastors at the Anaheim Vineyard, taking oversight of worship, prayer and creativity. Scott lists the Riddles, Bethel Church and Bridgetown Church in Portland, Oregon, as examples of God writing a story on the West Coast that goes beyond the church building.

            "I think the Spirit of God is doing something," Scott says. "I think it'll look quite different and will have ingredients of the supernatural, empowered ministry and community formation, and it's so beautiful. ... There's definitely something on the West Coast that is flourishing. I think often the media presents California, as it did with Ireland, as, 'Here's a community that's hard to reach.' But I think those are the ones where God stores the treasures. It's often in the places of darkness He stores great treasure."

Even before Scott moved to town, he was influencing his West Coast neighbors. In the book Scattered Servants, Bridgetown Pastor John Mark Comer says Scott's work in Coleraine influenced Comer's own work in Portland.

            "Very few leaders think like Alan Scott," Comer says. "Even less live like Alan Scott. His wide, expansive vision of transformation, not just for churches, but for entire cities, hits a deep nerve in my soul. ... Seeing Alan's community in Northern Ireland cast a vision in my mind of what could be here in America. But being with Alan is what's sparked a desire to open up every moment of every day to the Spirit's work in my own city. This is a voice we need to hear."

But for now, Scott says he and his family are thrilled to simply be part of the Anaheim Vineyard and its rich Spirit-filled heritage. He describes it as "living the stories." And he thinks God has a powerful destiny still in store for it.

Scott says the most important step to changing the atmosphere of the city is cultivating both an outward focus and a servant's heart.

            The former requires leaders to critically examine which church systems or structures push focus inward rather than stretching the body out. Scott says it's one of the first things he had to change after becoming pastor of the Anaheim Vineyard.

"The natural drift of life is inward," he says. "Particularly when something's in decline, we begin to look at what's going wrong and we try to preserve it. We try to maintain it. We have this posture that looks towards the past and tries to reclaim that. So we grow increasingly insular. But our hope is always this outward journey. It's always building towards what the Father is doing beyond this. That's what stretches us, allows us to grow and then really creates spiritual formation."

Living outwardly means abandoning the scarcity mentality, feeling liberated in Christ to give everything away—even your life—if that's what He demands. After all, as Wimber said, every new step requires the loss of every previous gain. It means following Christ in both the supernatural and the supernarrative. Many charismatics are already quite good at living out the supernatural. Dream interpretation, prophecy and healing all serve both the body and the community. But Scott acknowledges some believers aren't ready to do healings under a banner in the middle of the street. Other times, it's simply not appropriate.

For those times and people, Scott suggests living in the supernarrative—finding how your story fits into God's story.

"Start where you are," Scott suggests to readers. "Most of you will be in your workplace, and that's a place of kingdom expansion. God is at work in our work and you should recognize how to partner with Him. ... The supernarrative is the recognition that work itself is holy and honorable to the Lord—learning with Him in that area to say, 'OK. I'm a barista today in Starbucks. What is the kingdom narrative that is unfolding here? What is God doing through this workplace?'"

            Once that's done, the other main step to community change is cultivating a servant's heart. Scott cautions against becoming the city's Pharisees, policing the city into a state of faux holiness and shaming people into forgiveness. Rather, he recommends adopting a father's heart: speaking hope, life and compassion into the city's residents and praying for its ultimate restoration.

            "We come as partners to the city," Scott says. "We come with a servant's towel around our arm. We look at the needs and the dreams of the city, and we learn how to unlock that together. I don't think it's a conquest thing."

            When ordinary believers stop trying to do their own thing and lean into God, Scott believes they may be surprised at how much He's already doing in their city.

"The truth is, He's been working in our community all along," he says. "Instead of trying to get Him to do what we want Him to do, how about we just go join Him in what He's already doing?"

            “Want ek skaam my nie oor die Evangelie van Christus nie (hoekom nie?), want dit is 'n krag van God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek.

            “Want die geregtigheid van God word daarin geopenbaar uit geloof tot geloof, soos geskrywe is: Maar die regverdige sal uit die geloof lewe.” Rom 1:16-17

 – sjibbolet.buro@gmail.com

Mens gee nooit op nie…

Jare gelede het 'n Roger Simms wat pas klaar was met diensplig, huis toe geryloop. 'n Mnr. Hanover laai hom in sy duur Cadillac op. Hulle stel hulleself aan mekaar bekend. Hanover sê hy is op pad na Chicago. Hy het ‘n sakeonderneming daar.

Roger vertel dat terwyl hulle ry, voel hy 'n drang in sy hart om vir die vreemdeling te vertel hoe hy tot bekering gekom het, en die man dan na sy eie verhouding met Christus te vra.

Hy deins terug, want al het hy in die kamp, tussen die dienspligmanne, nooit geskroom om vir Christus uit te staan nie, voel hy te beskeie om met so 'n vreemde en sigbaar welgestelde man oor sy siel te praat. Die aandrang in sy hart om die man vir Christus te probeer wen is egter so groot dat hy, steunend op die krag van die Heilige Gees, sy vrees oorwin en oor sy eie bekering praat en vir die man vra of hy nie verlang om ook Christus aan te neem nie.

Mnr. Hanover se reaksie was so geweldig dat Roger skrik. Hanover trek van die pad af en bring sy motor dadelik tot stilstand, laat sy kop op die stuurwiel sak en begin huil. Met Roger se hulp neem hy Jesus Christus aan as persoonlike Verlosser.

