Dit is die laaste uur...

“Maar daar kom 'n uur, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid; want die Vader soek ook mense wat Hom só aanbid.” Joh 4:2
            “Kinders, dit is die laaste uur; en soos julle gehoor het dat die Antichris kom, bestaan daar ook nou baie antichriste, waaruit ons weet dat dit die laaste uur is.
Hulle het van ons uitgegaan, maar hulle was nie van ons nie; want as hulle van ons was, sou hulle by ons gebly het; maar dit moes aan die lig kom dat hulle nie almal van ons is nie. En julle het die salwing van die Heilige en weet alles.” 1 John 2:18-20
            “En die wêreld gaan verby en sy begeerlikheid, maar hy wat die wil van God doen, bly vir ewig.” 1 Joh 2:17
            “Geliefdes, nou is ons kinders van God, en dit is nog nie geopenbaar wat ons sal wees nie; maar ons weet dat ons, as Hy verskyn, aan Hom gelyk sal wees (hoekom?), omdat ons Hom sal sien soos Hy is. En elkeen wat hierdie hoop op Hom het, reinig homself soos Hy rein is.” 1 Joh 3:2-3
            Dit is die laaste uur. Meeste mense vrees die laaste oomblikke van hulle lewe. Hulle wil selfs nie daaraan dink nie. Die enigste genesing vir daardie dodelike vrees, is ‘n groeiende verhouding met Jesus Christus.
            “Aangesien die kinders dan vlees en bloed deelagtig is, het Hy dit ook op dieselfde manier deelagtig geword, sodat Hy deur die dood hom tot niet kon maak wat mag oor die dood het – dit is die duiwel – en almal kon bevry wat hulle hele lewe lank uit vrees vir die dood aan slawerny onderworpe was.” Hebr 2:14-15
            Gelowiges is vry van die vrees vir die dood. “Daar is geen vrees in die liefde nie; maar die volmaakte liefde dryf die vrees buite, want die vrees sluit straf in, en hy wat vrees, het nie volmaak geword in die liefde nie. Ons het Hom lief, omdat Hy ons eerste liefgehad het.” 1 Joh 4:18-19
            Om sonder Saligmaking te sterf, is vreeslik. Kom kuier saam by ‘n paar bekende sterfbeddens:

•          Voltaire, die beroemde spotter, het ‘n ontsettende einde gehad. Sy verpleegster het gesê:  “Vir al die geld in Europa wil ek nooit weer ‘n ongelowige sien sterf nie!” Hy het die hele nag om vergifnis uitgeroep.
•          David Hume, die ateïs, het geskreeu:  “Ek is in die vlamme!”  Sy wanhoop was skrikwekkend om te aanskou.
•          Cesare Borge, die staatsman:  “Ek het in my lewe vir alles voorsorg getref, net nie vir die dood nie. Nou moet ek volkome onvoorbereid sterf!”
•          Karel IX (Frankryk):  “ Ek is verlore! Ek besef dit duidelik!”
•          Mazarin: “My siel, wat word van jou?”
•          Hobbes, die filosoof:  “Ek staan voor ‘n verskriklike sprong in die duisternis!”
•          Thomas Scott, die voormalige voorsitter van die Britse Hoërhuis: “Tot op  hierdie oomblik het ek gemeen dat daar geen God en geen hel is nie. Nou weet ek... en ek voel dat al twee bestaan.  Ek is aan die verderf oorgelewer deur die regverdige oordeel van die Almagtige!”
•          Die Russiese leier Lenin, was kranksinnig toe hy oorlede is.  Hy het tafels en stoele om vergifnis gevra vir sy sondes.
•          Jagoda, hoof van die Russiese geheime polisie: “Daar moet ‘n GOD wees. Hy straf my weens my sonde!”
•          Jaroslawski, president van die Internasionale Ateïstiese Beweging:  “Verbrand al my boeke! Aanskou die Heilige! Hy wag al lank vir my – Hy is hier!”
•          Boeddha:  “Ek het nie my doel bereik nie!”
•          Jesus Christus: “DIT IS VOLBRING!”

            Ons is in die laaste dispensasie van Tyd. Niemand kan Tyd uitkoop of terugdraai nie. Wat verby is verby... elke sekond, elke minuut, elke uur.
            Dit is die laaste uur. Wie ongered is moet dit besef, maar ook diegene wat geestelike nie gefokus is nie. Dit is die laaste uur. Ons moet wakker wees.
            “En dit te meer, omdat ons die tydsomstandighede ken, dat die uur vir ons reeds daar is om uit die slaap wakker te word; want die saligheid is nou nader by ons as toe ons gelowig geword het. Die nag het ver gevorder en dit is amper dag. Laat ons dan die werke van die duisternis aflê en die wapens van die lig aangord.”Rom 13:11-12
           En dan die belangrike 14e strofe: “...Beklee julle met die Here Jesus Christus, en maak geen voorsorg vir die vlees om sy begeerlikhede te bevredig nie.”
            Ons is op die drumpel van die grootste Herlewing wat die wêreld nog ooit beleef het, maar saam daarmee kom die aanslag uit die hel ook soos nog nooit tevore nie. Die satan besef dis sy laaste kans om aan te val en wal te gooi ter beskerming van sy drakoniese koninkryk.
            Die afval is wêreldwyd reeds groot. Diegene wat nie gered is nie, sal met moeite kan vasstaan. “Maar Hy gee groter genade; daarom sê Hy: God weerstaan die hoogmoediges, maar aan die nederiges gee Hy genade.
            “Onderwerp julle dan aan God; weerstaan die duiwel, en hy sal van julle wegvlug.
            “Nader tot God, en Hy sal tot julle nader. Reinig die hande, julle sondaars, en suiwer die harte, julle dubbelhartiges!
            “Weeklaag, treur en ween. Laat julle gelag in treurigheid verander word en julle blydskap in bedruktheid.
            “Verneder julle voor die Here, en Hy sal julle verhoog.” Jak 4:6-10  
            Petrus stel dit so: “Wees nugter en waaksaam, want julle teëstander, die duiwel, loop rond soos 'n brullende leeu, en soek wie hy kan verslind.
            “Hom moet julle teëstaan, standvastig in die geloof, omdat julle weet dat dieselfde lyding opgelê word aan julle broederskap wat in die wêreld is.” 1 Pet 5:8-9
“Eindelik, my broeders, word kragtig in die Here en in die krag van sy sterkte.
“Trek die volle wapenrusting van God aan, sodat julle staande kan bly teen die liste van die duiwel.
“Want ons worstelstryd is nie teen vlees en bloed nie, maar teen die owerhede, teen die magte, teen die wêreldheersers van die duisternis van hierdie eeu, teen die bose geeste in die lug.
“Daarom, neem die volle wapenrusting van God op, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle alles volbring het, staande kan bly.”  Efes 6:10-13
Grootste van alles om staande te bly, is die Liefde. Baie sê maklik ons is nie onder die Wet nie, ons is onder die Genade verbond. Ons vergeet die wet is deur Christus vervolmaak in die Koninklike Wet... en hierdie wet moet deur alle Gelowiges streng nagekom word.
“As julle ewenwel die Koninklike Wet volbring volgens die Skrif: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself – dan doen julle goed.” Jak 2:8
Ons moet vir mekaar bid, mekaar se laste dra en ons moet mekaar bemoedig.
“En toe hulle dit gelees het, was hulle bly oor die bemoediging. En Judas en Silas, wat self ook profete was, het die broeders met baie woorde bemoedig en versterk.” Hand 15:31-32
“En toe hulle dit gelees het, was hulle bly oor die bemoediging. En Judas en Silas, wat self ook profete was, het die broeders met baie woorde bemoedig en versterk.” Hand 15:31-32
“Geliefdes, laat ons mekaar liefhê; want die liefde is uit God, en elkeen wat liefhet, is uit God gebore en ken God.
“Hy wat nie liefhet nie, het God nie geken nie, want God is liefde.” 1 Joh 4:7-8
In Mei 1969 het Lord Caradon, die Britse gesant by die Verenigde Nasies, tydens 'n samekoms van die American Bible Society, vertel van die tyd toe hy goewerneur van Ciprus was tydens 'n stormagtige politieke situasie.
Sy pa het hom ondersteun en vir hom uit Engeland 'n kabel gestuur: "In alles word ons verdruk, maar ons is nie terneergedruk nie; ons is oor raad verleë, maar nie radeloos nie; ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op die grond neergegooi, maar nie vernietig nie." 2 Kor 4:8
Hy het sy pa geantwoord: "Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en die hoop beskaam nie, want God het Sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het." Rom 5:3-5
Wat ‘n wonderlike manier om mekaar te bemoedig het.
En helaas, dikwels kry ons Dawid in 'n toestand van nood en beproewing. Altyd is sy toevlug na God toe, vertrouende in Sy goedheid. "Uit die benoudheid het ek die Here aangeroep; die Here het my verhoor in die ruimte." Ps 118:5
Hou jouself besig in hierdie laaste uur: Bid, getuig en bring die siele in. Daar is ‘n getal wat volgemaak moet word. Luister asseblief ook na Danie Botha se jongste CD, Elke Druppel Bloed, wanneer hy sing: “Dit is die laaste uur.” –   Sjibbolet

Moet ek gaan met leë hande...

