Die onbreekbare band van die Liefde

“Is twee mossies nie vir ‘n sent te koop nie? En tog sal nie een van hulle op die grond val sonder die wil van julle Vader nie. Van julle is selfs die hare op julle kop almal getel. Moet dan nie bang wees nie.” Matt 10:29-30

            Dis byna Kersfees, die tyd van die jaar wanneer ons besonderlik aan God se liefde vir ons herinner word.
Die eerste week van De­sem­ber 1950 het die lid­ma­te van ‘n klein ge­meen­te in Noord-Ierland, tot ak­sie aangespoor. Hulle kerk was in ‘n verwaarloosde toe­stand en Kersfees was net om die draai. Hulle be­sluit om vir Kers­fees hul kerkie skoon te maak en op te knap. Met groot geesdrif spring almal aan die werk.

Twee dae voor Kersfees tref ‘n storm die dorpie en maak hulle handewerk feitlik tot niet. In die muur, voor in die kerk, word die nuwe pleis­tering wat ‘n diep kraak in die muur moes bedek, feitlik wegge­stroop. Die volgende dag, die dag voor Kersfees, bring die gemeentelede hul be­sems, borsels en lappe en pro­beer om die kerkie so goed moontlik reg te kry vir die Oukersaand diens, daardie aand.
Juis daar­die oggend, op pad kerk toe, om self hand by te sit met die gereedmaak, stap die predi­kant by ‘n veiling verby. Vir ‘n klein bedraggie koop hy ‘n pragtige geborduurde, vyf me­ter lange, tafelkleed. Dit sou die kraak in die muur voor in die kerkie mooi bedek en was ook ‘n versiering vir die muur.

By die kerk gekom, sien hy ‘n vreemde, eensame vrou wat met hang skou­ers voor die kerk staan. Hy nooi haar saam met hom in die kerk in en laat haar solank op ‘n bank sit, terwyl hy, wankelend op ‘n leer,  gou die kleed wat hy gekoop het, voor die kraak probeer drapeer.

            Toe hy die kleed oop­vou en laat afhang, kom die vrou met ‘n kreet reg­op.
“Dit is myne!” roep sy uit. “Kyk in die hoek staan my drie voorletters. Dit was ‘n geskenk van my man.” Sy vertel vir die pre­di­kant sy en haar man het in Weenen gewoon. Met die oorlog het hy in ‘n kon­sen­trasiekamp beland. Sy het Engeland toe ge­vlug. Haar man is in die kamp dood, het sy verneem.

Sy het daardie dag na die dor­pie toe gekom om ‘n be­trek­king as goewer­nan­te, by ‘n welgestelde gesin te probeer kry. Iemand anders het die werk gekry. Sy is juis nou op pad terug na haar tuis­dorp toe.

Sy wou die tafelkleed nie  terug neem nie. Die predikant het haar gehelp om op die stasie te kom.
            Die opkoms by dié aand se Oukersaand diens was groot. Na die diens kom ‘n man met die predikant praat. Hy wys na die ta­fel­kleed en sê in trane: “Ek het daar­die tafel­kleed in Weenen vir my vrou gegee. In die oor­log is ons van mekaar geskei. Ek het later verneem sy is in ‘n konsentrasiekamp dood. Ek woon nou hier en ek is so bly ek het na die diens in hierdie kerk toe gekom.

            Die predikant het opgewonde na die man geluister en hom van die vrou vertel. Hulle wou dadelik met haar in aanraking kom, maar die predikant besef toe hy het nie haar adres geneem nie. Hy kon ge­luk­kig die welgestelde gesin se naam onthou. Hulle het haar adres dadelik verstrek.
            Die predikant en die man is sommer nog dieselfde nag na die dorp toe waar die vrou woon. Dit was ‘n vreugdevolle herontmoeting en vir hulle twee die beste Kersfees ooit.

Die man en vrou was albei Chris­tene. Hulle het toegewyde lidmate van daardie ge­meente geword. Die kleed het lank teen die muur bly hang.

Dit laat mens dink aan al die aangenome kinders wat so graag hierdie Kersfees vir die eerste keer saam met hul biologiese ouers aan tafel sal wil sit. Een so ‘n biologiese moeder het juis 34 jaar gelede op Kersdag geboorte geskenk en die baba dogtertjie wat nou hoop dat sy en haar mamma hierdie Kersfees saam sal kan wees. Bid hiervoor asseblief. Ook vir die volgende:

·       Ouers soek na hulle dogter gebore op 13/7/1974 in Johannesburg.
·       ‘n Dogter soek haar pa Edward Ruben Brown, gebore 1935.
·       ‘n Dogter soek haar pa Fanie van Zyl – Moeder was Miekie Jacobs.
·       ‘n Dogter soek haar moeder Jocelyn Fourie (nee Van Zyl)
·       ‘n Dogter soek haar pa Tommy O’Niel
·       ‘n Moeder soek haar seun gebore 7/2/1974
·       Drie susters soek na hulle biologiese vader Neville Whitehead, gebore 10 April 1940

            Die HERE is vir ons intens lief, wie ons ook al is. Dit maak nie saak waar ons onsself bevind of in watter omstandighede ons is nie. God wat ons liefhet weet wie ons is en waar ons, ons bevind en hoe ons lewensomstandighede loop.  God wat uit liefde vir ons sy Seun gestuur het om ons lewens reg te maak, en wat selfs weet hoeveel hare op ons hoof is, kan ons uit enige situasie red as dit aan Hom oorgegee word.

Kersfees herinner ons aan God se liefde, onmeetbaar groot.
“Kan 'n vrou haar eie baba vergeet,
haar nie ontferm oor die kind wat sy in die wêreld gebring het nie?
Selfs al sou so iets kon gebeur,
EK sal jou nie vergeet nie.
EK het jou naam in my handpalms gegraveer.” – Jes 49:15-16

Die Koning het die laaste skuif...

Hierdie boodskap word op spesiale versoek weer geplaas met die versoek dat die landwyd versprei word. Versprei dit
so wyd as moontlik... e-pos dit, preek dit, saai dit uit, versprei dit oral, asseblief.

Die Koning het die laaste skuif...