“Hierdie is die wonderlikste ding wat nog ooit met my gebeur het,”" sê hy met vreugde vir die oorblufde Roger. Kort daarna laai hy Roger naby sy huis af en ry verder na sy eie bestemming.

            ‘n Paar jaar later, terwyl Roger voorberei vir 'n sakereis, kom hy af op mnr. Hanover se visitekaartjie. Mnr. Hanover se kantoor is op sy sakeroete en hy besluit om Hanover by sy reisprogram in te sluit. Die kantoor is in een van die hoë wolkekrabbers in Chicago se middestad.
‘n Ontvangsdame sê hy kan nie met mnr. Hanover praat nie, maar sy neem hom na mev. Hanover toe. “Het u my man geken?” vra mev. Hanover. Roger vertel haar die storie en hoe mnr. Hanover sy hart vir Christus gegee het.

“Wanneer het dit gebeur?” vra sy met 'n skielike belangstelling. Roger onthou: “Die 7e Mei, vyf jaar gelede, toe ek my diensplig voltooi het.”

Sy bars in trane uit. Nadat sy haar selfbeheersing herwin het, sê sy: “Ek het jare lank vir die redding van my man gebid, maar ek het gedink God het my en my lewe en gebede verwerp en ek het vyf jaar gelede opgehou om vir Hom te leef. En kyk net hoe wonderlik het God my verhoor. Daardie dag, dit moet wees net na my man jou afgelaai het, is hy in 'n kop-aan-kop botsing dood.”

Roger moes weer help en mev. Hanover het haar saak met die HERE reggemaak.

            Met God gee mens nooit op nie want Hy is en bly ‘n Waarmaker van sy Woord. Al neem dit hoeveel jare voor die antwoord kom, hou net aan met klop want vir seker sal Hy oopmaak. Onthou altyd, die saad wat jy saai is lewendig en gesond en dit sal vir seker opkom.

‘n Soldaat in aktiewe diens

In 2 Tim 2:4 lees ons soos volg: "'n Soldaat in aktiewe diens wat sy bevelvoerder tevrede wil stel, bemoei hom nie met die dinge van die gewone lewe nie." (Lees asb 2 Tim 2:1-13 ter ondersteuning van die uitgewysde Skrifgedeelte.)

Dit is nie net maanskyn en rose om 'n Christen te wees nie. Om 'n Christen te wees is nie speletjies nie! Dit is regtig 'n stryd. Dit verg moed en deursettingsvermoë. Timoteus se opdrag word deur Paulus vergelyk met die werk van 'n soldaat in aktiewe diens. Vir Paulus is dit belangrik dat Christene daarvan bewus moet wees en bewus moet bly dat hulle almal in 'n stryd betrokke is. Christene moet bereid wees om die ontberinge te verduur om einde ten laaste die oorwinning te behaal. Persoonlike opofferings moet gemaak word.

Verdrukking sal ook ervaar word. Die soldaat sal dus alles in sy vermoë doen om sy bevelvoerder tevrede te stel. Die Christen se Bevelvoerder is Jesus Christus. Die Christen moet bereid wees om sekere dinge prys te gee ter wille van Jesus Christus, die Algehele Bevelvoerder. Om in God se span te wees moet die Christen die reëls van die span gehoorsaam. Die prys kan slegs gewen word as die reëls nagekom is.

'n Christen kan nooit passief wees nie. 'n Christen moet 'n aktiewe medestryder en deelnemer wees onderweg na die hemel. 'n Soldaat in aktiewe diens leef met 'n doel voor oë. Jesus Christus is die doel en dryfkrag in die Christen se lewe. Die Christen kan ter wille van Jesus Christus met vreugde 'n kruis opneem. Die evangelie van Jesus Christus moet regoor die wêreld verkondig word en Hy sal die nodige insig aan Sy kinders verskaf.

GEBED: Here, onse God, maak asseblief van ons getroue soldate in aktiewe diens vir U Seun, Jesus Christus. Sonder U hulp kan ons as U kinders nie staande bly nie. Dankie in Jesus se wondelike Naam. Amen. – Calin Lamont