‘n Man vertel: Op laerskool in 1955 se koers moes die klas elke oggend die skooldag met Godsdiens begin. Die klas meneer was egter nooit teenwoordig nie. Dit was of hy dit wou ontvlug, en tog was hy so ‘n goeie meneer.
Die kinders het gesing, iemand het later uit die Bybel gelees, iemand het gebid en dan was die periode verby en die dag se skoolwerk het begin.
            Die kinders het sonder musiekbegeleiding Hallelujaliedere gesing. Die kinders kon om die beurt ‘n lied opgee om gesing te word.
            Die een seun het altyd gevra die klas moes lied 177 sing: “Moet ek gaan met leë hande, moet ek so my Heer ontmoet, nie een siel na hom gelei nie, niks te offer aan Sy voet.
            Die seun was nie gered nie. Inteendeel, hy het niks van wedergeboorte of redding begryp nie. Nogtans was dit vir hom ‘n pragtige lied, maar ook ‘n hartseer lied want hy wou nie eendag voor die HERE gaan staan met leë hande nie.
            Hy het die lied gereeld gesing in die hoop dat hy die antwoord sou kry hoe om seker te maak dat hy nie daar met leë hande aanland nie. Maar niks het gebeur nie. Hy kon ook nie verstaan hoekom mens siele na die HERE toe moet lei nie.
            Hy het baie nagte wakker gelê en gesien hoe hy voor die HERE met leë hande staan. Dan het hy homself aan die slaap gehuil. Die lied het hom gereeld baie hartseer gemaak, maar hy wou nooit afskeid neem van die lied nie want hy het begeer om eendag met hande vol siele by die HERE op te daag, wat dit ook aol beteken het.
            Die lied het hom sy lewe lank bygebly. Later as groot mens, het mense met hom oor sy eie siel gepraat. Almal het gevra hy moes agter hulle aan bid en dan by die afsluiting gesê: “Veels geluk, jy is gered”.
            Maar dit was leë woorde. Dit had geen betekenis vir hom nie.
            Drank en dwelmmiddels het hom een nag ingehaal. Hy het letterlik alles verloor wat hy in die lewe bymekaar gemaak het. Nou was hy stoksielalleen. Dit was ‘n wrede ontnugtering, veral wanner ‘n mens teleurgesteld in jouself is. .
            Toe besluit hy om selfmoord te pleeg. Hy het in sy studeerkamer gesit waar hy laataand in doodse stilte alles haarfyn uitgewerk het.
            Toe hy by die studeerkamer wou uitstap om die daad by die woord te voeg, toe staan daar ‘n reuse “man” daai hele deur vol, mens sou nooit by die “man” verby kon kom nie. Toe word hy ontsettend bang en begin huil.
            Hy onthou van ‘n klein advertensie wat hy eendag in ‘n koerant gesien het: ‘n Telefoonnommer waarheen mens kon bel vir gebed of geestelike hulp. Hy bel die nommer en ‘n vrou antwoord, meer as duisend km ver in ‘n ander stad.
            Hy vra in trane: “Help my asseblief, ek wil selfmoord pleeg en hier is ‘n reuse “man” wat my keer...” Die vrou het onmiddellik begin bid, hoe lank, kan hy nie onthou nie, hy was net bewus van die wonderlike rustigheid wat oor hom gekom het. Dit het vir hom as leek geklink of die vrou eers oorlog maak en daarna die vrede van die HERE afgesmeek het.
            Na die gebed wou hy sy Bybel in sy slaapkamer gaan haal. Die groot “man” was nie meer daar nie. (Later jare sou hy besef, dit moes ‘n Engel gewees het).
            Hy het in baie jare nie die Bybel gelees nie en maak dit oop by die verhaal van die blinde man van Jerigo. Hy lees die verhaal en sien homself in sy geestesoog
met sy vuil kleed langs die stowwerige paadjie sit. Hy wis nie sy kleed is vuil nie want hy is blind.
            Hy het van tyd tot tyd ook gehoor van die man Jesus en wat Hy doen, maar hy kon nie by Jesus uitkom nie, want hy  was blind. Maar daardie dag hoor hy hier kom mense aangestap en Jesus is onder hulle.
            Hy roep: “HERE, HERE seun van Dawid, wees my barmhartig!” Diegene wat voor gestap het, het hom stilgemaak. Hulle en Jesus was op pad na ‘n afspraak, Jesus kon nie nou gepla word nie.
            Beseffende dat hy dalk nooit weer so naby aan Jesus sal kon kom nie, skreeu hy harder: “HERE, HERE seun van Dawid, wees my barmhartig!”
            Jesus vra vir hom: “Wat kan Ek vir jou doen?” Hy antwoord: “Dat ek kan sien,” en Jesus sê “jy sien” en hy het gesien.
            Die man het in die slaapkamer by sy bed op sy knieë neergeval en geroep: “HERE, HERE, seun van Dawid, wees my barmhartig!”
            Toe kom ‘n groot duisternis oor hom, en hy hoor die vraag: “Is jy van jou sinne beroof. Hoe sal ooit van die dwelms en drank ontslae raak. Dis onmoontlik.” Hy onthou hy al probeer het om van die dwelms af te kom, die ontsettende onttrekkingsimptome, die rou jeukende sere wat hy uitgeslaan en stukkend gekrap het...
            Maar dis of hy besef sy tyd het gekom...
            En toe roep hy oorverdowend: “HERE, HERE, seun van Dawid, wees my barmhartig!!!”
            En hy bid: “HERE nou vra U wat U vir my kan doen... ag HERE, gee tog dat ek kan sien.”
            Die duisternis was weg, daar was baie, baie trane. Die uiteindelik deurbraak was daar. Tot laatnag het hy daar op sy knieë deurgebring want daar was so baie wat hy met die HERE wou uitgesels. So het hy aan die slaap geraak en die volgende oggend wakker geword, ‘n splinternuwe skepsel... en sonder enige onttrekkingsimptome.
            En toe verstaan hy Lied 177 en weet hy, hy gaan met baie siele eendag by die HERE aankom.
            Sien jy kans om met leë hande by die HERE op te daag? — Sjibbolet

700 000 preke sonder ’n bekeerling!

Herlewing is nodig – Oswald J. Smith

Waarom predikers misluk!

Oswald J. Smith was ‘n prediker rondom 1900. Wat hy hier – ‘n 100
jaar gelede – beskryf het, is presies wat ons vandag in Suid-Afrika
en reg oor die wêreld heen beleef.

Smith_OJ
Oswald J Smith (1889-1986)