 


Jare gelede, in die beroemde Louvre Museum in Parys was daar ‘n skildery met die titel "Saakmat". Dit het die satan uitgebeeld wat smalend oor sy skaak -opponent uittroon, omdat hy sy opponent se siel gewen het omdat hy die spel gewen het. Die opponent word uitgebeeld as 'n jong man, sy kop gebuig in vernedering –  hy's verslaan en verslae. Sy gesig is vertrek van pyn – en die satan grynslag oorwinnend. Daar's 'n paar stukkies oor op die skaakbord en die woord "Skaakmat" dui aan die spel is verby want die koning is vasgekeer en kan nie meer gered word nie.
            Die skildery is geskilder deur Friedrich Moritz August Retzch. Dit is vandag in privaat handee nadat dit in 1999 deur Christie’s op ‘n veiling verkoop is.
            ‘n Skaakkampioen stap eendag deur die Louvre en stop by die sataniese skaakspel. Doodstil staan hy vir lank en bekyk die prent, toe hy skielik uitroep: "Dit is 'n leuen, dit is 'n leuen!" Ander mense in die galery het kom kyk wat aangaan. “Wat is die leuen?” vra hulle.
            Die Kurator van die museum daag op. "Meneer, is hier 'n probleem, kan ek help?"
            Die man kyk die kurator in die oë en sê: "Ek is die Franse skaakkampioen, ek sê vir jou dit is 'n leuen!" Die kurator was nog steeds verward - wat is 'n leuen? Die man wys na die skaakbord en sê: "Die skilder sal die skildery moet verander, of hy sal die titel moet verander. Kyk, die spel is nie oor nie. Dit is 'n leuen, dit is nie skaakmat nie, die koning het nog 'n skuif!"



·        ‘n Klein seuntjie met 2 vissies en 5 broodjies en duisende mense wat gevoed moet word. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die Koning het nog 'n skuif, en hulle tel 12 mandjies kos na die tyd op.
·       'n Man met die naam Daniël word gegooi in 'n kuil vol honger leeus. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die Koning het nog 'n skuif oor!
·       Jesus kom by die graf van Lasarus. Hy's al vier dae dood. Die graf ruik al. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen want die Koning het nog 'n skuif oor!



·       Die vrou by die put, moet deur mans met klippe dood gegooi word. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen want die Koning had nog 'n skuif oor. "Gaan en moenie langer sondig nie!"
·       Die moordenaars saam met Jesus aan die kruis. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die Koning had nog 'n skuif oor. “Vandag sal jy saam met my in die Paradys wees”.
·       Op die Paasfees word die Lam geslag. Die mense skreeu veroordelend - "Kruisig Hom, kruisig Hom”. Hulle spot Hom en slaan Hom. Hulle spoeg hom en kap Hom met spykers vas aan 'n kruis. Jesus skreeu met 'n hortende asemteug en gebarste lippe dit uit:  “Eloi, Eloi lama sabagtani - my God, my God waarom het U my verlaat". Eenkant staan mense en sê: “Ja, ander kon Hy red, maar Homself kan Hy nie red nie”. Dit is verby, skaakmat, gaan maar huis toe...  satan leun smalend oor die skouer van die mens, alles is verby, maar dan kom die Opstanding en ek en jy weet. Dit het gelyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die Koning had nog 'n skuif oor!
·       Ons land is in 'n gemors. Moorde vind oral plaas (Daar was 17 plaasmoorde in 28 dae in Februarie 2017). Vroue en kinders word wreed vermoor en verkrag.  Mense verloor hul werke, huise, huwelike, lewens, selfrespek, morele waardes, harte en verstand... Jou lewe is 'n gemors. Jy soek, jy klop, jy roep... Jy huil, jy lag, jy raak kwaad... Jy voel leeg. Jy voel verlore. Jy soek jou voetspore, maar vind verdwaalde paaie. satan staan en lag. Dis verby. Sluk daai pil, trek die sneller, gee daai tree oor die rand... Vrees is aan die orde van die dag. Vrees bepaal jou kom en jou gaan. Vrees vir jou lewe, vrees vir jou medemens, vrees vir jouself, vrees vir jou gedagtes, vrees vir jou omstandighede, vrees vir môre, vrees vir die herinnering van gister, vrees vir die omstandighede van vandag. VREES... Maar luister, daar is goeie nuus... die spel is nie oor nie!

·       Die Koning het nog 'n skuif oor!

Mag hierdie boodskap julle bemoedig want: Die KONING het die laaste skuif.
Sien met rykhalse verlange daarna uit.

Word Sy kind!

Ken jy God ook net op ‘n afstand?

Steve Flaig, van Grand Rapids, Michigan, het geweet hy is 'n aangenome kind. Op sy 18e verjaarsdag besluit hy om uit te vind, wie sy regte ma is. Sy aanneemouers, Pat en Lois Flaig, het hom in sy voorneme gesteun.

Pat Flaig het by DA Blodgett for Children, die agentskap wat Steve se aanneming hanteer het, vir agtergrond inligting aangeklop. 'n Paar maande later kry hy Steve se eie ma se naam, Christine Tallady. Sy was enkel en baie jonk toe Steve gebore is. Sy het die aannemingsrekord laat oop bly, met die hoop haar seun eendag na haar sal soek.

            Na Steve sy eie ma se naam gekry het, het hy op die Internet na haar woonadres begin soek. Sonder sukses. Na vier jaar ontdek hy, hy spel haar naam verkeerd as Taladay, terwyl sy Tallady is. Eers toe kry hy haar adres.

Dit was minder as 'n 2km van Lowes Store af, waar hy werk, af. Opgewonde vertel hy dit die volgende oggend vir sy baas by Lowes Store. Verbaas sê sy baas: "Bedoel jy Christine Tallady, wat hier werk?” Steve was stomgeslaan.

Steve sê hieroor: “Vir ‘n paar weke het ek om haar geloop en haar goed dopgehou, maar nie geweet hoe ek haar  moet benader nie. Sou ek eenvoudig na haar toe stap en sê ‘hi, ek is Steve jou seun?’ En wat sou gebeur as sy my verwerp?”

Op Vrydag 14 Desember 2007, ontmoet Steve en Christine, wat mekaar al so lank op 'n afstand ken, mekaar as moeder en kind! "Dit was ‘n wonderlike ontmoeting, maar ‘n tranedal,” het Steve later vertel.

As ons God net op 'n afstand ken, soos Steve en sy ma, kan ons deur die HERE Jesus Christus as 'n eie kind naby aan God kom. Vertrou in Jesus as jou Verlosser. Sê vir Hom, hardop of in jou hart: "HERE Jesus, red my, asseblief." En word 'n naby kind van God deur Sy Gees in jou hart.

            “Die Gees... laat julle nie weer in vrees lewe nie; nee, julle het die Gees ontvang wat julle tot kinders van God maak...” Rom 8:15.

