Die doop

Die Doop is ‘n begrafnis

Die  Almagtige God Jaweh het aan Sy volk  Israel en Juda, ‘n skeibrief gegee weens die volk se owerspel. Jes 3:7-8.

            Ingevolge die reël, moet die vrou na ‘n egskeiding wag totdat die man sterf, voordat sy weer in die huwelik mag tree, anders pleeg sy egbreek.

            So sterwe God in sy Seun Yeshua toe aan die kruis sodat ons as vrou weer met God in die huwelik mag tree.

            Dit word genoem die Wedergeboorte. Ons praat ook van die Soendood, omdat ons deur Jesus as Saligmaker aan te neem, te glo en Hom te dien, met God versoen raak.

            As Wedergeborenes staan ons bekend as die Bruid wat op die Tweede Koms van die Bruidegom wag... en dis nie meer lank nie.

            As Bruid gebruik ons die brood en die wyn: Soos wat die brood en die wyn, simbolies is aan Jesus se liggaam en bloed, so is die doop simbolies aan Jesus se begrafnis en opstanding, daarom ‘n watergraf.

            Die besnydenis staan vas, maar vroue is ook nou ingesluit. Let op:

            “Nie hy is 'n Jood wat dit in die openbaar is nie, en nie dít is besnydenis wat dit in die openbaar in die vlees is nie;

maar hy is 'n Jood wat dit in die verborgene is, en besnydenis is dié van die hart, in die gees, nie na die letter nie. Sy lof is nie uit mense nie, maar uit God.” Rom 2:28-30 – Dit is die Wedergeboorte.

            Die seuns in die volk is destyds besny om deel van die Verbondsvolk te wees. Nou word mans en vroue en kinders (vanaf hul verstandelike ouderdom) na die hart besny... maar nie met hande nie.

Die Doop is ‘n begrafnis: “Want in Hom woon al die volheid van die Godheid liggaamlik; en julle het die volheid in Hom wat die Hoof is van alle owerheid en mag; in wie julle ook besny is met 'n besnydenis wat nie met hande verrig word nie, deur die liggaam van die sondige vlees af te lê in die besnydenis van Christus, omdat julle saam met Hom begrawe is in die doop, waarin julle ook saam opgewek is deur die geloof in die werking van God wat Hom uit die dode opgewek het.”  Kol 2:9-14

            En Rom 6:4-9: Ons is dus saam met Hom begrawe deur die doop in die dood, sodat net soos Christus uit die dode opgewek is deur die heerlikheid van die Vader, ons ook so in 'n nuwe lewe kan wandel.

            “Want as ons met Hom saamgegroei het deur die gelykvormigheid aan sy dood, sal ons dit tog ook wees deur dié aan sy opstanding; aangesien ons dit weet dat ons oue mens saam gekruisig is, sodat die liggaam van die sonde tot niet gemaak sou word en ons nie meer die sonde sou dien nie.

            “Want hy wat gesterf het, is geregverdig van die sonde.

            “As ons dan saam met Christus gesterf het, glo ons dat ons ook saam met Hom sal lewe, omdat ons weet dat Christus, nadat Hy opgewek is uit die dode, nie meer sterf nie. Die dood heers oor Hom nie meer nie.

            Jaweh se genade en liefde is so groot, dit sluit ander volkere ook in.

            Die yd loop snel uit, Oral word mense nou gered, selfs kinders. Wat opval is dat nuwe bekeerdes sommer dadelik gedoop wil word... sommer in dieselfde diens. – Sjibbolet



‘n Nuwe bekeerling word sommer in ‘n rivier gedoop. Baie mense doop deesdae in die Oranjerivier



In Israel word in die Jordaanrivier gedoop.

Hemelse missiele

En jy, wat tel jy op?   