Die Kerk strewe dikwels nie na positief geestelike resultate nie en kry dit ook nie. Mense preek en dink nooit daaraan dat iets buitengewoons moet gebeur nie.
          O’ hoe ver het ons weggedryf! Hoe magteloos het ons nie geword nie!
          In 1904 in Wallis is beraam dat 7 000 gemeentes gedurende die jaar nie een siel vir Jesus Christus gewen het nie.
          Altesame 7 000 Evangelie bedienaars het ‘n jaar lank sowat 700 000 keer die Evangelie verkondig sonder om een verlore siel te bereik.
          Nou, my broers, daar moet êrens ‘n baie ernstige skroef los wees. Daar moet of iets verkeerd wees met die 7 000 predikers, of daar is fout met 700 000 preke of met albei!
          Toe ek die Twaalf Reëls van die vroeë Metodiste Kerk lees, is ek getref deur die feit dat dit gemik is op die wen van siele en dat hulle dit as hul vernaamste taak beskou.
          Ek haal aan:  “Gee uself dus geheel en al oor aan u werk. U taak is om nie soveel keer moontlik te preek nie, maar om soveel moontlik siele te wen as wat u kan, om soveel sondaars as wat u maar kan, tot berou te bring, en om met al u mag hulle in heiligmaking op te bou, waarsonder hulle die HERE nie sal sien nie” – Uit: Die Twaalf Reëls deur John Wesley.
          Toe het ek my bediening met die beloftes van God vergelyk. In Jer. 23:29                                                                                                                                                                                                                   lees ek: “Is my antwoord nie so, soos ‘n vuur, spreek die HERE, en soos ‘n hamer wat ‘n rots vermorsel nie?”
          En in Efes. 6:17: “…die swaard van die Gees – dit is die Woord  van God.”
          Maar hoe meer ek daaroor nagedink het, hoe meer het ek onder die oortuiging gekom dat in my bediening, die Woord van God nie ‘n vuur, ‘n hamer en ‘n swaard was nie.  Dit het nie gebrand, gebreek en deurgedring nie. Daar was geen teregstelling nie.
·       Heb. 4:12 verklaar: “Die Woord van God is lewend en kragtig en skerper as ’n tweesnydende swaard, en dring deur tot die skeiding van siel en gees en van gewrigte en murg, en is ‘n beoordelaar van die oorlegginge en gedagtes van die hart!
John Wesley het dit so ingesien. John Smith was ‘n gedurige waarnemer
daarvan. David Brainerd was ‘n getuie van die realiteite daarvan, maar nie ek nie.
          “So sal my Woord wees wat uit my mond uitgaan: dit sal nie leeg na My terugkeer nie, maar doen wat My behaag en voorspoedig wees in alles waartoe Ek dit stuur.” Jes. 55:11
          Ek het geweet dat hierdie wonderlike belofte nie in my prediking in vervulling getree het nie. Ek het geen getuienis gehad soos Paulus, Bramwell en Finney, in wie se geval die Woord nooit leeg teruggekeer het nie.
          Ek was ook geregtig op hierdie belofte. Dit was dus vir my ‘n uitdaging.
          Nie net my prediking nie, maar ook my gebedslewe het onder die soeklig gekom. Dit moes ook uitgedaag en getoets word aan die uitslag.
          Ek is gedwing om te erken dat die hoopvolle versekering wat straal uit Jer. 33:3 “Roep My aan, en Ek sal jou antwoord, en jou bekend maak groot en ondeurgrondelike dinge wat jy nie weet nie,” dat dit in my ondervinding nie ‘n werklikheid was nie.
          Die “groot en ondeurgrondelike dinge” was die byna daaglikse ondervinding van Evan Roberts, Jonathan Goforth en ander, maar nie myne nie. Daar was geen definitiewe en daaglikse antwoorde op my gebede nie.
          Die volgende was dus nie ‘n werklikheid in my lewe nie: “Wat julle ook al in my Naam vra, dit sal Ek doen,” en “As julle iets in my Naam vra, sal Ek dit doen.” Joh. 14:13,14
          Hierdie beloftes was nie vir my ‘n lewende werklikheid nie omdat ek so baie dinge gevra het wat nie volgens die beloftes was nie. So het ek besef dat daar met my gebedslewe iets radikaals verkeerd was.
          Toe ek die outobiografie van Charles Finney lees, ontdek ek dat hy dieselfde mislukking in sy lewe ondervind het.
          By die afsluit van sy boodskap het John Wesley altyd vir God aangeroep om “Sy Woord te bevestig” en God het dit gedoen.
          Sondaars het onmiddellik om genade begin roep omdat hulle onder diepe en ontsettende oortuiging van sonde gekom het, waarna hulle onmiddellik vryheid  verkry het en met onuitspreeklike vreugde vervul is.
          Finney skryf hieroor soos volg in sy dagboek:
          “Ons het verstaan dat baie aanstoot geneem het weens die uitroepe van diegene oor wie die krag van God gekom het. Onder hulle was ‘n geneesheer wat baie bang was dat daar bedrog daarin kon wees. Vandag het iemand wat hy baie jare al ken, hard uitgeroep en in trane. Die geneesheer kon skaars sy oë en ore glo.
          “Hy het digby haar gestaan en elke simptoom waargeneem totdat groot sweetdruppels langs haar wange afgerol het en haar ledemate begin skud het, toe het hy geweet daar is nie bedrog of enige natuurlike ongesteldheid nie.
          “Maar toe haar siel en liggaam in ‘n oogwenk genees is, het hy die hand van God daarin erken!”
          Dit was ook die ervaring van die vroeë Kerk, want daar staan geskrywe: Toe hulle dit hoor, is hulle diep in die hart getref en het vir Petrus en die ander apostels gesê: Wat moet ons doen broeders? Hand. 2:37
          “Hulle het toe ‘n geruime tyd daar deurgebring en vrymoediglik gespreek in die HERE, wat aan die woord van Sy genade getuienis gegee het deur te beskik dat tekens en wonders deur hulle hande plaasvind.” Hand. 14:3
          Hulle het gebid dat “tekens en wonders mag plaasvind.” Hand. 4:30. En Paulus het verklaar dat die Evangelie “’n krag van God tot redding” is.” Rom. 1:16
          Nogtans was dit alles aan my onbekend.
          Gedurende die Ierse herlewing van 1859 is “tekens en wonders” oral waargeneem. Onder die vroeë Metodiste het dit daagliks voorgekom.
          Maar in my eie geval was die Evangelie nie “die krag van God tot redding” nie. God het “Sy Woord nie bevestig nie,” Sy “seël nie daarop gesit nie,” of “daar getuienis van gegee” wanneer ek dit verkondig het nie.
          Nogtans het ek geweet dat ek die reg gehad het om dit te verwag omdat Jesus die belofte gegee het. “Die werke wat Ek doen, sal julle ook doen en julle sal meer werke doen as dit,” het Jesus in Joh. 14:12 verklaar.
          Toe het ek eendag die Handelinge van die Apostels gelees om uit te vind of God se diensknegte in die eerste Kerk resultate gekry het oral waar hulle gegaan het. En ek het gevind dat hulle na vrug mik, daarvoor gearbei, en dit verwag het, en hulle is nooit teleurgestel nie.
          So preek Petrus op Pinksterdag en 3 000 siele neem die uitnodiging aan om Jesus te volg. Met Paulus was dit dieselfde, sodat hy oral gemeentes gestig het.
          Hoe ver het ek nie te kort geskiet nie! Hoe verduidelik ek dat ek misluk het! Ek het te kort geskiet juis in die saak waarvoor God my geroep het. Ook was dit nie vir my moontlik om saam met Paulus te kon sê “watter groot dinge God deur my diens gedoen het” nie.
          God verklaar: “Ek het julle uitverkies en julle aangestel om vrug te dra.” Joh. 15:16
          Te lank was ek tevrede om net te saai en die Evangelie te verkondig, met die verskoning dat ek die resultate aan God oorlaat, denkende dat ek my plig gedoen het.
          Wanneer mense gered word en baie seën ontvang sal hulle daarvan begin vertel, en as hulle dit nie doen nie, is daar rede om te twyfel aan die uitslag.
          Dr Watts skryf: “Gaan na die dienste met die doel om siele te bereik en te oortuig tot bekering en redding. Gaan om die oë van die blindes te open, om dowe ore te ontsluit, om die kreupeles te laat wandel, om die dwase wys te maak, om diegene wat dood is in die sonde, op te wek tot ‘n Hemelse en Goddelike Lewe, en om skuldige rebelle te laat terugkeer na die Liefde en gehoorsaamheid van hul Skepper deur Jesus Christus, die Groot Versoener, sodat hulle vergifnis van hulle sondes kan ontvang en gered kan word. Gaan om die geur van Christus en sy Evangelie deur die hele vergadering te versprei en om siele te lok om deel te hê aan Sy Genade en heerlikheid.”
          Ek het gevoel ek moet jong Christene lering gee oor die diepere lewe in Christus en het altyd toesprake hieroor voorberei, totdat God in Sy genade my oë oopgemaak het en my gewys het hoe ver ek die spoor byster was.
·       Daar is niks wat die Christelike ondervinding so sal verdiep, wat gelowiges so vinnig sal opbou in die geloof nie, as juis wanneer sondaars tot bekering kom!
Diepgaande Heilige Gees-vergaderings, waar die krag van God sondaars kragdadig oortuig en red, sal meer vir Christene doen as jare se prediking daarsonder.
John Smith het gesê: “Die man wat ernstig en Skriftuurlik na die bekering van sondaars strewe, sal die een wees wat die sekerste en doeltreffendste die gelowiges opbou.”
Dr Watts het gesê: “Baie van hierdie mense het meer leerstellige kennis aangaande Goddelike waarhede geleer sedert ek hulle die eerste maal besoek het, as wat aan hul verstand gebring kon word deur die toegewydste gebruik van goeie leermiddels vir jare aaneen, sonder so ‘n Goddelike invloed.”
Dit maak geen saak hoe geestelik ‘n kerk mag voorgee om te wees nie, as siele nie gered word nie, is daar iets radikaals verkeerd, en die beweerde geestelikheid is eenvoudig ‘n valse ondervinding, ‘n misleiding van die duiwel. Mense wat bymekaar kom eenvoudig om ‘n aangename tyd met mekaar te hê, is ver van God af.
Daar sal ‘n hunkering na en ‘n Liefde vir siele moet wees. Ons het na plekke gegaan wat die naam dra dat hulle diep geestelik is, maar ons het dikwels gevind dat dit net in hulle gedagtes was, maar hul harte nie geroer het nie. Heel dikwels was daar sonde wat nie bely was nie.
“Hulle het ‘n gedaante van Godsaligheid, maar die krag daarvan het hulle verloën.” Is dit nie pateties nie!
Laat ons, ons geestelike toestand ondersoek en vra: Wat bring dit voort? Niks anders as ‘n ware geestelike herlewing en ontwaking onder die wedergeborenes, sal ooit die hart van God bevredig nie.
Ons is op die drumpel van die grootste Herlewing wat die wêreld nog ooit aanskou het. Bid en getuig enduit. – Sjibbolet

Ongeloof sal jou laat skipbreuk ly, maar....