Jou boggelrug flaters

Op Sondag 5 September 1971, wou Pastoor Ray Stedman sy preek “Die Weg na Volheid” beter toelig, om God se getrouheid, liefde en krag te beklemtoon…

Hy vertel: 'n Klein boggelrugseuntjie het saam met al sy maats 'n paar Bybelverse uit die kop geleer.
By die aanddiens kry die kinders geleentheid om hul tekse voor te dra. Boggelruggie wil soos die ander, ook op die verhogie voor die preekstoel klim, om sy teks op te sê. Hy struikel op die verhoog.
Een van die seuns in die gehoor sien dit en hy skreeu uit: “Hi boggelrug, hoekom raak jy nie ontslae van die vrag op jou rug nie!”

'n Mens kon 'n speld hoor val, toe die seuntjie stop en in trane uitbars.

'n Man staan in die middel van die gemeente op en stap na die verhoog toe. Hy sit sy arms om die seun. Hy sê: "Ek weet nie watter soort mens so iets sou sê nie, maar ék wil net sê, die dapperste persoon in hierdie kerk vanaand, is hierdie seuntjie. Hy is my seun en ek is trots op hom."
Met daardie woorde buig hy af en tel die seuntjie op en dra hom na sy sitplek toe.
Past. Stedman sluit af met hierdie woorde: "Dit is presies wat God vir ons doen. In die gekneusde, boggerug ellende van ons lewens, prober ons, ons bes… en dan struikel ons en ons val en alles eindig in ‘n gemors. Dan kom Jesus en Hy sê: “O’ jy is myne, Ek is so trots op jou.”

Die HERE se Woord bevestig hierdie beskerming van die HERE vir almal wat Hom wil dien. "Die HERE my God help my; wie sal my dan skuldig verklaar?"Jes 50:9

"Daarom kan ons met vertroue sê: 'Die HERE is my helper, ek ken geen vrees nie; wat kan 'n mens aan my doen?'" Heb 13:6. Laat ons met ons gebreke en al die HERE dien en Sy werk doen.
“Die HERE is my sterkte en my beskermer, op Hom het ek vertrou. Hy het my gehelp. Daarom is ek bly en wil ek Hom loof met my lied." Ps 28:7

·       Ons is nie geroep om te verstaan nie, ons is geroep om te Vertrou!

Vrymoedigheid

In die glorieryke dae van die Romeinse Ryk het die keiser 'n triomftog deur die hoofstraat van Rome gelei.
Sterk soldate moes aan weerskante van die straat, die jubelende skare van die keiser af weghou. 'n Platform is langs die straat opgerig, vanwaar die keiserlike gesin sonder ongerief die optog kon dophou.
Net toe die optog regoor die keiserlike platform kom, spring die keiser se sesjarige seuntjie op, storm die platform af en nael tussen die mense deur straat toe.



'n Soldaat kry hom uiteindelik beet. "Waarheen gaan jy? Dis die keiser. Bly weg daar!" skreeu hy vir die seuntjie.
"Dis nie! Dis my pa! Los my!" skreeu die seuntjie vir hom terug, ruk homself los en hardloop verder.
Die soldate en die skare het respek en vrees vir die man op die keiserlike koets gehad.
Die keiser se seuntjie het egter vrymoedigheid en liefde vir sy pa gehad. Hy weet dit is die keiser, maar vir hom is dit sy pa.
            Die Heilige Gees, die Gees van aanneming, wek in die hart van die mens wat in Jesus Christus as sy Verlosser glo, hierdie besondere vrymoedigheid.
“Maar aan almal wat Hom (Christus) aangeneem het, die wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.” Joh 1:12
“Kyk watter groot liefde die Vader aan ons bewys het: Hy noem ons kinders van God, en ons is dit ook.” 1 Joh 3:1
“En omdat ons Sy kinders is, het God die Gees van Sy Seun in ons harte gestuur, en in ons roep Hy uit: ‘'Abba!’ Dit beteken Vader!" Gal 4:6
Vrymoedigheid, ja, let op: “Elkeen wat glo dat Jesus die Christus is, is 'n kind van God....En nou kan ons met vrymoedigheid na God gaan, omdat Hy ons gebede verhoor as ons enigiets volgens Sy wil vra.” 1 Joh 5:1,14
'n Kind vra, en 'n vader gee. “Watter mens onder julle sal vir sy seun 'n klip gee as hy brood vra, of 'n slang as hy vis vra? As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan die wat dit van Hom vra?” Matt 7:9-11
As enigiemand of enigiets jou wil verhinder om na jou Vader te gaan, dan weet jy wat om te doen... skreeu en ruk los!

Die Duif se Opregtheid

“Maar die duif het geen rusplek vir die holte van sy voet gevind nie en na hom teruggekeer in die Ark; want die waters was oor die hele aarde.” Gen 8:9
 

Reg deur die Talmoediese literatuur word die Huis van Juda met ‘n duif vergelyk. Wanneer ‘n duif sy maat ontmoet, bly hulle vir altyd bymekaar. En wanneer sy op haar nes sit en iemand neem haar kuikens weg, sal altyd terugkeer na haar nes. Sy bly getrou. Deur oorlewering word die soeke van die duif na droë grond, beskou as simboliek met die Jode se soeke na vrede. Soos wat die duif uiteindelik rus gevind het, net so sal die Jode terugkeer na die land Israel.
            Die Jode het getrou gebly aan God, maar Jesus aanvanklik verwerp. Eers keer die Jode terug na die oorspronklike land en die profesie gaan in vervulling: Die Vyeboom bot. Nou gaan profesie in verdere vervulling en word die Jode in menigtes Wedergebore.  Hulle noem hulself Messiaanse Jode. Sulke gemeentes kom  nou reg oor die wêreld voor, selfs in SA. In en om Jerusalem is daar reeds 274 Joodse Christen gemeentes.
            Soos die duif van die Ark uiteindelik rus gevind het, vind die Huise van Juda en Israel ook rus en vrede in die Messias, Jesus Christus. Die Bybel is deurspek met verwysing na die duif, veral die tortelduif. In Matt 3:16 beleef ons weer die duif wanneer die Heilige Gees op Jesus in die doopwaters neerdaal. So word die duif ook vergelyk met die Heilige Gees... want daar is geen bitterheid in ‘n duif nie, waarskynlik omdat hy nie ‘n gal het nie.
            Daar is min simboliek so lank en ryk soos die van die duif. ‘n Duif is bv. nie ‘n slang nie, ‘n duif is opreg. Matt 10:16. So moet ons ook opreg wees Efes 6:5; Fil 2:15; Titus 2:7.