Bemoedig mekaar – Dis Liefde sonder weerga

Bemoediging word deur Paulus beklemtoon (1 Thes 2:11-12) as een van die pilare waarop die Evangelie gebou is. Dis die hoeksteen van die openbaring van Christelike liefde een teenoor ‘n ander (1 Thes 4:18; 5:11,14).
            Die woord bemoedig kom talryk in die Nuwe Testament voor, en beslis nie sonder besondere goeie rede nie.
            Die Griekse woord Parakaleo beteken om saam langs iemand te stap omdat daardie iemand vreesagtig of swak is, probleme het, onder groot druk gebuk gaan. neerslagtig is, om so iemand te bemoedig.
            Stap ‘n entjie saam met hom of haar. Dis jou roeping!
            Dit beteken ook om iemand te ondersteun met die benodigde hulp. Om iemand wat sy werk verloor het te ondersteun met ‘n houer kruideniersware, los nie die probleem op die. Die benodigde hulp is veel groter.
            Gal 6:2 “Dra mekaar se laste (hoekom?) en vervul so die wet(liefde) van Christus.”
            Jak 5:16 “Bid vir mekaar (hoekom?) sodat julle gesond kan word. As jy ‘n misdryf teenoor iemand gepleeg het, bely dit en bid dan vir mekaar.
            Ons leef in ‘n geestelik vyandige wêreld. Ons het nodig om mekaar op deurlopende grondslag te bemoedig en te ondersteun. Moenie skinder nie, gaan help.
            Wanneer ons iemand bemoedig dan skenk ons God se waarheid en hoop aan ander.
            Dis ons plig, ons opdrag, om mekaar te bemoedig.
            Daar is mense wat van tyd tot tyd wil weet, maar as God dan ‘n God van liefde is, waarom gebeur daar sulke treurige goed op die aarde? Feit is, dat ons God se ambassadeurs op aarde is. Dis ons wat die liefde van God so sterk moet versprei dat die treurmares nie sal plaasvind nie.
            As gereddes is dit ons roeping om Christus se onvoltooide werk op aarde te volbring. Dit moet ons doen deur die Evangelie uit te dra, deur Christus se liefde en erbarming uit te dra. Om te bemoedig, om waarheid en hoop te verkondig en toe te pas.
            Die opdrag is ook: Bid vir mekaar. Ons bid hopeloos te min. Ons besef nie dat ons totale behoud van gebed afhang nie. Om vir mekaar te bid en mekaar te bemoedig is een van die groot kragte wat aan die werk moet wees binne die Christen-gemeenskap.
            Omdat die mens verskeie soorte druk moet trotseer, neem bemoediging ook verskeie vorme aan, soos bv. fisiese of geldelike hulp, vermaning, aansporing, bevestiging, lofprysinge, troos, ens. Dit bevestig aan die lydendes hulle waarde en potensiaal, ja, dat hulle meer werd is as mossies Matt 10:31.
            So bemoedig Jesus vir Petrus toe Hy aan Petrus sê dat Petrus ‘n rots is waarop Hy sy gemeente sal bou.
            Het jy al iemand bemoedig met Efes 2:10 “Want ons is sy maaksel, geskape in Christus Jesus tot goeie werke wat God voorberei het, (hoekom?) sodat ons daarin kan wandel.”
            So moet ouers ook hul kinders bemoedig, daar vanaf hul eerste tree.
            Terloops: Het jy al saam met jou predikant gaan bid omdat jy vir hom omgee? Wanneer laas het jy en jou gesin saam gebid?
            Paulus was ‘n meester op die gebied van bemoediging soos bv in 1 Thes 1:2-8 “Ons dank God altyd oor julle almal as ons aan julle dink in ons gebede en onophoudelik in gedagte hou die werk van julle geloof en die arbeid van julle liefde en die lydsaamheid van julle hoop op onse Here Jesus Christus, voor onse God en Vader, omdat ons weet van julle verkiesing, broeders wat deur God bemin word.
             “Want ons evangelie het tot julle nie gekom in woord alleen nie, maar ook in krag en in die Heilige Gees en in volle versekerdheid, soos julle weet hoedanig ons onder julle om julle ontwil gewees het.
            “En julle het navolgers van ons geword en van die HERE deurdat julle die woord in baie verdrukking ontvang het met die blydskap van die Heilige Gees,  sodat julle voorbeelde geword het vir al die gelowiges in Macedónië en Acháje.
            “Want van julle uit het die woord van die Here weerklink nie alleen in Macedónië en Acháje nie, maar ook op elke plek het julle geloof in God uitgegaan, sodat ons nie nodig het om daar iets van te sê nie.”
            As iemand goed doen, bemoedig hulle. As iemand onder druk verkeer, bemoedig hulle. Bemoediging moet ‘n deurlopende aksie wees.
            Mense vra mekaar hoe dit gaan, maar stel nie werklik belang in die antwoord nie. Ons moet ten alle koste belangstel. As daar goeie nuus is, dan moet ons die HERE loof.
            As dit nie sulke goeie nuus is nie, dalk probleme en sorge is, dan moet ons betrokke raak (hoekom?), want “die vrug van die Gees is liefde, blydskap, vrede, lankmoedigheid, vriendelikheid, goedheid, getrouheid, sagmoedigheid, selfbeheersing.” Gal 5:22
            1 Kor 12:20-27 lees: “Maar nou is daar wel baie lede, maar net een liggaam.
            “En die oog kan nie vir die hand sê: Ek het jou nie nodig nie; of ook die hoof vir die voete: Ek het julle nie nodig nie.
            “Maar veel eerder is dié lede van die liggaam noodsaaklik wat die swakste lyk; en dié lede van die liggaam wat vir ons minder eerbaar lyk, beklee ons met oorvloediger eer, en so het ons onsierlike lede oorvloediger sierlikheid, terwyl ons sierlike lede dit nie nodig het nie;
            “God het die liggaam saamgestel en aan die misdeelde lid oorvloediger eer gegee, (hoekom?)  sodat daar geen verdeeldheid in die liggaam mag wees nie, maar dat die lede gelyke sorg vir mekaar mag dra.
            “En as een lid ly, ly al die lede saam; en as een lid geëer word, is al die lede saam bly.”
            “Maar julle is die liggaam van Christus en lede afsonderlik.”