Geloof stil die storm

Daar is twee skepe in ’n lewenskrisis op die stormsee. Op die een is net een man reg en die res verkeerd. Op die ander is net een man verkeerd en die res van die bemanning reg.
          Wie was dan nou reg en wie verkeerd? Vir die kinders van die HERE gaan dit nooit oor die meerderheidstem nie. Dit gaan elke keer oor die Heilige Gees.
          Die meerderheid kan verkeerd wees. Daarom gaan dit altyd oor wat reg en verkeerd is.
          Op die een skip is een man, Jesus Christus, reg en die res van die bemanning, op die skip verkeerd, almal vasgevang in ongeloof.
          Op die ander skip is een man, Jona, verkeerd, en die res van die bemanning oortuig van die onheil op die skip.
          In die geloofslewe werk ons nie op die meerderheidstem nie.
          In die eerste plek gee Jesus Christus in Mark. 4:35 opdrag: “Laat ons oorvaar na die anderkant.”
          Die opdrag was binne almal se vermoë. Dis ‘n eenvoudige en bekende opdrag: “Laat ons oorvaar na die anderkant.”
          En toe is daar die geweldige stormwind wat die See van Galilea in brutale verraderlikheid omskep het.
          Jesus Christus het rustig gelê en slaap. Geen storm kon hom ontstel nie, nie eers die latere lewenstorm van die Lydingsweg en Golgota nie.
          Vrees pak die dissipels aan boord.
          Hulle het Jesus Christus teen daardie tyd baie goed geken. Ten minste een van hulle moes die res tot bedaring gebring het en gesê het: “Moenie vrees nie, Hy is met ons. Hy het gesê ons gaan oorkant toe en as Hy so iets sê dan word dit vervul. Wees kalm, ons sal wel oorkant aankom.”
          Maar daar was nie so iemand nie.
          Vreesbevange het hulle Jesus Christus wakker gemaak en vir Hom gesê: “Meester, gee U nie om dat ons vergaan nie?”
          Strofe 39: En Hy het opgestaan en die wind bestraf en vir die see gesê: “Swyg, wees stil!” en daar het ‘n groot stilte gekom.
          Net so eenvoudig soos die opdrag om oorkant toe te vaar, net so eenvoudig was die opdrag aan die storm: “Swyg, wees stil!”
          Ons sing: “As die lewenstorme woedend om jou slaan, en jy gans ontmoedig, vrees om te vergaan – tel jou seëninge een vir een, en jy sal verbaas wees oor wat God verleen.
          “As jy ooit gebuk gaan onder sorg en pyn, as die kruis te swaar word en jou krag te klein – tel jou seëninge, dan vlug twyfel heen, en jy sien God’s goedheid laat jou nooit alleen.
          “As jy let op ander met hul goud en eer, dink dan God beloof jou nog oneindig meer; tel jou seëninge, weet dat prag en praal, nooit die minste van die Hemel kan behaal.
          “Laat dan al die stryd, die kruis, die bange nood, jou tog nie ontmoedig, God’s trou is so groot; tel jou seëninge; Engele staan jou by, bied jou hulp en leiding na die ander sy.”
          Ons sing dit, ons glo dit, ons weet dit, maar telkens wanneer ‘n lewenstorm ons tref, pak die vrees ons.
          Dan sê Jesus Christus aan ons, soos wat Hy aan die dissipels gesê het: “Waarom is julle so bang? Het julle dan geen geloof nie.”
          Geloof is ‘n gawe wat jy by die Wedergeboorte ontvang het. Deur die Woord in jou hart te bêre en as lamp vir jou voet te gebruik, bou jy jou geloof uit soos ‘n gewigopteller sy spiere.
          “Daarom, rig die slap hande en die verlamde knieë weer op; en maak reguit paaie vir julle voete, sodat wat kreupel is, nie uit lit raak nie, maar liewer gesond gemaak word.” Heb. 12:12-13.
          Die ander skip op die stormsee, vertel sy eie verhaal.
          Jona, nogal ‘n profeet, was deur die Vader ‘n opdrag gegee, maar besluit toe dat hy nie die Vader se opdrag wil uitvoer nie.
          Die optrede van die Vader tydens ons oomblikke van ongehoorsaamheid, is dan ook juis die hooftema van dié verhaal.
          Jona se verhaal is die verhaal van elke gelowige, want ook ons het ‘n soortgelyke opdrag as Jona ontvang: dat ons die Evangelie aan die ganse mensdom moet verkondig.
Ook ons moet “oorkant toe vaar,” en mense moet waarsku dat as hulle, hulle nie gaan bekeer en God dien nie,  God sy oordele oor hulle sal laat kom.
          Jona se opdrag was: “Maak jou klaar, gaan na die groot stad Ninevé, en spreek daarteen, want hulle boosheid het opgestyg voor My aangesig.”
          Daar is drie werkwoorde in die opdrag:

·       Maak jou klaar – dit beteken, ons kan nie onbepaald in die kerkbanke sit en na preke luister nie, al is die preke ook hoe interessant.
·       Gaan – dit beteken, daar is ‘n wêreld daarbuite waarheen ons moet gaan.
·       Spreek – wat beteken dat ons mondelinge getuies moet wees.

Die woord “maar” is seker die mees besonderse woord in die hele verhaal, Strofe 3 begin met “Maar Jona het hom klaargemaak om na Tarsus te gaan…
En dan weer... “maar” weer ‘n keer: Maar die Vader het ‘n sterk wind…
Wanneer ons na die 3e hoofstuk gaan, vind ons ‘n parallel wat betref Jona se latere gehoorsaamheid: Toe maak Jona hom klaar en gaan na Ninevé… en verder:  En die manne van Ninevé het geglo…
Met ander woorde, toe Jona “maar” gesê het, het die Vader ook sy eie “maar” gereed gehad. Toe Jona egter “ja” sê, was die Vader gereed met Sy eie “ja” en toe stroom die seëninge in.
Die derde strofe van hoofstuk 1 leer aan ons die eerste beginsel wat betref die werking van God se voorsienigheid in menslike ongehoorsaamheid.
Dit word uitgebeeld in die herhaling van die woord  “af”. Jona het “afgegaan” na Jafo en in ‘n skip geklim. Toe die storm opkom het hy na die onderste dele van die skip “afgeklim”.
Hy is daarna oorboord, afgegooi, in die see.
Om af te gaan, na benede te gaan, en selfs onder te gaan, is eenvoudig die onvermydelike pad wat almal loop wat van die Here God af wegvlug.
Hierdie afganery is ‘n reël waarvolgens God in gevalle van ongehoorsaamheid optree.
Nog ‘n reël oor die voorsienigheid van God vind ons op humoristiese wyse daarin dat Jona, toe hy by die skip kom, sy eie reisgeld moes betaal.
Maar hy het nooit by Tarsus uitgekom nie. Hy is lank voor daardie tyd oorboord afgegooi. Hy is nooit die ongebruikte deel van sy reiskaartjie terugbetaal nie.
Hier sien ons ‘n groot beginsel in werking. Dit is die volgende: Wanneer mens van GOD af wegvlug dan kom jy nooit uit waarheen jy vlug nie en jy betaal al jou rekenings self, soms ten duurste.
Maar wanneer mens God se weg volg, bereik jy elke keer jou bestemming en die Here God betaal die rekeninge.
Mens kan nie nalaat om op hierdie punt die Amerikaanse prediker Bob Mumford aan te haal nie. Hy het gese: “GOD puts you into a fix to fix you, but if you fix the fix before you’re fixed, He has to fix another fix to fix you!”
Jona is beslis ‘n illustrasie van Mumford se woorde.
Onthou jy die verhaal van Moses in die mandjie? As sy moeder aan hom vasgehou het, was hy ook vermoor.
Kort daarna word sy Moses se pleegmoeder, maar, nie voordat Farao se dogter Moses ontdek en aan sy sussie Miriam sê: “Ek sal jou loon betaal”.
Moses se moeder het gekry wat sy die graagste wou hê en God het boonop die loon, die koste, die rekening, om die kindjie Moses groot te maak, betaal!
Maar Jona was op pad weg van God af, buite God se Wil, en hy moes sy eie kostes betaal.
As mens dus van God af wegbeweeg sal jy nooit jou bestemming bereik nie en jy gaan elke keer self die kostes moet betaal.
As die pad wat jy bewandel egter God se pad is, dan het jy boonop ‘n waarborg dat jy beslis jou bestemming sal bereik en God sal die kostes betaal.
Dit is die les wat God aan Jona begin leer het toe Jona aan boord van die skip gegaan het. God het op ‘n bonatuurlik wyse ingetree om dit wat Hy in die eerste plek gedoen wou gehad het, wel te laat plaasvind.
Laat ons almal maar die les hieruit leer: God sal Sy doelwitte bereik, selfs al is ons ongehoorsaam, of soos in die geval van die ander skip “ongelowig”.
Hy kan dit doen deur oordele oor ons te laat kom weens ons ongeloof  en ongehoorsaamheid, of Hy kan dit doen deur middel van seëninge weens ons geloof en gehoorsaamheid. Maar optree, gaan Hy optree.
Wanneer God praat moet ons luister. Selfs die terroris Saulus moes op ‘n traumatiese wyse sy les leer toe hy nie wou luister nie.
En daar was Abraham. Die HERE het gesê sy vrou Sara sou geboorte gee. Abraham besluit sy vrou is te oud, hopeloos te oud. Hy besluit om dit makliker te maak en gaan by die slavin in... ‘n fout wat die Jode vandag nog voor betaal betaal. (Begin bid vir ‘n magtige Goddelike Herlewing onder die Arabiere).
As God verlang dat ons ‘n besondere taak moet verrig, dan het ons nie ‘n keuse nie.
So is die opdrag aan al die kinders van God om die Koninkryk van God reg oor die wêreld te verkondig, siele in te bring, hulle te doop en hulle te onderrig in die Woord.
Totdat hierdie opdrag vervul is, sal diegene wat nie die opdrag  uitvoer nie, van probleem tot probleem lewe en ‘n onsekere bestaan voer.
Jy het geen professionele opleiding nodig om jou getuienis uit te dra nie, en jy mag nie weier om dit uit te dra nie.
Jesus sê self: As julle My voor die mense bely, dan sal Ek julle voor die Vader bely.
Bely ons dus nie Jesus Christus voor die mense nie, dan bely Hy ons nie voor die Vader nie... en so beroof ons onsself van seëninge.
Dink weer aan die beeld van die gemeentes wat warm, lou en koud is en let op dat daar op ‘n manier voorsiening gemaak is vir die wat koud is, maar daar is geen voorsiening vir diegene wat lou is nie – diesulkes sal Hy uit Sy mond uitspuug!
Besluit nou self: Gaan jy die opdrag van die HERE uitvoer, of gaan jy spreekwoordelik in ‘n groot vis se ingewande of in ‘n stormsee van die lewe beland? Die vraag is so eenvoudig soos die opdrag. —  Sjibbolet