Waarvoor sal jy onthou word?

“En in Joppe was daar 'n sekere vroue dissipel met die naam van Tabíta, wat, as dit vertaal word, beteken dit Dorkas. Sy was oorvloedig in goeie werke en aalmoese wat sy gedoen het, veral vir die weduwees en armes.
            En in dié dae het sy siek geword en gesterwe, en hulle het haar gewas en in 'n bovertrek neergelê.

Lydda

            En omdat Lidda naby Joppe was en die dissipels gehoor het dat Petrus daar was, het hulle twee manne na hom gestuur wat hom moes smeek dat hy sonder uitstel na hulle moet oorkom.
            En Petrus het opgestaan en saam met hulle gegaan. En toe hy daar kom, bring hulle hom in die bovertrek; en al die weduwees kom by hom staan en ween en wys hom die onder- en bo-klere wat Dorkas alles gemaak het toe sy nog by hulle was.
            En Petrus het almal buitentoe gestuur en neergekniel en gebid. En hy het hom na die liggaam gedraai en gesê: Tabíta, staan op! En sy het haar oë oopgemaak; en toe sy Petrus sien, het sy regop gesit.
En hy gee haar sy hand en laat haar opstaan. Daarop roep hy die heiliges en die weduwees en stel haar lewendig voor hulle.” Hand 9:36-41
            Nicholas Halasz word in Robert Raines se boek, Creative Brooding, aangehaal, om 'n storie oor Alfred Nobel te vertel.
Een oggend in 1888, lees Alfred Nobel, die man wat deur sy uitvinding van dinamiet beroemd geword het, sy eie doodsberig in 'n oggendkoerant.
Hy het volgens die berig glo 'n fortuin versamel deur sy vervaardiging en bemarking van wapens.
Die doodsberig was 'n joernalistieke flater. Alfred se broer is oorlede, maar 'n koerantman het sonder om verder ondersoek in te stel, dit as die dood van Alfred aangekondig.
 
Alfred_Nobel3
Alfred Nobel
Enige mens sal ontsteld wees om jou eie doodsberig in 'n koerant te lees. Vir Alfred Nobel was dit 'n oorweldigende skok, want in die berig het hy homself gesien, soos die wêreld hom sien.
In Nicholas Halasz se woorde: “ Die dinamiet koning (die wapenmaker), die nywerheidsreus wat ‘n magdom verdien het uit plofstof. Dit, volgens die algemene publiek, was die uitsluitlike doel van sy lewe.”
Nie een van sy werklike motiewe... “om die hindernisse wat mense en idees geskei het af te breek” is in die doodsberig genoem nie.
In die oë van die publiek was hy 'n 'handelaar in die dood’. Daarvoor sou hy onthou word.
Terwyl hy die berig met geskokte afgryse lees, neem hy hom voor om die werklike doel van sy lewe aan die mense te vertoon. Dit gaan hy doen, besluit hy, met die bemaking van sy fortuin in sy testament.
In sy testament is sy enorme fortuin in vyf verdeel en elkeen van die vyf dele sou vir altyd uitbetaal word aan presteerders op die gebied van: Fisika,  Chemie, Sielkunde of Medisyne, Literatuur en Vrede... alles solank die mensdom voordeel daaruit kon trek.
Die man het die einde van sy skatte nie geken nie. Hy het tot by sy afsterwe in 1896 altesame 355 uitvindsels wêreldwyd patenteer
Charles R. Swindol, skryf in sy Ultimate Book of Illustrations:  “Soms wonder ek wat sou gebeur as my doodsberig ewe skielik sou verskyn. Dink vir ‘n oomblik as jy jou eie doodsberig sou lees... waarvoor is jou lewe bekend? Hoekom sou mense jou onthou?
Ons lewe, is soos 'n man wat by die strand terugkyk hoe hy oor die sand geloop het. Hy sien sy spore presies soos hy geloop het. Terwyl hy kyk, kom 'n brander en spoel oor sy spore. Toe is daar ongerepte, gladde sand. Deur God se liefde en die groot verlossingsprys wat die Here Jesus Christus betaal het, hoef ons verlede ons ook nie meer te verskrik nie. Soos die brander wis God se vergifnis ook ons misdade uit.
"Barmhartig en genadig is die HERE, lankmoedig en vol liefde. Hy sal ons, ons sonde nie bly toereken en nie vir ewig toornig bly nie..." Ps 103:10
Maar meer: Ons kan met die hulp en krag van God deur die Heilige Gees, dit wat van ons lewe oor is, aanwend tot heil en vreugde van mense in ons omgewing. Daarvoor sal ons onthou word. 