            Bemoedig, vertroos diegene wat as gevolg van een of ander gebeurtenis neergevel is.
            “Bemoedig die kleinmoediges, ondersteun die swakkes, wees lankmoedig teenoor almal.” 1 Thes 5:14.
            Ons sal geliefdes langs die lewenspad moet groet (tot ‘n latere vir sekere weersiens), ons kan finansieel seerkry, ons kan van tyd tot tyd mislukking op die lyf loop, ons kan gesondheidsprobleme ondervind. folterende familieprobleme beleef, veral wanneer sommige goed mos gelyktydig gebeur.
            Ons kan ook gebroke harte hê, maar Jesus heel die gebroke harte. Bemoedig iemand het hierdie woorde:
            “Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die ewigheid woon, Heilig is sy Naam: Ek woon in die hoogte en in die heilige plek en (maar ook) by die verbryselde en nederige van gees (hoekom?), om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart van die verbryseldes.” Jes 57:15
            Lees in 2 Tim 4 hoe Paulus vir Timotheus bemoedig.
            Soms word ‘n gelowige deur ‘n misdaad oorval. Wat dit ook al mag wees, staan hom en haar by deur dik en dun. Moenie oordeel nie, help, bemoedig, want”
            “Broeders, as iemand ewenwel deur een of ander misdaad oorval word, moet julle wat geestelik is, so een reghelp met die gees van sagmoedigheid, terwyl jy op jouself let, dat jy ook nie versoek word nie.
            “Dra mekaar se laste en vervul so die wet van Christus.
            “Want as iemand meen dat hy iets is, terwyl hy niks is nie, mislei hy homself.” Gal 6:1-3
            En as jy self ‘n gevangene is of ‘n pasiënt in een of ander inrigting, bemoedig die ander rondom jou. “Die siel wat seën, word versadig; en hy wat laaf, word self ook gelaaf.” Spreuke 11:25
            Bemoedig iemand ook met die volgende: Heb 12:11-13 Nou lyk elke tugtiging of dit op die oomblik nie ‘n saak van blydskap is nie, maar van droefheid; later lewer dit egter ‘n vredevolle vrug van geregtigheid vir die wat daardeur geoefen is.
            “Daarom, rig die slap hande en die verlamde knieë weer op; en maak reguit paaie vir julle voete, sodat wat kreupel is, nie uit lit raak nie, maar liewer gesond gemaak word.”
            Moedig die gebrokenes aan om terug te kom in die wedloop, om die wedloop te voltooi. Elkeen kan in die naam van Jesus Christus oorwin.
            Is jy genoegsaam betrokke by ander Christene sodat hulle kan weet wanneer jy in ‘n lewensslaggat getrap het?
            Dis wonderlik om bemoedig te word, maar dis ‘n groter wonder om iemand anders te bemoedig. Dit is ‘n kragtige bediening wat elkeen van ons geroep is om te lewer.
            Om effektief in hierdie roeping te kan optree, moet mens die Woord goed ken. Dis nie ons persoonlikhede, ons knaphandigheid, ons intelligensie wat die punte aanteken nie, maar die Woord van die HERE, want die Woord is lewendig!
            “Want alles wat tevore geskrywe is, is tot ons lering tevore geskrywe, sodat ons deur lydsaamheid en bemoediging van die Skrifte hoop kan hê.
            “En mag die God van lydsaamheid en bemoediging aan julle gee om eensgesind onder mekaar te wees ooreenkomstig die wil van Christus Jesus, sodat julle die God en Vader van onse Here Jesus Christus eendragtiglik uit een mond kan verheerlik. Rom 15:4-6
            Kyk hoe beskryf Jesaja die uitwerking wat die HERE op Sy kinders het: “Die Here HERE het My 'n geoefende tong gegee, dat Ek kan weet om die vermoeide te verkwik met woorde; Hy wek elke môre, Hy wek my oor om te hoor soos die leerlinge.” Jes 50:4.
            Ja, soms is dit nodig om iemand met die Skrifte te bemoedig. Soms parafraseer ons dit in ons eie woorde. Soms is dit nodig om te vertel hoe ‘n betrokke Skrifgedeelte jou eie lewe verander het.
            “Laat ons die belydenis van die hoop onwankelbaar vashou, want Hy wat dit beloof het, is getrou; en laat ons op mekaar ag gee om tot liefde en goeie werke aan te spoor; en laat ons, ons onderlinge byeenkoms nie versuim soos sommige die gewoonte het nie, maar laat ons mekaar vermaan, en dit des te meer namate julle die dag sien nader kom.” Hebr 10:23-25
            Hoop in die Bybel beteken nie wens nie, maar toekoms-feit.
            Ons bemoedig egter nie net mede-gelowiges nie, maar ook die ongereddes. Liefde is die sleutel tot mense se harte en lewens.        
            Bemoediging gaan nie sonder gebed gepaard nie. Die opdrag is om vir mekaar te bid, vir die gereddes en die ongereddes en op die Heilige Gees te vertrou rakende die soort bemoediging wat ons moet verleen.
            “En laat ons nie moeg word om goed te doen nie, want op die regte tyd sal ons maai as ons nie verslap nie.
            “Laat ons dan, terwyl ons geleentheid het, aan almal goed doen, maar die meeste aan die huisgenote van die geloof.” Gal 5:9-10
            Soos wat mens vir die verdruktes bid, kom lê die Heilige Gees dit op ‘n mens se hart oor hoe mens moet optree. Dalk deur ‘n persoonlike besoek, ‘n telefoonoproep, ‘n e-pos. Dalk ‘n bemoedigende woord, dalk ‘n skenking van die een of ander aard.
            As mens ‘n goeie luisteraar is, kry mens vele geleenthede om te bemoedig, ook oor watter soort bemoediging nodig is. Dit maak ook dat die ontvanger meer ontvanklik is vir jou bemoediging. Soos met elke bekwaamheid in die lewe oefen mens jou in bemoediging in.
            Moenie aan ‘n verdrukte sê hy moet na jou predikant toe gaan, of jy sal die predikant na hom of haar toe bring nie, nee, jy moet self die bemoediging hanteer.
            Bemoedig elke dag iemand. Dis jou roeping! – Sjibbolet