Die lewenstorms slaan woedend om ons heen

Salmon Vermaak, die motiveringspreker,  vertel van ‘n vriend van hom wat jare gelede besluit het dat hulle ‘n groot bank in die Kaapse middestad wou beroof. Hulle was goed georganiseerd en hulle het ‘n hele beplanning gehad. Hulle het dit met groot erns aangepak.
            Hulle het maande daaraan gewerk en onder meer sou hulle met ‘n seiljag ontsnap. Hulle sou die bank beroof en dan jaag tot by die hawe en met ‘n seilskip wat vir hulle in die hawe wag, wegseil, iewers gaan laag lê vir ‘n paar jaar en dan sou hulle met dié geld terugkom.
            Alles was in plek en alles tot in die fynste besonderhede beplan. So ‘n week voor die beplande datum besluit hulle, hulle gaan ‘n toetsrit met die boot onderneem. Een van hulle het tot ‘n “skippers” lisensie gekry en hulle vaar toe uit op die oop see in die rigting van Walvisbaai.
            Daar kom toe ‘n storm op en hulle besluit hulle gaan terugdraai Kaap toe. Kort voor lank vaar hul reguit in ‘n storm in en die ou sê dat dit in ‘n stadium so erg was dat hy vir Tafelberg van bo af sien. Hy sê dan is hulle die volgende oomblik weer in die dieptes in tussen die reusegolwe. Dit was erg gewees en behalwe dat hulle vrag oorboord moes gooi het hulle van ‘n klomp ander goed ook in die proses ontslae geraak. Dit was só erg dat toe hulle uiteindelik half dood en ontwater by die land aankom, toe kanselleer hulle die hele rooftog.



Hy vertel van ‘n ander maat van hom wat al twee keer alleen om die wêreld gevaar het met so ‘n klein seiljaggie. Hy vertel dat iewers suid van Nieu Seeland vaar beland hy binne ‘n tifoon. Vir agt en veertig uur is hy agter die stuur en hy probeer net aan die lewe bly. Hy kan nie die stuur los om enige iets te doen nie. Hy veg net dag en nag vir agt en veertig uur aanmekaar, net om te oorleef.
            In ‘n stadium in die oggendure raak die wind skielik tjoepstil. Hy sê dit was amper asof jy ‘n skakelaar afsit.
            Die een oomblik was dit nog hy en hierdie storm en die volgende oomblik is dit stil en ʼn helder lug. Hy dink toe hy het dit gemaak, maar wat hy nie besef het nie, was dat hy in die oog in gevaar het.
Die groot moeilikheid het nog voor hom gelê. Hy is toe ontspanne en hy prys die Here vir hierdie storm wat hy oorleef het. Hy is nog daar besig om net sy voete te kry, maar die volgende oomblik toe hy hom kry toe is hy binne in die ander kant in en daar begin die oorlewingstryd van vooraf.
            Vir baie van ons is die lewe so. Jy is so moeg vir die storms en al hierdie goed wat rondom jou gebeur en niemand van ons is gevrywaar daarvan nie. Dit gaan so ‘n ruk lank goed en dan begin die weer opstreek en kort voor lank, dan is jy in die bootjie.
            Baie van ons is op ‘n reis na nêrens. Baie van ons is op pad iewers heen, maar weet nie hoe om daar te kom nie. Ons dobber maar net hier op die oseaan en ons kyk net die weervoorspelling en ons sien hier kom ‘n storm en dan staal ons onsself.
            Dan woon ons nog ‘n kursus by en ons woon nog ‘n kerkdiens by en ons probeer nog iets en nog iets. Die beste van alles is, daar is ‘n antwoord... veilig in Jesus’ hoede.
            Kyk hoe lyk die wêreld waarin ons grootgeword het. Mense sterf in 65 oorloë wat reg oor die wêreld heen woed, honderde duisende vlug deur woestyne en oor ruwe see na Europa of iewers na veiligheid. Tussen hulle is kinders en babas en selfs swanger vroue. Die mense gaan deur ‘n lewende hel.
            Gisteraand is daar reg deur die wêreld in elke sinagoge en in Christenkerke en –byeenkomste, shofars geblaas. Die rede: “This year as we listen, the Shofar will not comfort. Its shout from realms beyond will demand our attention, for as in days of old, it is a call to arms, an alarm alerting to imminent danger. In synagogues around the world the Shofar will solemnly declare: Arise, for there are shakings in the earth. Shall the Shofar be blown in a city and the people not tremble?” (Amos 3:6)
            Sommige van ons hoop op die Wegraping, maar ons het ‘n plig om uit hierdie lewenssee soveel moontlike verlorenes te red.
            Ons moet bid soos nog nooit tevore nie, bid vir die redding van siele, vir hulle wat so ly en getuig en help net waar ons kan. Ons Redder kom. – Sjibbolet

Die Traktaatjie

In Die Strydkreet, amptelike mondstuk van die Heilsleër,  had jare gelede is 'n aangrypende verhaal vertel.
            ’n Vrou het 'n traktaatjie in Richard Baxter se voortuin laat val. Straks had sy nie die moed dit vir hom persoonlik te gee nie. Maar dié traktaatjie het tot sy Wedergeboorte gelei. Hy het ‘n prediker geword en was as vredemaker bekend.
Richard Baxter weer het 'n boek, Beroep op die Onbekeerde, geskryf wat tot die Wedergeboortes van baie mense gelei het. Onder hulle was die beroemde William Wilberforce. Hy was die politikus wat geveg het en geslaag het om die slawehandel te halt.
Wilberforce het 'n boek geskryf, 'n Praktiese Blik op Christenskap, wat ook weer tot baie Wedergeboortes gelei het, onder andere dié van Leigh Richmond.
Op sy beurt het  Richmond 'n boek geskryf, Die Melkboer se Dogter, wat, aldus die Strydkreet,  "die Wedergeboorte van duisende tot gevolg gehad het.
Die onbekende vrou het aan die begin van hierdie verhaal ‘n mosterdsaadjie gesaai. Hieroor sê die HERE in Matt 13:31-33 “Die Koninkryk van die Hemel is soos 'n mosterdsaadjie wat iemand gevat en in sy land geplant het. Dit is die kleinste van al die soorte saad, maar as dit uitgegroei het, is dit groter as die tuinplante en word dit 'n boom, sodat die voëls in sy takke kom nes maak.”
Die Here het skrywers en predikers, sendelinge en Evangeliste nodig, maar Hy soek ook diegene wat gewillig is om in alle eenvoud 'n traktaatjie in Sy Naam uit te deel. Die moontlikhede is onbeperk. Het jy al 'n traktaatjie aan iemand gegee? – Sjibbolet

As die Rol daar afgelees word...

James Black was 'n ywerige man, prediker in die Metodiste kerk,  'n musiekonderwyser, komponis en uitgewer van talle Evangeliese liedere. Hy het ook as Sondagskoolonderwyser en leier van 'n jeuggroep onder kinders en jongmense gewerk.

Eendag ontmoet hy 'n 14-jarige meisie. Sy was armoedig geklee en die kind van 'n dranksugtige man. Op Black se aandrang het sy Sondagskool begin bywoon en by die jeuggroep aangesluit. Een aand, by 'n toewydingsvergadering van die jeuggroep, moes die jongmense met 'n teksvers antwoord wanneer hul name uitgelees word.

Toe die dogter se naam gelees word, was daar net stilte. Sy was nie daar nie!  Black gebruik toe die geleentheid om te praat oor hoe hartseer dit sal wees as iemand se naam die dag met die opening van die Boek van die Lewe uitgelees word en die persoon is nie daar nie.

Hy is daarna na die huis van die 14-jarige dogter en ontdek dat sy nie in die klas was nie omdat sy baie ernstig siek in die bed was. Hy het sy eie dokter ontbied. Die diagnose was dubbele longontsteking. Weens ‘n gebrek aan doeltreffende medikasie destyds, was daar nie veel hoop vir haar nie.

James Black is ontsteld huis toe en het gaan soek na ‘n lied wat sou pas by die aflees van ‘n naam wat nie daar sou wees nie. Sy vrou stel toe voor: “Skryf jou eie lied...” Die uiteinde: As die Rol daar afgelees word....

         

When the trumpet of the Lord shall sound

 and time shall be no more

And the morning breaks eternal, bright and fair -

When the saved of earth shall gather over on the other shore,

 And the roll is called up yonder, I 'll be there."