Dawid het Goliat met sy vyf klippies aangedurf? 1 Sam 17
Die Filistyne en die Israeliete was in oorlog.  Goliat, was op die toneel. Hy het die Israeliete uitgedaag om hulle beste vegter te stuur om teen hom te veg. Maar hulle was te bang. Toe die jong Dawid daar aankom om vir sy vegtende broers kos te bring, was hy geskok oor die Israeliete se vrees. Hy het sommer dadelik Goliat se uitdaging tot 'n tweegeveg aanvaar.
Dawid is die beste wapenrusting aangebied om Goliat aan te durf. Maar hy het nee gesê. Sy slingervel en vyf klippies was genoeg. Nee, dit was eintlik veels te min! Hoe durf mens 'n reus aan met 'n handvol klippies? Jy't mos nie 'n kans nie.
Dawid het egter geweet God is by hom. Hy was daardie dag 'n kryger vir God! Sy God se eer was op die spel. As die res van Israel dan te slap was om vir God op te staan – nie hy nie! Daarom het Dawid dit gewaag om sy vyf klippies in God se magtige hand te sit.
God sou egter daardie dag die geveg moes veg. Hyself moes die oorwinning oor daardie reus gee. En Hy het ook! Dis hoe God werk.
Nee, Hy neem nie elke keer al die krisisse uit die weg nie. Hy kyk dikwels of sy kinders bereid is om Hom midde in hulle krisisse te vertrou. Dan eer God hulle geloof deur hulle op fantastiese maniere te help... al het hulle net vyf klein klippies wanneer hulle reuse moet aandurf.

God openbaar Homself in die Bybel as die Een wat deur dik en dun by sy kinders staan. Die een psalm na die ander getuig van God se hulp aan ons in pikdonker ure. Wanneer die nood dreig, is Hy die enigste Een wie se hulp jy moet opsoek. Wanneer die stormwinde waai, is net Hy jou anker. Ook wanneer jy aanmeld vir die geveg teen die reuse rondom jou, is God jou enigste Aanvoerder.
Word 'n moderne geloofsvegter!
Staan asseblief 'n slag op vir God! Sy Naam word vandag goedkoop en bespotlik gemaak. Ook daar in jou eie omgewing daag mense sy gesag openlik uit terwyl kerklikes rondstaan met monde vol verleë tande.
Wie sal God se Naam eer in 'n tyd soos hierdie as die reuse rondom die kerk begin stelling inneem? Wie sal in die voorste loopgrawe diens doen vir die Allerhoogste? Dalk jy?
En as jou gemeente bedreig word, of jou huis, of jy, of jou kinders, juis soos wat nou die geval is?
Miskien dink jy nou by jouself: "Wat kan ek vir God doen? Ek is veels te swak." Sê wie? Hoor mooi, God sê dit hoegenaamd nie oor jou nie! Al het jy net vyf spreekwoordelike klippies tot jou beskikking, dan is dit dodelike hemelse missiele as jy dit gelowig in God se hand plaas.
Jy kan 'n verskil maak. Nee, jy is die lewende verskil! Jy staan in die pad van die reuse met jou geloofsklippies. As 'n jong Dawid 'n ganse volk se geskiedenis kon verander met net vyf klippies en 'n hart vol geloof, dan kan jy minstens ook 'n paar sentimeter dapper volstaan en 'n meter of twee se nuwe grondgebied in God se Naam verower!
Toe tel Dawid vyf klippies op... En jy, wat tel jy op?

Die onbreekbare band van die Liefde

“Is twee mossies nie vir ‘n sent te koop nie? En tog sal nie een van hulle op die grond val sonder die wil van julle Vader nie. Van julle is selfs die hare op julle kop almal getel. Moet dan nie bang wees nie.” Matt 10:29-30

            Dis byna Kersfees, die tyd van die jaar wanneer ons besonderlik aan God se liefde vir ons herinner word.
Die eerste week van De­sem­ber 1950 het die lid­ma­te van ‘n klein ge­meen­te in Noord-Ierland, tot ak­sie aangespoor. Hulle kerk was in ‘n verwaarloosde toe­stand en Kersfees was net om die draai. Hulle be­sluit om vir Kers­fees hul kerkie skoon te maak en op te knap. Met groot geesdrif spring almal aan die werk.

Twee dae voor Kersfees tref ‘n storm die dorpie en maak hulle handewerk feitlik tot niet. In die muur, voor in die kerk, word die nuwe pleis­tering wat ‘n diep kraak in die muur moes bedek, feitlik wegge­stroop. Die volgende dag, die dag voor Kersfees, bring die gemeentelede hul be­sems, borsels en lappe en pro­beer om die kerkie so goed moontlik reg te kry vir die Oukersaand diens, daardie aand.
Juis daar­die oggend, op pad kerk toe, om self hand by te sit met die gereedmaak, stap die predi­kant by ‘n veiling verby. Vir ‘n klein bedraggie koop hy ‘n pragtige geborduurde, vyf me­ter lange, tafelkleed. Dit sou die kraak in die muur voor in die kerkie mooi bedek en was ook ‘n versiering vir die muur.