Ouers onbevoeg om kinders geestelike te lei

·    Navorsing toon
Ouers onbevoeg om kinders geestelike te lei

In Suid-Afrika is daar huidig ‘n groot geskarrel rondom godsdiens in skole. Die volgende is ‘n verslag van die Barna Navorsingsgroep in Amerika, ‘n peiling wat ook die Suid-Afrikaanse situasie weerspieël.
          Ouers glo en aanvaar dat hulle primêr verantwoordelik is vir hulle kinders se geestelike ontwikkeling, maar min ouers spandeer tyd gedurende ‘n tipiese week in  interaksie met hulle kinders oor godsdiens.
          Dit het nodig geword dat die kerke die ouers onderrig gee oor hoe om na hulle kinders se geestelike heil om te sien.
          Nege uit elke tien ouers van kinders jonger as 13 jaar (85%) glo dat hulle primêr verantwoordelik is om hulle kinders oor godsdiens en geestelike sake te onderrig.
          Net 11% het gesê dit is die kerke se verantwoordelikheid en 1% het gesê dit is die verantwoordelikheid van die kind se skool.
          Feitlik al die ouers van kinders jonger as 13 het gesê dit is ouers se verantwoordelikheid om kinders waardes te leer.  Net 1% het gesê dit is die skool se plig en nog 1% het gesê dit is die kerk se plig.
          Nogtans spandeer die meeste ouers geen tyd hoegenaamd daaraan om hulle geestelike te onderrig nie.
          Daar is darem ‘n effense ligstraaltjie. Twee uit elke drie ouers se kinders woon elke maand kerkdienste by. Alhoewel die meeste ouers dus sê dat die geestelike onderrig van hulle kinders, die ouers se verantwoordelikheid is, is hulle heeltemal tevrede daarmee dat die kerke die kinders onderrig.                    
          Die navorsing het getoon dat alhoewel ouers graag self hulle kinders wil onderrig, die ouers nie weet hoe om dit te doen nie weens ‘n gebrek aan kennis.
          Dit het ook getoon dat die kerke feitlik geen rol daarin speel om ouers van die nodige kundigheid te voorsien om na hulle kinders se geestelike heil om te sien nie. Net een uit elke vyf ouers van kinders jonger as 13 (19%) is deur kerke gekontak om die ouers se rol in die geestelike opvoeding van hulle kinders te bespreek.
          Die navorsing het getoon dat ouers nie weet hoe om die Bybel te bestudeer nie en hoe om Bybelstrofes te memoriseer nie.
          George Barna wat die navorsing gelei het, sê dat miljoene ouers geen idee het van die geestelike nood onder hulle kinders nie.

·       Van die 51miljoen kinders onder die ouderdom van 18 jaar in Amerika, is daar meer as 40 miljoen wat nie Jesus Christus as Saligmaker ken nie. Barna sê dit bewys dat daar ‘n geestelike nood is wat nie aangespreek word nie.

Barna sê: “Hierdie is die mees betekenisvolle en vrugbaarste sendingveld binne die geledere van die nasie, nogtans doen die mense wat glo en erken dat hulle verantwoordelik is vir hierdie kinders se geestelike heil, net mooi niks daaraan nie.
“Kerke sal in toenemende maat betrokke moet raak by die onderrig van die ouers wat betref die geestelike opvoeding van hulle kinders en om hierdie aller belangrike taak met wysheid te hanteer.”
Die navorsing het ook getoon dat in sommige gevalle die ouers nie in staat is om hulle kinders geestelik te lei nie omdat die ouers met hul eie geloofsontwikkeling sukkel.
          Wanneer dit kom by die geestelike opvoeding van kinders is daar miljoene gesinne op wie die spreekwoord van toepassing is wat lui:  Jy kan nie gee wat jy nie self het nie!
          Volgens die navorsing kan ’n kerk egter nie daarin slaag om ‘n kind tot volle geestelike wasdom te lei nie. Dit is en bly die taak van die ouers, veral die moeder aan moedersknie. Hoe meer die kerk hierdie rol vervul, hoe minder sien mens geestelik gesonde gesinne en hoe minder armer word ons aan ‘n nuwe generasie van jongmense wat tot geestelike wasdom kan groei.
          Die kerke daarenteen erken dat dit nie hulle plig is om kinders tot geestelike wasdom te lei nie. Kerke het kinders maar sowat twee ure per week onder hulle vlerk terwyl die ouers die kinders die hele week onderdak het. Ouers het baie meer geleenthede om as geestelike mentors op te tree.
          Die inligting wat tydens hierdie projek ingesamel is, het nou gelei tot ‘n nuwe boek wat binnekort uitgegee sal word getiteld “Transforming Children Into Spirtual Champions.”  Dit sal dien as handboek vir ouers en kerke.
         Die navorsing kon net sowel in SA gedoen gewees het. Die situasie is presies dieselfde. Die ontsettende hoë egskeidingsyfer in SA belemmer ook die geestelike heil van ons kinders. Die kerke se taak kan nie onderskat word nie.
          Ouers mag egter wel die opvoedingstaak van hulle kinders aan ander delegeer, maar hulle mag nooit die verantwoordelikheid delegeer nie.  Die beheer oor die totale onderwys van ‘n kind, moet by die ouer berus en nie by die staat of ‘n ander liggaam nie.
          Die inhoud van alle onderrig moet in die geval van die Christen, op die Bybel gebaseer wees.  “Die vrees van die HERE is die beginsel van die wysheid…” Ps. 111:8.
          Ouers het geen verskoning in SA waarom hulle nie hulle kinders ook tot geestelike wasdom kan lei nie. Christen-boekwinkels verkoop talle handleidings.  Meeste kerke het handleidings beskikbaar.
          Die belangrikste op die oomblik is vir ouers om hulle verantwoordelikheid te besef en dit daadwerklik na te kom, hulleself geskool te kry in die Woord en na hulle kinders se geestelike heil om te sien. Hierdie is ‘n verpligting wat geen ouer mag of durf systap nie.
Komaan ouers, rig die slap hande en die verlamde knieë weer op en maak reguit paaie vir julle voete, sodat wat nou kreupel is (want inderdaad is ons ‘n kreupel spul) nie (boonop) uit lit raak nie, maar liewer gesond gemaak word, aldus Hebr. 12:12-13. – Sjibbolet