Die Arend se arende

Die Arend se arende

Aquila non captat muscas – 'n Arend vang nie vlieë nie

Daar is meer as 25 verwysings na arend in die Bybel.  Talle van die Bybelskrywers was gefassineer deur arende. Onder inspirasie van die Gees van God het hulle aspekte uit die lewe van die arend geneem en vir ons geestelike beginsels daarmee geleer. 
Soms word God met 'n arend vergelyk: Soos 'n arend wat sy kleintjies uit die nes uitskop, oor hulle fladder en hulle vang op sy vlerke wat hy oopsprei, soos 'n arend wat sy kuikens op sy vlerke dra, so het die HERE, net Hy alleen, sy volk gelei; daar was nie ander god by hom nie (Deut. 32:11-12)  Dawid skryf in Psalm 103:5: (Die HERE) … wat my die goeie in oorvloed laat geniet, my die jeugdige krag van die arend skenk, of, soos dit in die Afrikaanse vertaling van 1933-53 staan: wat my jeug weer nut maak soos dié van 'n arend.
            Daar is verskillende aspekte uit die lewe van die arend wat ons op die Christen se lewe kan toepas.
Een basiese fout wat mense deur die geskiedenis gemaak het, is om te probeer om aan elke stukke detail in 'n gelykenis 'n bepaalde geestelike toepassing te gee.  Jesus self het dit nooit gedoen nie. 
Christene is nie arende nie, maar daar is verskillende dinge uit die lewe van die arend wat ons kan leer oor die geestelike lewe en die stryd van elke dag.   Die Woord self focus op 'n aantal aspekte en eienskappe van die arend om ons sekere geestelike beginsels te leer.
            Daar is krag by God. God word nie moeg nie. Om op die HERE te wag gee nuwe energie, nuwe krag. God laat nooit die werk van sy hande vaar nie – en jy is die werk van sy hande. Die profeet Jesaja skryf:
            Waarom sê jy dan, Jakob, waarom kla jy, Israel: "Die HERE sien nie raak wat van my word nie, my reg gaan by my God verby"? 
Weet jy dan nie, het jy nog nie gehoor nie?  Die HERE is die ewige God, Skepper van die hele aarde. Hy word nie moeg nie. Hy raak nie afgemat nie en sy insig is ondeurgrondelik.Hy gee die vermoeides krag.
Hy versterk dié wat nie meer kan nie. Selfs jongmanne word moeg en raak afgemat, selfs manne in hulle fleur struikel en val, maar dié wat op die HERE vertrou, kry nuwe krag. Hulle vlieg met arendsvlerke, hulle hardloop en word nie moeg nie, hulle loop en raak nie afgemat nie (Jes. 40: 27-31).
Wanneer daar in vers 31 staan "nuwe krag", beteken dit letterlik nuwe energie? Die nuwe krag kom vir dié wat op die HERE wag. Hoe dikwels soek ons die krag in nuwe kursusse, nuwe tegnieke, nuwe selfhelptegnieke en probeer dit iewers uit ons binneste opdiep.
Dit is nie daar nie en die bietjie wat daar is, is nie opgewasse vir die uitdagings van die lewe nie.  God voorsien krag. God voorsien krag vir dié wat op Hom wag.   Hy maak hulle so sterk soos die kragtige vlerke wat die arend oplig en laat opstyg tot o die grootste storm.
            Die Christen weet vas en seker: Ek is veral ook daarvan oortuig dat God, wat die goeie werk in julle begin het, dit enduit sal voer en dit sal voleindig opdie dag wanneer Christus Jesus kom (Fil. 1:6).
Die HERE maak die werk klaar wat Hy in jou begin het.  Die HERE raak nie moeg en afgemat nie.  Sy krag raak nie op nie. En vir dié wat hulle krag by God soek, vir hulle is daar genoeg om weer te "hardloop".
            God is nie klaar met my as ek moeg is of as die lewe vol probleme is of ek ni emeer weet hoe vorentoe nie. Dawid skryf in Ps 138:8 – Die HERE sal vi rmy alles goed laat afloop. Aan u liefde, HERE, is daar geen einde nie. Moet tog nie die werk van u hande laat vaar nie.
            Arende is in baie opsigte anders as ander voëls. Arende het unieke eienskappe wat ander voëls nie met hulle deel nie. Daar is eienskappe wat hulle met alle ander voëls deel. Arende lyk soos ander voëls, maar by nadere ondersoek sien 'n mens duidelike verskille.
            Net so is die Christen vanuit sy Wedergeboorte anders as die wêreld. Ja Christene is steeds mense, maar Wedergeboorte en bekering maak die Christen anders as ander mense. 
Christene ontvang 'n goddelike natuur, want die Heilige Gees woon in hulle. Hierdie nuwe natuur maak dat hulle anders begin dink en optree as wêreld. As Christen moet jy dit weet, diep in jou gees moet jy dit weet en vanuit daardie wete leef:  God het my nuutgemaak, ek is nie meer dieselfde nie, ek is anders as die wêreld: Iemand wat aan Christus behoort, is 'n nuwe mens.  Die oue is verby, die nuwe het gekom
(2 Kor. 5:17).
            Arende hou van storms.   Hulle gebruik dit om hoër te vlieg.  Hulle vlieg fisies hoër as ander voëls, en dit is veral in storms dat hulle die windstrome gebruik om baie hoog op te gaan.  Ander voëls soek skuiling wanneer die storms kom; arende soek die hoër hoogtes.  Arende kan tot hoogtes van drie tot vyf kilometre bo die grond vlieg.   Hulle het 'n besonder dik verebedekking wat maak dat hulle hoër hoogtes waar dit kouer is, makliker kan hanteer.  Daar is arendspesies wat tot 1 250 vere op elke vlerk het.  Die vlerke van die arend is aërodinamies beter ontwikkel as dié van ander voëls.  Dit stel hulle in staat om hoër te vlieg.
            So is die lewe van die Christen.   Die Christen leef in die hoogtes saam met God.  Dit is op die bergtop waar Moses en Elia God ontmoet het.   Dit was opdie bergtop waar Jesus van gedagte verander het en Moses en Elia ontmoet het, en waar God die Vader met Hom gepraat het. 
As Christene sit ons saam met Christus in die hemele (Ef. 2:6).  Daar, vanuit ons troonposisie in die hoogte, reageer ons saam met Christus.   Die Christen se lewe is 'n lewe in die hoogtes saam met God.   God he tons vir die hoogtes gemaak.   Ons het geestelike vlerke wat ons tot op die hoogste hoogtes kan laat opstyg.
            Christene word nie deur storms geìntimideer nie.   Al wat die Christen doen, is wat die arend doen.   Hy gebruik die groter krag van die lugstrome in die storms om hoër te vlieg, bo die storm uit te vlieg.