            James het die lirieke en die musiek geskryf. Die lied is ‘n paar dae later by die 14-jarige meisie se begrafnis gesing.

            Hy skryf: "The subsequent death of the missing girl from pneumonia, after an illness of just ten days, furnished the dramatic finale to this account and gives a poignancy to the 'roll call' song."

            Die tyd loop uit. Siele moet gered word. Ons benodig ‘n magtige Goddelike Herlewing. Bid en getuig sonder ophou. – Sjibbolet

Vertrou uitsluitlik op die HERE

James Cash Penney het die “The Golden Rule Stores” reeks winkel begin. Daar was later meer as duisend sulke winkels. Op 50-jarige ouderdom het hy reeds ‘n empire gebou van droë goedere, winkels alles geskoei op geloof en die goue reël wat sy pa, ‘n Baptiste predikant, hom geleer het: Eerbied en eerlikheid.


            Toe kom die groot resessie en James verloor alles, ook sy gesondheid.
Dit was so erg dat hy selfmoord wou pleeg.
            Sy vrou en kinders was vervreemd van hom. Sy grootste fout was verkeerde beleggings omdat hy op homself in plaas van op God vertrou het. “Dit was alles my eie skuld,” het hy bely.  
            Sy geloof was tot die uiterste toe beproef. Toe hy selfmoord oorweeg het ‘n vriend voorgestel hy neem James na ‘n sanatorium in Battle Creek, Michigan. Die rus en mediese behandeling sou hom goed doen. Dit het nie. Die pyn en kalmeermiddels was net te veel.
            In die sanatorium het egter iets heeltemal anders gebeur wat sy lewe sou omkeer.
            Hy het een oggend wakker geword, heeltemal te vroeg vir ontbyt. Hy het deur die gange gedwaal toe hy lied hoor wat hy laas in sy kinderjare gehoor het.

Be not dismayed whate'er betide,
God will take care of you
All you need he will provide
God will take care of you

Hy het die geluid gevolg en in ‘n kapel beland, vol van dokters en verpleegpersoneel. Iemand het uit die Bybel gelees: “Kom almal wat swaar belas is en Ek sal vir jou rus gee.
            Hy beleef ‘n oomblik van helderheid. Hy wou altyd die HERE met sy besighede eer, maar nou was dit tyd om in God se Genade te rus.
            Hy vertel: "At that time something happened to me which I cannot explain." "It was a life-changing miracle, and I've been a different person ever since. I saw God in his glory and planned to be baptised and to join a church."
            Tydens die daaropvolgende 12 ure het hy die Wedergeboorte en bekering beleef.  "Suddenly needing to be heard, I cried inwardly, 'Lord, will you take care of me? I can do nothing for myself!' . . . I felt I was passing out of darkness into light."
Die woorde “Glo net” het tot hom gekom. "In the midst of failure to believe, I was being helped back to believing."
            Hy vertel: "I was broken nervously and physically, filled with despair, unable to see even a ray of hope. I had nothing to live for. I felt I hadn't a friend left in the world, that even my family turned against me."
Toe, een nag, skryf hy vaarwel briewe aan sy vrou en seuns, want hy was seker hy gaan sterf. En toe beleef hy Jesus Christus die volgende oggend in daai kapel.
Oor die tydjie in die kapel, sê hy later: "It was the most dramatic and glorious twenty minutes of my life."
James het daar uitgestap, ‘n nuwe skepsel in Jesus Christus en ryker geword as ooit tevore en ook ander entrepreneurs gehelp om selfstandige besighede aan die gang te kry.
Hy het letterlik miljoene dollar in die “Penney Retirement Community” in “Penney Farms”, die “Florida, Christian Herald magazine,” en meer as 100 organisasies befonds wat die Evangelie in Amerika en reg oor die wêreld verkondig het.
            Vir ons sê die HERE vandag: "Moet oor niks besorg wees nie... maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking met danksegging aan God bekend. En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus." Fil 4:6-7
            James se hele verhaal verskyn in The Spiritual Journey of J. C. Penney, by Dr. Orlando L. Tibbetts, published by Rutledge Books – Sjibbolet

Elkeen het ‘n afspraak met God

Die Gospel Herald berig dat baie jare gelede het 'n gewilde, jong professor van Yale College, in 'n tweestryd verkeer...  In die stad waar die universiteit geleë was, was 'n reeks Herlewingsdienste aan die gang. Baie mense is gered.

            Die jong professor was nie 'n uitgesproke ateïs nie, maar hy was ook nie 'n belydende Christen nie. "He was, however, being disturbed in mind and heart by certain religious questions," aldus die Herald.

            Hy het geweet hy oefen groot invloed uit oor sy studente. Hulle sou nie vir Christus gewen word, solank hy sy ateïstiese denkwyse voor hulle handhaaf nie. Wat moes hy doen?

            Dit het hom ontstel om te dink hy staan in die pad van sy studente se redding. Ure aaneen het hy heen weer in sy kamer gestap... Meer oor hulle begaan as oor homself, maak hy daardie nag in sy kamer 'n keuse.

            Hy druk sy keuse in die volgende woorde uit: "I throw myself over the line between right and wrong toward the right, and hereafter consecrate myself irrevocably, utterly, affectionately to the following of the best religious light I possess."

            Hierdie jong professor was, in die Herald se woorde: "Horace Bushnell, who became one of our foremost religious thinkers, preachers, and writers."

 

Prof. Horace Bushnell   1802  –  1876

 

Die Here ken ons so goed, dat Hy in Sy groot liefde met elkeen van ons 'n eie pad loop om ons te bereik. Al word duisend van ons in dieselfde nag onder dieselfde preek gered, sal ons elkeen ‘n unieke getuienis hê

            In Sy gelykenis oor die goeie herder, in Johannes 10, sê Jesus: "Ek is die goeie herder. Ek ken My skape... en Ek lê My lewe af vir die skape. Ek het nog ander skape, wat nie van hierdie kraal is nie.... hulle sal na My stem luister" (vs. 15,16).

            Vir een kom redding deur 'n preek, vir nog een ‘n Skrif uit die Woord, vir ‘n ander oor ‘n CD of DVD, ‘n ander deur een of ander gebeurtenis, vir nog een 'n persoonlike getuienis... Sy Liefde wil dat almal gered word.

            Al bid jy al hoe lank vir iemand se redding, hou net aan. – Sjibbolet

 

Believers always remember John’s life, embracing the hardship of the desert or baptizing at the Jordan River

Ein Karem
Church tradition holds that John was born in Ein Karem. (photo credit:DAVID SMITH)

Catholic churches worldwide noted August 29 as the day of the beheading of John the Baptist, but the mental picture of John is never his death nor his imprisonment. Rather believers always remember John’s life, embracing the hardship of the desert or baptizing at the Jordan River – hence his name, John “the Baptist” (not related to this writer’s southern denomination).
In the early verses of Mark’s gospel he tells readers, “And so John the Baptist appeared in the wilderness, preaching a baptism of repentance for the forgiveness of sins. The whole Judean countryside and all the people of Jerusalem went out to him. Confessing their sins, they were baptized by him in the Jordan River. John wore clothing made of camel’s hair, with a leather belt around his waist, and he ate locusts and wild honey.” (1:4-6)

The desert? Now that’s no place for a Jerusalem son of priestly aristocracy, related by both mother and father to the priestly line. And the locust diet (yes, it’s kosher according to Lev. 11) and camel hair fashion? What’s that about?

Jamison Creel, superintendent of the American school in Beit Jala, adjacent to Bethlehem, speculates that John was in the desert searching for an authentic religious experience, as opposed to the corrupt one offered by the Roman-affiliated Jerusalem priesthood.

“I think that though he grew up in a family that had access to the Jerusalem religious system he rejected it for being what it was at the time, based on greed and power and far from God. So he withdrew. There are many who connect John to the Qumran community and that is possible, but whether or not he interacted with them we can see that there were a lot of people that were critical of what was going on in Jerusalem.”

Roman historian and former Temple priest Josephus relates some specific examples of such greed. Twice, he writes, the high priest sent his servants to various threshing floors to collect tithes due to other priests. He also relates that the high priest would pay bribes to advance his position.

The Baptizer himself, upon seeing Pharisees and Sadducees among the crowds observing and receiving baptism, warns, “Brood of vipers! Who warned you to flee from the coming wrath? Therefore produce fruit consistent with repentance.” (Matt.3:7-8)
Parallel to John’s desert experience were the Essenes, a division of the priestly line who rejected the Jerusalem priests as a corrupting influence on both the city and the Temple and mirrored some features of John. They resided in the desert (likely at or near Qumran) in search of wholesome religion and adopted a strict diet like John. Both had a particular dress code, as the Essenes dressed in white, representing purity, while John’s attire resembled an Old Testament prophet, especially Elijah (2 Kings 1:8).