Die Krag van ‘n eenvoudige Prisonier se Getuienis

 

IN 2 Konings 5:1-27 vind ons die verhaal van Naaman. Naaman was ‘n groot en vername man. Hy was:

 

·       geëer deur sy meester,

·       geseën deur die Vader, en

·       beskou as ‘n man vol dapperheid

 

`         Een ding het egter teen hom getel. Hy was melaats en melaatsheid is:

 

·       ‘n soort sonde,

·       dit is vuil, afstootlik, grusaam,

·       dit skei mense en ly tot skeiding tussen gelowiges en die Vader, en

·       dit veroorsaak ‘n skeiding in die gemeenskap.

 

Daar is baie mense vandag wat as “goed” bestempel word, terwyl hulle eintlik nog sondaars is. Hulle is:

 

·       getroue kerkgangers,

·       betaal hul tiendes getrou,

·       doen baie vir die minderbevoorregtes,

·       hulle is goed, maar nie goed genoeg nie, en

·       hulle is vol geregtigheid, maar kort God se geregtigheid.

 

Die meisietjie wat gevange geneem was, het persoonlike berading gedoen. Sy:

 

·       kon gesê het “ek kan niks doen nie. Ek is ‘n gevangene”,

·       kon gesê het  “ek wens ek kan vir Jesus werk”,

·       kon gewonder het waarom sy nie ‘n roeping van die Vader ontvang het nie,

·       kon gesê het dat sy in verkeerde geselskap is,

·       kon gemeen het dat sy die verkeerde werk het,

·       kon gemeen het dat sy ‘n mislukking is weens haar omstandighede, en

·       nogtans het sy teenoor haar vyande getuig.

 

En dan vra mens jouself af: waar beweeg ek en wat doen ek in die omstandighede waarin ek myself bevind, want:

 

·       Is ons bereid om vir ‘n vyand te bind,

·       vir ‘n vyand die hande op te lê,

·       gehoorsaam te wees aan Jesus se opdrag om die Evangelie uit te dra,

·       te getuig in die omstandighede waarin ons, ons daagliks bevind, en

·       te getuig ten spyte van kerkverband en kultuurgrense?

 

Die meisietjie het haar taak getrou volvoer, Sy het:

 

·       veroorsaak dat ‘n hoofstuk in ‘n Bybelboek geskryf is,

·       sy het geweier om ontmoedig te word deur haar omstandighede,

·       sy het haar plig gedoen, alhoewel niemand toegekyk het nie,

·       sy het geweier om haarself te bejammer,

·       sy het geglo haar getuienis of taak sou beloon word,

·       sy het nie besef haar getuienis sou die ore van ‘n koning bereik nie,

·       sy het bewys dat ‘n mens se getuienis resultate oplewer, en

·       sy het geglo en ook gesien dat die Vader se Woord nie leeg terugkeer nie.

 

Naaman was die enigste melaatse wat in die land genees is:

 

·       maar, dit was nie die Vader se skuld dat ander nie ook vertel was nie,

·       die Vader se Wil was en is vandag nog, dat elke gelowige die meisietjie se voorbeeld sal navolg,

·       ander het dus nie hul lig laat skyn nie,

·       sommige het toegelaat dat omstandighede hul geestelike lewe oorheers,

·       baie meer mense kon genees gewees het, as meer gelowiges getuig het oor die Vader se wonderwerkende krag, en

·       vir sommiges was gesê dat siekte seëninge is.

 

Ongeestelike metodes is gebruik om genesing te bewerkstellig. Die koning van Sirië:

 

·       het ‘n amptelike brief aan die koning van Israel gestuur,

·       hy wou God aan tradisie vasbind,

·       hy het geld gestuur om Naaman se genesing te koop,

·       hy het boonop die verkeerde man gestuur,

·       hy het nie geweet dat die Geestelike dinge deur die Gees bewerkstellig word nie,

·       Sy hart was nie reg teenoor God nie (Handelinge 8:21), en

·       hy was in ‘n dal van bitterheid en in die bande van ongeregtigheid (Handelinge 8:23).

 

Naaman wou met alle mag sy genesing bekom:

 

·       hy het gedink Elisa sal sy hande op sy kop lê en hom genees,

·       hy het gedink hy kon vir sy genesing betaal,

·       hy wou sy genesing deur geregtigheid verdien, en

·       hy het gemeen sy naam en stand in die lewe verdien ‘n spesiale diens.