By die kerk gekom, sien hy ‘n vreemde, eensame vrou wat met hang skou­ers voor die kerk staan. Hy nooi haar saam met hom in die kerk in en laat haar solank op ‘n bank sit, terwyl hy, wankelend op ‘n leer,  gou die kleed wat hy gekoop het, voor die kraak probeer drapeer.

            Toe hy die kleed oop­vou en laat afhang, kom die vrou met ‘n kreet reg­op.
“Dit is myne!” roep sy uit. “Kyk in die hoek staan my drie voorletters. Dit was ‘n geskenk van my man.” Sy vertel vir die pre­di­kant sy en haar man het in Weenen gewoon. Met die oorlog het hy in ‘n kon­sen­trasiekamp beland. Sy het Engeland toe ge­vlug. Haar man is in die kamp dood, het sy verneem.

Sy het daardie dag na die dor­pie toe gekom om ‘n be­trek­king as goewer­nan­te, by ‘n welgestelde gesin te probeer kry. Iemand anders het die werk gekry. Sy is juis nou op pad terug na haar tuis­dorp toe.

Sy wou die tafelkleed nie  terug neem nie. Die predikant het haar gehelp om op die stasie te kom.
            Die opkoms by dié aand se Oukersaand diens was groot. Na die diens kom ‘n man met die predikant praat. Hy wys na die ta­fel­kleed en sê in trane: “Ek het daar­die tafel­kleed in Weenen vir my vrou gegee. In die oor­log is ons van mekaar geskei. Ek het later verneem sy is in ‘n konsentrasiekamp dood. Ek woon nou hier en ek is so bly ek het na die diens in hierdie kerk toe gekom.

            Die predikant het opgewonde na die man geluister en hom van die vrou vertel. Hulle wou dadelik met haar in aanraking kom, maar die predikant besef toe hy het nie haar adres geneem nie. Hy kon ge­luk­kig die welgestelde gesin se naam onthou. Hulle het haar adres dadelik verstrek.
            Die predikant en die man is sommer nog dieselfde nag na die dorp toe waar die vrou woon. Dit was ‘n vreugdevolle herontmoeting en vir hulle twee die beste Kersfees ooit.

Die man en vrou was albei Chris­tene. Hulle het toegewyde lidmate van daardie ge­meente geword. Die kleed het lank teen die muur bly hang.

Dit laat mens dink aan al die aangenome kinders wat so graag hierdie Kersfees vir die eerste keer saam met hul biologiese ouers aan tafel sal wil sit. Een so ‘n biologiese moeder het juis 34 jaar gelede op Kersdag geboorte geskenk en die baba dogtertjie wat nou hoop dat sy en haar mamma hierdie Kersfees saam sal kan wees. Bid hiervoor asseblief. Ook vir die volgende:

·       Ouers soek na hulle dogter gebore op 13/7/1974 in Johannesburg.
·       ‘n Dogter soek haar pa Edward Ruben Brown, gebore 1935.
·       ‘n Dogter soek haar pa Fanie van Zyl – Moeder was Miekie Jacobs.
·       ‘n Dogter soek haar moeder Jocelyn Fourie (nee Van Zyl)
·       ‘n Dogter soek haar pa Tommy O’Niel
·       ‘n Moeder soek haar seun gebore 7/2/1974
·       Drie susters soek na hulle biologiese vader Neville Whitehead, gebore 10 April 1940

            Die HERE is vir ons intens lief, wie ons ook al is. Dit maak nie saak waar ons onsself bevind of in watter omstandighede ons is nie. God wat ons liefhet weet wie ons is en waar ons, ons bevind en hoe ons lewensomstandighede loop.  God wat uit liefde vir ons sy Seun gestuur het om ons lewens reg te maak, en wat selfs weet hoeveel hare op ons hoof is, kan ons uit enige situasie red as dit aan Hom oorgegee word.

Kersfees herinner ons aan God se liefde, onmeetbaar groot.
“Kan 'n vrou haar eie baba vergeet,
haar nie ontferm oor die kind wat sy in die wêreld gebring het nie?
Selfs al sou so iets kon gebeur,
EK sal jou nie vergeet nie.
EK het jou naam in my handpalms gegraveer.” – Jes 49:15-16

‘Moenie bang wees nie’

In Mei 1969 het Lord Caradon, die Britse gesant by die Verenigde Nasies, tydens 'n samekoms van die Amerikaanse Bybelgenootskap, vertel van die tyd toe hy tydens 'n stormagtige politieke tyd, goewerneur van Ciprus was.