The Gospels relate John’s activity in light of Old Testament prophecies by Isaiah and Malachi:

“I will send my messenger ahead of you, who will prepare your way” – “a voice of one calling in the wilderness, ‘Prepare the way for the Lord, make straight paths for him.’” (Mark 1:2-3)

John took this messianic call quite literally and, finding the Roman-impacted priesthood wanting, went to the desert.
The Gospel of Mark, arguably the earliest Gospel written, moves quickly to John’s ministry and baptizing activities, detailing these in the first chapter. This is the first meeting recorded in the Scriptures between the two cousins (other than a certain prenatal connection when pregnant Mary visited equally expectant Elizabeth as recorded in Luke 1:41)

“And this was his [John’s] message: ‘After me comes the one more powerful than I, the straps of whose sandals I am not worthy to stoop down and untie. I baptize you with water, but he will baptize you with the Holy Spirit.’ At that time Jesus came from Nazareth in Galilee and was baptized by John in the Jordan.” (Mark 1:7-9)

Consequently when Jesus arrives at the river John is hesitant, asking, “I need to be baptized by you, and do you come to me?” (Matt. 3:14)

Creel, who holds an M.A. in Middle Eastern Cultures and Religions from Jerusalem University College, explains, “I think John was just hesitant because he was a humble man and he knew who Jesus was. Jesus needed to go through with the baptism though as an act of obedience to God and a model to us.”

Among the more interesting of the disputed sites in the Holy Land is the authentic locale of Jesus’ Baptism by his cousin John. The late Anson Rainey, the world’s most prominent historical geographer, devoted about two pages and a sub-chapter in his 400-page magnum opus, The Sacred Bridge, to the topic.

The traditional site is located on the Jordan River a few miles north of the Dead Sea. The Jordanians have invested the full weight of their board of tourism promoting that site where both they and the Israelis have cordoned off small sections of the river. Their findings are substantial.

Matthew 3:1 tells that John was preaching in the “wilderness of Judea,” while Mark explains “all of the land of Judea and those from Jerusalem” went out to be baptized by him. These passages seem to support the Jordanian site.

John 1:28 refers to John baptizing at “Bethany beyond the Jordan,” so it is reasonable that Jesus’ baptism occurred within the borders of modern Jordan. Passage between the two sides of the Jordan River was not difficult in the first century as the water bound the land together (as opposed to the present when it is an international boundary between two countries sharing an uneasy relationship).

One problem is that no one has ever found Bethany (not to be confused with Bethany, Lazarus’ hometown on the Mt. of Olives). Church fathers Origen and Eusebius reconciled the problem by opting for Gospel of John manuscripts that mention “Bethabara beyond the Jordan.” The sixth century Madaba Map, a Byzantine mosaic depicting the Holy Land, places Bethabara just north of the Dead Sea but confounds matters by putting it on the western (Israeli) side of the river.

More recently scholars have suggested Bashan, northeast of the Sea of Galilee, as the site of Bethany, indicating a more northern site for Jesus’ baptism. The Old Testament in Aramaic (the Targums) supports this theory as there is a relation between “t” in Aramaic and “sh” (BeThany/BaSHan) in Hebrew, a sibling language. (For example, the Targum of Jerusalem renders Bashan as Bethania in Deuteronomy 32:14.) According to this theory, Bethany refers to a region in the Roman province of Judea. This proposal is easier to reconcile with John 1 in which Jesus meets disciples near the Sea of Galilee so quickly after the baptism.

Adding to the confusion, John 3:23 has the Baptist immersing people “in Aenon near Salim” – south of the Sea of Galilee about halfway between it and the Dead Sea.

Ultimately perhaps it is best to simply affirm Luke’s powerful but geographically ambiguous statement that John “went into all the region around the Jordan preaching a baptism of repentance for the remission of sins” (Luke 3:3). Considering the Jordan River has changed course a bit in 2,000 years, no one should be overly dogmatic about the accuracy of any site.

John’s preaching and baptizing activities were sufficiently significant that Roman historian Josephus calls John “a good man” and records, “For immersion in water, it was clear to him [John], could not be used for the forgiveness of sins, but as a sanctification of the body, and only if the soul was already thoroughly purified by right actions.”

Josephus’ inclusion of John in his vital historical work, Antiquities of the Jews, is significant, even if the Roman historian misunderstood John’s baptism.

But after these early and vital acknowledgments in each Gospel, mentions of John the Baptist diminish, consistent with John’s own words, “He must increase, but I must decrease.” (John 3:30)

As such, the Gospel narrative hurries to John’s imprisonment and death. John had been critical of Herod’s marriage to his sister-in-law, Herodias (as was Josephus, referring to it as “confounding the laws of our country”). Gospel writer Mark records that Herodias influenced Herod to imprison John.

Even John, certainly no “reed shaken by the wind,” (Matt. 11:7), underwent a crisis of faith while in prison, sending his disciples to ask Jesus, “Are you the one to come?”

Jesus responded with a paraphrase of the passage he had read in synagogue previously. “Go and report to John the things you have seen and heard: The blind receive their sight, the lame walk, those with skin diseases are healed, the deaf hear, the dead are raised, and the poor are told the good news.” (Luke 7:22)

Creel expands, “I think that John was a bit disillusioned by what Jesus was doing. Even Jesus’ disciples, after his resurrection, constantly asked about the establishment of a kingdom. I’m sure John asked Jesus to save him, but it was not to happen. I think it is interesting that when Jesus responds to John’s disciples he points out many of the things he is doing that fulfill messianic prophecy, particularly from Isaiah 61, but he doesn’t say anything about ‘freedom for the captives, or release of prisoners.’ I think Jesus was letting John know that ‘I am the messiah, but I’m not going to perform a miracle that will result in your freedom.’”
Gospel writer Mark explains that Herodias, wife of Herod, “held a grudge against him and wanted to kill him. But she could not, because Herod was in awe of John and was protecting him, knowing he was a righteous and holy man. When Herod heard him he would be very disturbed, yet would hear him gladly.” (Mark 6:19-20)

Enticed by his niece’s dance (the daughter of Herodias and his brother), Herod offered to grant her a wish during a birthday banquet. After conferring with her mom, the girl asks and receives the head of John the Baptist. John’s disciples retrieved the body and placed it in a tomb in Sebastia, according to church tradition.

This transgression by Herod did not escape Josephus’ notice. He wrote, “Now some of the Jews thought that the destruction of Herod’s army came from God, and that very justly, as a punishment of what he did against John, that was called the Baptist: for Herod slew him, who was a good man…”

On John’s memorial day, it’s a challenge to gain accurate perspective on John the Baptist. Was he that bold baptizer foregoing the compromised luxury of the Jerusalem priesthood and challenging both the political and religious leadership? Or was he the captive questioner, undergoing a crisis of faith?

Justifiably, Jesus should offer the concluding word on John, “Truly I tell you, among those born of women there has not risen than John the Baptist; yet whoever is least in the kingdom of heaven is greater than he.” (Matt 11:11) –  This article originally appeared in the September issue of the Jerusalem Post - Christian Edition.

Herlewingwonders

Wie onthou die Charismatiese Herlewing van 1970 tot 1980?
            Dit het in Amerika begin, toe na Europa versnel en effe later na Suid-Afrika.
            Baie Suid-Afrikaners wat vandag leef is in daardie tyd Wedergebore en het grootse wonderwerke belewe.
            In Italië is sowat 2 000 mense in ‘n diens in die St Petruskerk in die Heilige gedoop. Honderde nonne is daarna by ‘n ander geleentheid in Rome ook in die Heilige Gees gedoop. Kasetbande oor hierdie gebeurtenisse het reg oor die wêreld versprei, ook na SA.
            In Suid-Afrika het bidaksies soos ‘n veldbrand versprei. Mense het vyfuur in die oggende by elke moontlike plek byeen gekom om te bid. Sondaars het na God geroep en God het geantwoord.
            Kinders se gebede vir siekes is beantwoord. Wonderwerke het oornag toegeneem. Mense het sommer op sypaadjies in die openbaar hande op mekaar gelê en gebid.
            Tot 4 000 mense is in dienste in die Heilige Gees gedoop. Alles kan nie herhaal word nie, dis hopeloos te veel.
            Ons vestig graag die aandag op een besondere gebeurtenis in daardie tyd:
            Die dag toe God die skalpel in ‘n teater in die vorige HF Verwoerd Hospitaal opgeneem het.
            Wyle Prof JC van der Spuy het met ‘n pasiënt se oopgesnyde hart in sy hande gestaan. Behalwe snykunde om die hart te herstel, het Prof. Van der Spuy met ‘n skok besef dat ‘n klepvervanging ook nodig is.
            Die skok van die oomblik was dat daar geen klep beskikbaar was nie. Toetse vooraf het ook nie aangetoon dat ‘n klepvervanging nodig was nie.
            Hy kon die hart nie weer toemaak en terugplaas sonder om die betrokke klep te vervang nie.
            Prof. Van der Spuy het die gebeure in destyds met my gedeel op voorwaarde dat ek dit nie bekend sal maak voordat hy weg is nie. Hy is later 87-jarige ouderdom Huis toe.
            As diep gelowige mens had hy geen ander uitweg as om hom tot God te wend nie.
            Daar voor al die teater personeel het hy ernstig begin bid vir leiding. Toe hy hom weer kom kry was sy hande besig om weefsel uit die pasiënt se bobeen te sny en het hy staan en kyk hoe sy hande 'n klep uit die weefsel vervaardig.
            Die operasie was ‘n skitterende sukses en die klep het 100 persent gewerk.
            Sowat twee jaar later het presies dieselfde situasie met ‘n ander pasiënt opgeduik.
            Weer het hy gebid en gesê: Here, dis nie of ek dit al gedoen het nie. Gryp U tog weer in.
            En dieselfde prosedure het homself herhaal.
            Sy kollegas wat alles gadegeslaan het, het in beide gevalle nie besef wat gebeur het nie.
            “Mens moet besef dit was ‘n veel groter mediese wonder as ‘n hartoorplanting. ‘n Hartoorplanting is basies die diskonnektering van ‘n ou hart en die opkoppeling van ‘n nuwe hart. Wat hier gebeur het is ‘n mediese wonderwerk uit die hand van God.
            “Maar ek het gesien hoe die wêreld prof. Chris Barnard vereer het. Dit wil ek nie beleef nie want God moet al die eer kry vir wat daardie dag in daardie teater gebeur het. Belowe my, dat jy eers hieroor sal skryf die dag wanneer ek weg is,” het prof. Van der Spuy versoek.
            Hy het die betrokke dag ook aan my vertel dat sy navorsing getoon het dat die na-operatiewe herstel van ‘n gelowige baie vinniger geskied as die van ‘n ongelowige.
            Om hierdie rede het hy altyd by die eerste ontmoeting van ‘n nuwe pasiënt bepaal of die pasiënt Wedergebore is. As dit nie so was nie, het hy op sy besondere vaderlike en liefdevolle manier berading toegepas.
            Een keer toe hy sy siekesaal besoek het, het hy by ‘n pasiënt gekom wat die volgende dag ‘n hartoperasie moes ondergaan. Die pasiënt het plat op sy rug gelê, besig om ‘n sedebedorwenede tydskrif te lees.
            Prof. Van der Spuy het die boek sag uit die man se hande weggeneem en aan hom gesê: More-oggend haal ek jou hart uit. Jou lewe is in God se hande. Hoe kan jy op die vooraand van so ‘n groot operasie dit waag om hierdie smerige boek tussen jou en die Hemel  in te druk?”
            Hierop het prof. Van der Spuy ‘n Nuwe Testament aan die pasiënt oorhandig en aan hom gesê: “Vriend, dit is wat jy nou nodig het.”
            Vir hom was die redding van ‘n siel die grootste wonderwerk in ‘n mens se lewe.
            Oor genesing het hy gesê: “Of dit geskied deur die gebruik van ‘n skalpel, of deur medikasie of deur gebed of deur fisioterapie, dit is en bly Jesus Christus wat genees, want die mediese wetenskap kon nie bereik het wat hy vandag doen, as dit nie deur God se wysheid aan die wetenskap geskenk is nie.”
            ‘n Veel groter Herlewing is op pad. Die eerste druppels val reeds. Bid daarvoor en bring die siele in. – Sjibbolet