 

Naaman was baie teleurgesteld en word toe krities. Hy:

 

·       openbaar  ‘n kritiese gees,

·       dat hy nie die aangename man is wat so baie mense gedink het hy is nie,

·       hy het gemeen dat hy mishandel was, dat daar teen hom gediskrimineer is,

·       hy het heelwaarskynlik ook gemeen Elisa se optrede het hom van kosbare werkstyd beroof, en

·       Naaman was gewoond daaraan om voorkeur te geniet want sy tyd was kosbaar.

 

Naaman sou heelwaarskynlik voor sy tyd gesterf het, as hy nie betyds geleer het:

 

·       dat God nie altyd op die grondslag van tradisie werk nie,

·       dat God bereid was om Hom op ‘n besondere manier te genees, en

·       dat hy eers sy hart met God moes regkry.

 

Naaman het eers sy genesing gekry:

 

·       toe hy besef dit baat nie om op sy eie werke en geregtigheid te steun nie,

·       toe hy besef dat hy op God moet vertrou en nie op sy eie goeie naam nie,

·       toe hy besef dat dit God se krag was wat die werk moes doen en dat hy niks in eie krag kan vermag nie,

·       toe hy besef dat God hom nie om sy goeie werke, reputasie, goeie naam of roem nie, en

·       toe hy besef dat kinderlike geloof hom sou deurdra.

 

Wanneer ons kyk na die maniere waarop mense in Bybelse tye genees is, dan vind ons:

 

·       dat 90% sonder handoplegging genees is,

·       dat 95% sonder aanwending van olie genees is,

·       dat hulle sonder lang gebede genees is, en in die meeste gevalle onmiddellik,

·       dat tradisie en rituele vebreek is,

·       dat genesing gekom het op maniere wat die mense dit hoegenaamd nie verwag het nie, en

·       die Gees van God was nooit deur ‘n besondere metode of patroon gebind nie.

 

Soms moet meer as een gawe in werking tree om genesing te bewerkstellig:

 

·       ‘n bediener van die Woord het soms die gawe van wysheid nodig om die gawe van kennis te kan toepas,

·       die gawe van geloof moet eers in werking wees voordat die gawe van gesondmaking in werking kan tree,

·       Petrus had die gawe van onderskeiding in die geval van die towenaar Simon, wat genesing verlang het,

·       in Naaman se geval het Elisha die woord of gawe van onderskeiding en wysheid openbaar, en

·       Naaman kon ook net genees word as hy gehoorsaam was.

 

Elisha was gehoorsaam aan die Stem van God. Hy het geweet:

 

·       Dat as Naaman ses keer in die rivier sou doop, hy nie sou genees nie. Dit moes sewe keer gedoen word,

·       Dat as Naaman sewe keer in ‘n ander rivier homself gaan doop het, hy ook nie sou genees nie,

·       God se Wil is nie die van die mens nie. Die mens wik, maar inderdaad, God beskik,

·       volle gehoorsaamheid was al wat Naaman kon genees, en

·       Naaman se trots moes eers in nederigheid omskep word voordat hy genees kon word.

 

God kyk in die mens se hart. God het geweet:

 

·       Dat hy wat God is, nie die eer sou kry as Elisha sy hande op Naaman gelê het nie,

·       Baie mense sal sou ewe maklik na ‘n toordokter as na ‘n bedienaar van die Woord gaan,

·       Naaman moes op die genade van God, en nie die genade van die mens vertrou nie,

·       God sal nooit die eer wat Hom toekom met ‘n ander deel nie,

·       Naaman wou genees word soos dit met ander mense gebeur, en

·       dit kos meestal meer as net die vra om gebedsgenesing om genesing te verkry, en

·       God is alwys.

 

Mense wat Naaman se optrede openbaar, beweeg op die vleeslike in plaas van die geestelike vlak:

 

·       met die verstand probeer hulle Goddelike genesing en God se wonderwerkende krag uitwerk,

·       hulle sou redeneer dat as water kan red en genees, dan kan ek dit in my eie kerk laat doen,

·       hulle wil hulself leer hoe om die dinge van God te gebruik,

·       hulle wil hul eie kerk se norme en rituele handhaaf, eerder as die van die Vader,

·       hulle beweer hulle moet in olie, handoplegging, ens. Glo,

·       hulle moet agter genesingsdienste of ‘n genesingsdoekie aangaan, en

·       hulle meen hulle moet hul eie pad  deurwerk op en eie meriete staatmaak.

 

Hoe sal ons dan weet wat die Vader se wil vir ons is?

Wel, dis eintlik maklik. Vertrou op die Vader vir die antwoord en kort voor lank sal mens weet dat jy weet!

Soos ‘n skip wat ‘n hawe in ‘n donker nag moet binnevaar, so sal al die liggies aankom en mens sal weet dat jy weet dat jy in Sy wil is.

Ons eie denke moet ons uit die pad uitkry, ons sake met die Vader en met ons naaste in orde kry en die Vader vertrou. Hy is en bly ‘n waarmaker van Sy Woord.

 

Naaman het sy volmaakte genesing ontvang toe hy ontdek dat:

 

·       hy eers soos ‘n kind moet word,

·       dat hy gehoorsaam moet wees en wel in die betrokke rivier nie meer en nie minder nie as sewe keer homself moes doop,

·       toe hy insien dat hy nie genesing kon koop nie, hy kon dit nie verdien nie, nie daarvoor werk nie, hy kon dit ook nie op meriete bekom nie,

·       toe hy insien dat hy hulpeloos voor God staan,

·       toe hy soos ‘n kind die eenvoudige dinge begin glo en aanvaar,

·       toe hy insien dat God  sy medewerkers gebruik om aan ander opdragte te gee, en

·       dat mens nie God se weë met die verstand beredeneer nie.