Arende vrees nie storms nie, hulle geniet die storms.  Hulle is gemaak vir storms, toegerus daarvoor.   So is Christene:  toegerus met die krag van God, gevul met die volheid van God en met die Heilige Gees wat in on swoon.  So het God Christene toegerus vir die storms wat dikwels op ons toesak. Wanneer die krisisse kom, moenie vlug en wegkruip nie, vlieg hoër, nader aan God self.
            Arende klap nie hulle vlerke om hoër te vlieg nie.  Hulle gebruik net die krag van die windstrome en sweef daarop.  Indien hulle aanhoudend hulle vlerke sou klap om te probeer hoër vlieg om uit die geweld van die storm te kom, sal hulle in die moeilikheid beland.
So moet Christene leer om in die Gees te leef en te wandel.   Om te gaan waar die Gees van God ons lei.   Ons moet in die windstorme van God se krag inkom en leer om in Hom te rus en saam met Hom te beweeg.  Die lewe in God is nie 'n gefladder en gespook nie, dit is rus in die HERE.
            Arende vlieg alleen.  Hoe hoër jy vlieg, hoe minder ander voëls is daar.   Arende is daarom dikwels alleen in die hoogtes. Aasvoëls kom gewoonlik in trope voor, kalkoene en hoenders ook.   Toegewyde Christene staan dikwels alleen.
            Christene wat in die hoogtes saam met God leef, vind dat hulle dikwels alleen is.   Ons sal alleen wees in ons stryd teen sonde, onreg, armoede, ensovoorts.   Ons sal alleen wees in ons passie vir God en 'n heilige lewe.
            Hoogte gee 'n strategiese uitsig.  Hoe hoër ons kan opgaan, hoe groter en beter is ons uitsig, oorsig en insig.   Hoogte is 'n belangrike element in oorlogvoering.   Die persoon wat die hoogste posisie besit, het 'n strategiese voordeel in die geveg.  So het Christene wat in die hoogte met God beweeg, 'n strategiese voordeel in die geestelike tyd van elke dag.
            Arende het skerper visie as ander voëls.   Arende vlieg dikwels op hoogtes van 3 000 tot 5 000 meter bo die grond.  Van daardie hoogte af kan hy byvoorbeeld maklik 'n haas of ander prooi op die grond raaksien.   Omdat die arend so hoog vlieg, het hy skerper sig en fokus as ander voëls nodig.   In sy duikvlug kan die arend teen tot 300 km per uur op sy prooi afpyl.   Op daardie hoogte het die arend groter utsig, kan hy verder sien.
            Hoewel arende besonder goed kan sien in die dag, is hulle nagsig besonder swak, selfs swakker as dié van 'n mens.  Laat ons daaruit leer dat Christene vir die dag gemaak is, om in die lig – God se lig – te lewe en dat ons uit die duisternis en donker plekke moet wegbly.   Dit is een ding om God se lig in donker plekke te dra, maar iets total anders om ons ontspanning en lewe in die donker plekke te probeer vind.
            Arende eet vars kos.  Arende is roofvoëls, maar hulle eet nooit ou aas nie, hoewel daar enkele spesies is wat dit tog doen.  Arende vlieg daagliks uit en soek vars kos in die vorm van lewendige diere.
            Daar is vir ons as Christene 'n les hierin.  God het vir die volk Israel elke oggend vars manna gegee, genoeg vir die spesifieke dag.   Hyself is ons daaglikse manna en gee vir ons verborge manna om te eet (Op. 2:17).  As Christene moet ons oor ons diet waak.  Moenie enige ding "eet" wat voorkom nie.   Voed jouself met God se manna.   Lees jou Bybel meer as die koerant en lees dit voor jy die koerant lees.
            Arende baken vir hulle 'n grondgebied af.  Arende baken vir hulle 'n geografiese gebied af, gewoonlik ongeveer 35 vierkante kilometer.  Hierdie gebied verdedig hulle teen indringers.  Dit is die gebied waaroor hulle uit die lugruim heers en waaruit hulle leef.
            Vir die Christen gee God ook 'n leefterrein, 'n geestelike grondgebied: die huwelik, die gesin, ons werksomgewing, 'n plek binne die gemeente en die gemeenskap, 'n geestelike werksterrein.  God maak ons daarvoor verantwoordelik.   Dit is ons verantwoordelikheid om dit te verdedig, daaroor te heers.  Dit is ook die terrein waaruit ons ons daaglikse brood sal verdien en verkry.   Daar is nie iemand anders wat dit vir ons sal doen nie.
Daar is te veel Christene wat nie verantwoordelikheid neem vir die geestelike grondgebied wat God aan hulle toevertrou het nie.   God gee vir niemand 'n onbeperkte gebied om te verdedig of in besit te neem nie.  God meet vir ons elkeen 'n eie deel uit.
            Moenie gierig wees en wat aan ander behoort, in besit neem nie.   Jy kan dit nie beheer nie en dit sal tot jou nadeel wees.  God gee jou nie die reg daaroor nie en ook nie die krag daarvoor nie.
            Arende bestee baie tyd aan hulle vlerke.  Hulle gebruik baie tyd om hulle vlerke skoon te maak en uit te stryk, en die hakies van die vere uit te stryk en te belyn.   Enige stukkie vullis of aanpaksel op die vlerk maak 'n groot verskil op hoë hoogtes.  So moet die Christen leer om baie tyd daaraan te bestee om seker maak hy staan in 'n skoon en rein verhouding met God.  Daar moet geen bewuste onbelyde sonde in ons wees nie. 
Ons moet tyd maak om ons lewe in lyn met God se wil te bring en dan binne sy wil leef.   Die tyd wat die arend op die grond deurbring, maak hom gereed om sy tyd in die hoogtes daarbo met groot veiligheid aan te pak.  Vir die Christen is dit net so.
            Arende kan direk in die son in vlieg.  Arende het 'n tweede oogvlies, iets wat ander voëls nie het nie.   Hierdie vlies beskerm hulle oë as die prooi sou spartel en krap.   Maar dit werk ook amper soos 'n "donkerbril".  Wanneer die arend vir 'n aanvaller moet vlug, kan hy direk in die son in vlieg.   Die tweede vlies wat hy dan oor sy oë kan trek, maak dat hy direk in die son kan kyk sonder dat dit hom verblind.  Indien 'n groep aasvoëls hom aanval, vlieg hy direk in die son in, want dan verblind die son sy aanvallers en kan hulle nie sien waar hy is nie.   Arende veg nie, hulle vlieg in die son in.
            Watter les vir die Christen.  Wanneer daar aanvalle op ons gemaak word, moet ons in die son in vlieg.  Ons moet ons fokus op Christus bou, na Hom toe vlug, ons beskerming by Hom vind.  Daar in sy teenwoordigheid is ons veilig, daar is beskerming, daar kan die viand ons nie bykom nie.  Christen, moenie veg nie, vlieg in die son in, gaan direk na God toe.  Hy is jou skuiling, vesting, 'n sterk toring, 'n hoë rots.