Lord Caradon is in 1990 op 82-jarige leeftyd oorlede. Sy drie broers
was ook deur die jare Britse parlementslede.

Sy pa het hom ondersteun en vir hom uit Engeland 'n kabel gestuur: "In alles word ons verdruk, maar ons is nie terneergedruk nie; ons is oor raad verleë, maar nie radeloos nie; ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op die grond neergegooi, maar nie vernietig nie." 2 Kor 4:8
Hy het sy pa in ‘n ander kabel geantwoord: "Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en die hoop beskaam nie, want God het Sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het." Rom 5:3-5
            In die Christen se lewe kom daar teëspoed en teleurstelling. Soos 'n vaardige tuinier weet hoe om sy rose te snoei, sonder om dit te beskadig, weet God ook hoe Hy vir ons toetse moet stuur, om ons op te bou, vrugbaarder te maak, maar ons nie te beskadig nie.
“Sunday School Times” haal aan van die chirurg wat 'n delikate operasie aan iemand se oor moes doen. Hy sê vir sy pasiënt: "Ek mag jou seermaak, maar ek sal jou nooit beseer nie.” Die Groot Geneesheer, Jesus Christus, praat net so mooi met ons, as ons net wil luister.
            Dikwels kry ons Dawid in 'n toestand van nood en beproewing. Altyd is sy toevlug na God toe, vertrouend in Sy goedheid. "Uit die benoudheid het ek die HERE aangeroep; die HERE het my verhoor in die ruimte." Ps 118:5
            "Moenie bang wees nie... As jy deur water moet gaan, is ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie... vuur... sal jou nie skroei nie. Jes 1:1,2
            “Waak, staan in die geloof, wees manlik, wees sterk. Laat alles by julle in liefde geskied.” 1 Kor 16:13-14

‘n Brandende lig bemoedig ander

Rudyard Kipling, was ‘n Skrywer, Joernalis en Digter en is in Desember 1865 in Indië gebore. In 1907 het hy die Nobelprys vir Literatuur ontvang.


Rudyard Kipling – Skrywer, Joernalis en
Digter (1865–1936)

Sy ouers was destyds na Indië gestuur as lede van die Britse Ryk. Hulle het hom egter in Engeland laat skoolgaan. Hy is in 1882 terug na Indië. ‘n Dekade later trou hy met Caroline Balestier en hulle koop in Brattleboro, Vermont vir hulle ‘n huis teen ‘n berghang waar alles nog onbewoon was.
           Na hulle goed in hul plaaswoning ingeburger was, besluit hulle om die omgewing te verken. Hulle het teen die verlate berghang afgestap, deur die vallei en teen die berghang aan die oorkant opgeklim.
            Tot hul verbasing en verrassing kom hulle af op 'n klein huisie waar 'n vrou stoksielalleen woon. "Is dit julle huis daar ver oorkant die vallei teen daardie berg? Is dit julle vensters waaruit die lig saans skyn?” vra sy hulle uit. Hulle antwoord bevestigend.
            Sy vertel vir hulle wat daardie verligte vensters vir haar, in die donker aande beteken, hoe dit haar troos en bemoedig en die gevoel van eensaamheid wegneem. Skielik raak sy gespanne en begin bang lyk. “Gaan julle nog lank daar bly? Sal julle, julle ligte nog vir 'n ruk saans laat brand?”
            Hulle stel haar gerus. Daarna het die Kiplings hul ligte gereeld saans tot laatnag laat brand. Hulle het selfs sommige vensters se gordyne en blindings verwyder, sodat die lig nog helderder en duideliker kon uitstraal.
Die skrywer van die storie sluit af: “As dit jou geleentheid was in jou gemeenskap, sou jy ook die ligte laat brand het?”
            Gelowiges is soos brandende ligte. Die lewe maak mens afgestomp en ons lig flou, die Woord en gemeenskap met Jesus hou jou skerp. So moet Gelowiges ook gereeld skyn om ander te bemoedig. “Leef dan as mense van die lig. Uit die lig kom alles voort wat goed en reg en waar is.” Efes 5:8-9
            “Herinner die mense nadruklik daaraan... hulle moet van niemand kwaadpraat nie en nie rusie soek nie. Hulle moet inskiklik wees ...bedagsaam teenoor almal. (en luister nou) vriendelik wees en aan alle mense alle sagmoedigheid bewys.” Tit 3:1-2