 

Mense wat genesing vir hul gees en liggaam verlang, moet besef dat:

 

·       God is almagtig en baie groter as ‘n genesingsdiens,

·       God se hande baie verder ryk as die van ‘n prediker,

·       God kan duisend mense net so maklik soos een mens genees, en

·       Mense moenie wag om elkeen afsonderlik voor gebid te word nie. – Sjibbolet

Hou aan saai, die vrug sal dra

Matt. 13:3–8 en 18-23: "Die man by wie daar op goeie grond gesaai is, is hy wat die Woord hoor en dit verstaan. Hy dra inderdaad vrug en lewer 'n oes..." (vs. 23)

Peter J Pell was lid van die bekende Pell familie wat Gospel Folio Press begin het. Peter vertel van ‘n man wat 40 lank die uitbreiding van die Here se Koninkryk behartig het. Hy het  op 'n straathoek gestaan en allerlei Evangeliese leesstof uitgedeel. Peter vertel dat hoe ouer die man geword het, het die straathoekwerk vir hom moeilik geraak en hy het buitendien geen vrug op sy saaiwerk gesien nie. Hy het opgehou.

'n Paar jaar later loop hy een Saterdagaand by daardie straathoek verby en 'n jongman gee vir hom 'n Evangeliese traktaatjie. Hy vra die jongman: "Hoekom is jy vanaand hier en doen jy hierdie werk?"

Die jongman antwoord: "Meneer, sien, hier het gereeld 'n ouerige man Saterdagaande op hierdie straathoek gestaan en traktaatjies uitdeel. Ek het een aand een geneem en dit het my na die Here toe gelei en ek is Wedergebore. Dit is nou al 'n ruk lank dat die ouman nie meer hier is nie. Ek dink hy is seker Hemel toe. Ek het toe in my hart gevoel en wil ook vir die Here werk en ek kom neem nou maar sy plek in."

Die ouman se oë vul met trane en hy gryp die jongman se hand. "Dit is ek wat die traktaatjie vir jou gegee het. En met God se genade gaan ek weer met my werk om traktaatjies uit te deel, begin en aanhou totdat die Here Jesus weer kom."

Dit is Gelowiges se roeping om die Woord te saai. In sommige harte gee God deur sy genade die wasdom en iemand word vir Christus gewen. "Julle is immers Wedergebore, nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike saad: die lewende en ewige Woord van God... en hierdie Woord is die evangelie wat aan julle verkondig is" (1 Pet. 1:23). Dit is baie ongelukkig as 'n kind van die Here dwarsdeur die lewe gaan sonder om ooit iets te doen om 'n ander vir Christus te wen nie.

MOET EK GAAN MET LEë HANDE,
MOET EK SO MY HEER ONTMOET ?
NIE EEN DAG AAN HOM GEWY NIE,
NIKS TE OFFER AAN SY VOET ?

KOOR:
MOET EK GAAN MET LEë HANDE,
MOET EK SO MY HEER ONTMOET ?
NIE EEN SIEL GELEI NA JESUS,
NIKS TE OFFER AAN SY VOET ?

GEBED: Here, van vandag af soek ek geleentheid om U aan iemand bekend te maak.

God ken ons vir seker...

 

Ps 139:1-6: "U ken my gedagtes...U is met al my paaie goed bekend...Daar is nog nie 'n woord op my tong nie, of U, Here, weet wat dit gaan wees" (vs. 2,3,4).

“Treffend en vermanend,” was dr. Benjamin Jowette, sendeling en Hervormer, se antwoord toe 'n vrou vir hom vra: “Dr. Jowette, wat dink ú van God?” “Dít, liewe dame, dink ek is 'n onbelangrike vraag” het hy geantwoord. “Al wat tel, dink ék, is: Wát dink God van my?”

Dr. Jowette was gedeeltelik reg. Dit maak saak wat ons van God dink, want die mate van ontsag wat ons vir God het, bepaal hoe belangrik ons lewensgedrag vir ons is, omdat God dit sien en ons Hom wil tevrede stel. Wíl ons God behaag? Máák dit vir ons saak wat God van ons dink? As ons min ontsag vir God het, traak dit ons nie eintlik hoe ons voor Hom lewe nie.

Van 'n paar mense in die Bybel lees ons wat God se opinie oor hulle was. Vir die rykman, in Jesus se gelykenis van Lasarus en die Rykman, het God gesê: "Jou dwaas" (Luk. 12:20). Oor Dawid het God gesê: "'n Man na my hart" (Hand. 13:22). Vir Simon van Samaria het Petrus gesê: "Jou hart is nie reg voor God nie" (Hand. 8:22). Oor God se beoordeling van Jesus, skryf Petrus vir ons van sy ervaring op die berg van verheerliking: "...met ons eie oë het ons Hom in al sy majesteit gesien. Hy het van God die Vader eer en heerlikheid ontvang toe die Allerhoogste Majesteit gesê het: 'Dit is my Seun oor wie Ek My verheug.'" (2 Pet. 1:17). Dit is hierdie behae wat God in Christus gehad het, wat in ons guns tel, want as ons in Jesus as Verlosser vertrou, word Sy verdienste op ons rekening geplaas.

GEBED: Here, vandag wil ek U plesier met my lewe.