            Soort soek soort.  Arende meng nie met ander voëls nie. Hulle kies hulle maats baie noukeurig.  Arende het 'n interessante paringsproses.  Die wyfie sal 'n takkie neem, hoog in die lug opvlieg en dit los.  Die mannetjie moet dan afduik en die takkie vang.  'n Proses begin daarna  waar die wyfie telkens 'n al swaarder tak optel en elke keer van 'n kleiner hoogte af die tak laat val, en die mannetjie moet dit vang voordat dit op die grond val.  Indien die mannetjie dit nie regkry nie, verloor sy belangstelling in hom. 
Heel laaste sal sy 'n groot tak optel, redelik laag vlieg en die tak weer laat val.  Indien die mannetjie die toets slaag, gee sy haar goedkeuring.  Hulle vlieg dan hoog in die lug op, haak hulle kloue in mekaar en bollemakiesie-tuimel in die lug.  Dit is 'n besondere skouspel.  Na hierdie ritueel skei hulle nooit.  Hulle bly bymekaar tot die dood hulle skei.
            Sal ons as Christene nie weer die basiese lesse oor die huwelik leer nie?  Vroue, moenie sommer die eerste die beste man vat wat verbykom nie.  Soek vir jou 'n lewensmaat, iemand wat vir leeftyd by jou kan bly, iemand wat werklik 'n pa vir jou kinders kan wees en 'n man wat jou kan versorg en jou as vrou tot jou volle reg kan laat kom.  Christene, die huwelik is bedoel vir een man en een vrou, tot die dood ons skei.
            Arende het 'n unieke manier om hulle kuikens te leer vlieg. Arende bou hulle neste op hoë kranse op die hoë berge. Hulle is lief vir die hoogste kranse waar geen ondier hulle of hulle kleintjies kan bedreig nie.
Ons lees in Job 39:27: Is dit op jou bevel dat 'n arend hoog opvlieg en sy nes in die hoogste gaan bou? Arende dra soms tot twee ton hout en takke aan om so 'n nest te bou.  Eers takke, dan doringtakke en daarna voer hulle die nes uit met blare, vere en ander sagte material.   As die kuikens uitbroei, het hulle 'n sagte nes.  Maar na 'n tyd, wanneer die kuikens groot genoeg is om te begin vlieg, word die sagte material uit die nes verwyder totdat net die doringtakke oorbly.
            Omdat die dorings die kuikens steek, dwing dit hulle uit die nes uit. Die mannetjie-arend stoot dan die kuiken van die rotswand af en soos die kuiken val, begin hy sy vlerke klap en fladder. Die mannetjie duik dan onder die kuiken in, vang hom op sy vlerke en neem hom terug na die rotswand toe.
            Die proses word herhaal totdat die kuiken kan vlieg.   Die groot arende doen allerhande akrobatiese toertjies in die lug om hulle vreugde te toon wanneer die kleintjie begin om te vlieg.
            Soos ons as Christene geestelik groei, leer die HERE ons en neem Hy ons deur geestelike prosesse.  Sommige is vir ons moeilik om te verstaan, net so min as wat die arendkuiken aanvanklik kan verstaan hoekom sy pa hom oor die afgrond stoot.   Maar die arendkuiken kan nooit vinniger val as wat die arend-pa kan duik om die kuiken weer op sy vlerke te vang nie.  So is dit met ons Hemelse Vader ook.  Lees Deuteronomium 32:10-12 :
Hy het sy volk in die woestyn gevind, in 'n onbewoonbare land waar woestyndiere skreeu.  Die HERE het sy volk omhels, hom vertroetel en versorg soos die appel van sy oog.  Soos 'n arend wat sy kleintjies uit die nes uitskop, oor hulle fladder en hulle vang op sy vlerke at hy oopsprei, soos 'n arend wat sy kuikens op sy vlerke dra, so het die HERE, net Hy alleen, sy volk gelei, daar was nie 'n ander god by Hom nie.
            Ons moet God vertrou wanneer daar tye kom dat ons nie verstaan wat Hy doen en hoekom Hy dit nie doen nie. God is altyd groter as ons omstandighede en is altyd besig om ons te leer, toe te rus en sterker te maak vir die werk en die pad wat voorlê.
            Net so min as wat die mannetjie-arend hom steur aan die geskreeu van die kuiken wanneer hy oor die afgrond afval, net so min steur God Hom aan ons geskreeu en selfbejammering wanneer ons nie verstaan waarmee Hy besig is nie. God weet wat Hy doen en waarom Hy dit doen.  Ons kan hom daarmee vertrou.
            Arende het 'n "tweede" lewe. Arende kan tot 120 jaar oud word.  Wanneer arende ongeveer sestig tot sewentig jaar oud is, word hulle vere te dik en te swaar, die naels van hulle kloue en hulle snawels word te lank, en daarom kan hulle nie meer so hoog vlieg nie, en nie meer hulle prooi so maklik vang en eet nie.
Op daardie punt gaan die arend na 'n waterstroom op 'n afgesonderde plek hoog in die berge.  Hy begin al sy vere uitpluk tot niks oorbly nie.  Hy trek al sy kloue of naels uit en kap sy snawel teen 'n rots totdat dit ook afbreek.  Vir baie dae sit die arend daar by die stroom.
            Ander arende sal soms hoog in die lug verbyvlieg en stukkies kos vir hom afgooi. Maar die arend bly in die water sit.  Soos hy in die water sit, kyk hy vir lang tye na die son, totdat daar trane uit sy oë kom en die oliesakkies by sy oë weer begin om olie te produseer.
Stadig begin nuwe vere, nuwe kloue en 'n nuwe snawel uitgroei. Na 'n maand tot veertig dae is die arend weer gereed om te vlieg. Hy duik van die rots af en met nuwe energie, nuwe vere, nuwe kloue, gaan hy weer die hoë hoogtes in.  Dit is 'n vernuwingsproses.
            Daar kom 'n tyd dat ons moeg raak, dat die lewe in ons net op is, dat ons nie meer krag oorhet nie en nie kans sien vir die pad vorentoe nie.
            Dit is die tyd dat ons eenkant, in afsondering, moet gaan sit, ons program moet stop, ons moet losmaak van alles wat verby is en na die "son" moet kyk.  Dit is die tyd dat ons voor God ons Vader moet gaan sit en wag.   Rus en wag en luister.  Totdat Hy ons kom ontmoet en ons met nuwe krag vul, ons lewe weer nuut maak soos dié van 'n arend (Ps. 103:5).
            Evangelis Pat Robinson vertel hoe die HERE hom op 80 aangeraak en nuut gemaak het. Hy was die stigter van TBN (Trinity Broadcasting Network) wat die Evangelie dag en wêreldwyd uitsaai.
            Mag ons uit die lewe van die arend leer hoe om in die hoogtes saam met God te leef. Dit is die ander pad.

Die Genadekoets...

         
Uit Wilhelm Busch se Licht vom Unerschöpften Lichte  vloei die volgende storie:

Die prediker, Pastor Henhöfer wat in die 18e eeu opgetree het, het op 'n keer die poskoets as voorbeeld gebruik om God se geduld met ons te illustreer.



Destyds was daar nog nie treine nie, maar een keer elke week loop 'n poskoets tussen dorpe. Die poskoets staan dan, soos almal op die dorp dit weet, op die poskoets se halte en wag vir passasiers om op te klim. Daar is 'n klompie van die mense wat betyds kon opklim.
Die koets behoort eintlik nou te ry, maar die drywer dink by homself: "Miskien is daar iemand wat opgehou is." Dus neem hy sy tyd. Ewe rustig haal hy die komberse van die perde af. En werklik, daar kom nog iemand aangehardloop en klim in.
Nou gaan die drywer ewe rustig op die bok van die koets sit – en daar kom nog iemand aan gehaas en maak dit net. Nog talm die drywer 'n bietjie.
Eindelik neem hy dan die beuel en speel sy poskoets deuntjie klaar. Dan vertrek hy. Skaars is die poskoets by die stadpoort uit of twee passasiers kom uitasem by die poskoets halte aan.
Hulle het in die dorp met inkopies besig geraak... Daar staan hulle nou. Die koets is weg. Hulle is te laat!
Dan maak Pastor Henhöfer sy toepassing: "So is dit ook met die Genadekoets van ons Heiland! Hy wag ook lank op jou. Hy talm ook jou uur uit, solank Hy kan. Maar jy kan ook die tyd verpas!"
            Ons het in die Bybel die verhaal van 'n man wat byna te laat was, maar is wonderlik deur Jesus ingewag, of dalk ingehaal, en hy kon betyds inkom.
Die een misdadiger aan die kruis. Op die laaste tippie kom hy in. Maar die ander een verpas dié groot geleentheid.
"Toe hulle by die plek kom wat kopbeen genoem word, het hulle Hom daar saam met die misdadigers gekruisig, die een aan Sy regter- en die een aan Sy linkerkant. Toe sê Jesus: 'Vader vergeef hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie!'
Een van die misdadigers wat daar gehang het, het Hom belaster...'Is jy nie die Christus nie? Red jouself en ons ook!'
Maar die ander een sê... 'Jesus dink aan my wanneer U in U koninkryk kom.' Jesus antwoord hom: 'Ek verseker jou; vandag sal jy saam met My in die Paradys wees.'" Sy bitterste dag, word sy soetste dag!
            Moenie die Heilige Gees se werking in jou hart weerstaan en talm nie. Roep die HERE jou nou deur die dringende werking van Sy Gees in jou hart?
   “Daarom, rig die slap hande en die verlamde knieë weer op; en maak reguit paaie vir julle voete, sodat wat kreupel is, nie uit lit raak nie, maar liewer gesond gemaak word.
“Jaag die vrede na met almal, en die heiligmaking waarsonder niemand die Here sal sien nie; en pas op dat niemand in die genade van God veragter nie; dat geen wortel van bitterheid opskiet en onrus verwek en baie hierdeur besoedel word nie. “ Heb 12:12-15
  "Vandag as julle Sy stem hoor, moet julle nie hardkoppig wees nie..." Heb 3:15 Wanneer die Basuin blaas, gaan dit te laat wees... vir altyd!

Die Engel en jy wat die HERE dien

As jy die HERE God YAWEH dien, dan slaan sy Engel laer op rondom jou.

            Dawid stel dit so: “Die Engel van die HERE slaan sy laer op rondom dié wat die Here (let op) dien, (om wat te doen?) en red hulle. (Dan die uitnodiging) Kom ondervind en sien dat die HERE goed is (hoekom?)Want dit gaan goed met die mens wat by Hom skuil." Ps 34-8-9
            Ernest Gordon vertel hoe William Hacquist en die werkers van die Evangelical Alliance Mission, gedurende die Boxeropstand in Sjina, van die moordadige Chinese opstandelinge ontsnap het.
Ses dae lank het hulle voor die bendes uitgevlug, maar toe bereik hulle 'n punt, waar hulle moes kies of hulle sal voortgaan om oor land, tussen die berge deur, te vlug en of hulle met bote met die rivier sal afvaar.
Weens die droogte was die Hanrivier droog. Die vlug oor land het die aangewese roete geblyk te wees, want hulle draers en wagte, wat hulle moes beskerm, het geweier om anders as oor land, tussen die berge deur, te vlug.
Die vlugtendes bevind hulself in ‘n groot krisis. Dit gaan lewe of dood. Die vyand kom al hoe nader en die manne moet vlug om voor te bly.
Dan kom die berusting... ‘n tyd van gebed en op die HERE wag. Dis ‘n moeilike besluit wanneer jou lewe aan ‘n draadjie hang, maar dis veiliger om op die HERE te wag.
Tydens die gebed en wag, het daar in William Hacquist en die ander werkers se harte, 'n bewussyn ontwaak om rivierlangs te vlug. Maar die rivier was droog! Hulle het egter in die geloof twee platboomskuite bekom. Hulle het kos gekoop en dit saam met hul bagasie in die bote geplaas.
Alhoewel hulle gereed maak, bote en al, om rivier langs te vlug, kan hulle nie roer nie... die rivier is droog.
William Hacquist skryf: "Die plek waar ons was, was omring van hoë berge. Terwyl ons bid en wag, het daar so teen die middel van die agtermiddag sterk wolke opgesteek. Ons het die swaarste reën belewe wat ek ooit gesien het. Die rivier het gou afgekom. Hulle het die bote te water gelaat en haastig weggevaar.
Later moes hulle verneem, 'n paar honderd "Boxerbendes", het hulle in 'n bergpas, 'n entjie verder die berge in, ingewag om hulle dood te maak. Hieroor sê William Hacquist: "God het ons langs die veiliger weg laat vlug.”
            Ons omgewing: strate en wonings, sakepersele, plase, paaie, het deesdae onveilige plekke vir ons, en almal wat vir ons kosbaar is, geword.
Die belofte en versekering in Ps 91:1-5  het vir ons kosbare en gerusstellende woorde geword: "Hy wat in die skuilplek van die Allerhoogste sit, sal vernag in die skaduwee van die Almagtige. Ek sal tot die HERE sê: 'My toevlug en my bergvesting, my God op Wie ek vertrou'.... Jy hoef nie te vrees vir die skrik van die nag, vir die pyl wat bedags vlieg nie..."
Dit is nie 'n beveiliging wat maar sommer net vir almal is nie. Dit is 'n geloofsposisie wat ons moet inneem en deur 'n gehoorsame lewe aan die HERE moet handhaaf.
Die belofte is: Hy wat sit... en vir die HERE sê: My Toevlug en My Bergvesting en My God op Wie ek vertrou. So 'n geloofshouding en gemoedsvertroue kom, wanneer ons God se Woord lees en ter harte neem, en die Heilige Gees dan die Woord gebruik, om in ons harte geloof te laat ontwaak.
Ons weet die Here Jesus Christus gee ons die vrymoedigheid, om God se beskerming en hulp te vra.