Die waarheid

'n Vrou is deur omstandighede gedwing om te trou met 'n man wat sy nie liefgehad het nie. Hy was 'n streng, veeleisende persoon. Hy het haar gedwing om elke oggend vyfuur op te staan om sy ontbyt te kook en dit presies om sesuur aan hom te bedien. Sy moes hom volgens presiese, geskrewe reëls dien. Hy het haar lewe ongelukkig gemaak. Uiteindelik is hy dood. Na 'n paar jaar trou sy weer.

Hierdie keer trou sy met 'n man wat sy liefhet en oor wie se liefde vir haar, sy versekerd was. Sy was nou 'n gelukkige en ontspanne vrou, sonder vrees en angs in haar man se teenwoordigheid. Op 'n dag maak sy huisskoon en kom af op die lys van streng reëls wat haar vorige man vir haar uitgeskryf het en waarvolgens sy presies moes leef.

Sy lees dit: "Staan vyfuur op. Bedien ontbyt presies om sesuur." Aan en aan lees sy met beklemde hart.

Toe maak sy 'n wonderlike ontdekking en sy lag spontaan. Sy vervul steeds elkeen van daardie reëls in haar nuwe huwelik, maar sy het dit nie agtergekom nie, omdat sy haar nuwe man liefhet.

Glorie Halleuja!

Die grootste bediening is Intersessie

Los die prediking –
kom ons bid soos nog nooit te vore nie!

Daar is geen groepie te gering of ‘n plekkie te klein vir mense om die HERE te dien ver bo hulle eie vermoëns nie.
“Want waar twee of drie in my Naam vergader, daar is Ek in hul midde.” Matt 18:20.
Dit is nie die grootte of sterkte van ons vermoëns wat tel nie, maar God se onbeperkte krag en genade wat ons as indiwidue, ons gesinne, ons gemeentes en ons werkplek kan transformeer tot eer van sy Koninkryk.
          Die gemeente van Christus was in ‘n stadium vol geloof, vol van die Heilige Gees en vol van God se krag. Daardie klein gemeentetjie het ‘n ongeredde wêreld omgekeer sodat dit vandag die grootste beweging in die wêreld is.
          Daardie gemeentetjie se handboek, die Bybel, die Lewende Woord van God, is vandag steeds die grootste verkoper van alle boeke in die wêreld.
          Die klein gemeentetjie van destyds het in Jerusalem ontstaan. Dit was in dieselfde dorpie waar Jesus Christus net twee maande tevore gekruisig was.          Volgens Hand 1:15 was daar net 120 mense teenwoordig.
          Daar was egter ‘n uitstaande kenmerk onder hulle aanwesig: Hulle was eendragtig!
          Hulle eendragtigheid, asook hulle geloof en liefde het daartoe gelei dat die getal van 120 op een dag toegeneem het tot 3 120!
          ‘n Ander verbasende aspek was dat hulle almal van Galilea af gekom het Hand 1:11; 2:7. Daar was niks geestelik belangriks van hierdie mense verwag nie.  
          ‘n Ander uitstaande kenmerk was dat die diens in die vorm van gebede was. Al die lidmate was eendragtig in die gebed en hulle het almal die krag van God in en om hulle beleef.
          Die waarheid en krag van eendragtigheid is die grootste en kragtigste waarheid op hierdie aarde. Dragtig beteken swanger... eendragtig is wanneer almal saam die swangerskap dra.
            Inderdaad was daardie gebedsdiens ‘n nasie-skuddende, geskiedenis-makende, wêreld-verskuiwende saak. Nie dat gebed as sodanig magtig is nie, maar onse God is!
          Dis die soort gebed en die soort reaksie wat Suid-Afrika nodig het.
          Jesus Christus het belowe: “Weer sê Ek vir julle: As twee van julle saamstem op die aarde oor enige saak wat hulle mag vra, dit sal hulle ten deel val van my Vader wat in die Hemele is.
          “Want waar twee of drie in my Naam vergader, daar is Ek in hul midde. Matt 18:19-20.
          Hoeveel mense in jou dorp of woonbuurt bid daagliks as gesin saam?
          Bid julle vir die leiers in julle gemeenskap – die predikant, die skoolhoof, die polisiehoof, die brandweerhoof, ens., ens?
Die volgende vraag hoef mens nie eers te vra nie want elke gemeente van elke kerk in jou dorp of woonbuurt gaan mank aan gebedsondersteuning. Die belangrikste byeenkoms van Christene, die bidure, word net deur enkeles bygewoon.
          Predikante moet dit dalk oorweeg om die bidure ‘n tyd lank af te skaf en die oggend- en aanddienste op Sondae in gebedsdienste te omskep, waar daar nie gepreek word nie, net gebid word, waar daar eendragtig tot God geroep word.
          Doen dit. Jy is uitgedaag, doen dit!
          As ons die egskeidings wil stop, die gesinsprobleme wil oplos, die gemeente wil laat groei, die skool wil red, laat ons dan in eendrag begin saam bid sodat God se onmeetbare vermenigvuldende krag in ons gemeentes, ons skole, ons gesinslewens en in ons gemeenskapslewe in werking kan kom.
“Ag, hoe het die getroue vesting ‘n hoer geword! Dit was vol reg, geregtigheid het daarin vernag — en nou moordenaars!” Jes. 1:21.
          Ons kan die situasie omkeer deur by onsself te begin. As Sondag na Sondag se prediking niks oplewer nie, begin dan bid en nogmaals bid. Laat God dit dan omkeer.
          Begin deur te verootmoedig:

·       Ps 69:5   O God, U weet van my dwaasheid, en my skuldige dade is vir U nie verborge nie.
·       Ps 90:8  U stel ons ongeregtighede voor U, ons verborge sondes in die lig van u aangesig.
·       Ps 32:5  My sonde het ek U bekend gemaak, en my ongeregtigheid het ek nie bedek nie. Ek het gesê: Ek wil aan die HERE my oortredinge bely; en U het die ongeregtigheid van my sonde vergewe.
·       Ps 106:6  Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel.
·       Ps 25:7  Dink nie aan die sondes van my jonkheid en aan my oortredinge nie; dink aan my na u goedertierenheid, om u goedheid ontwil, o HERE!
·       Ps 25:18  Aanskou my ellende en my moeite, en vergeef al my sondes.
·       Ps 38:21  Verlaat my nie, o HERE! My God, wees nie ver van my af nie!
·       Ps 38:22   Maak tog gou om my te help, Here, my heil!
·       Ps 19:13  Hou u kneg ook terug van moedswillige sondes; laat dit nie oor my heers nie. Dan sal ek onbestraflik wees en vry van groot oortreding.
·       Ps 34:13   Bewaar jou tong vir wat verkeerd is, en jou lippe dat hulle nie bedrog spreek nie.
·       Ps 34:14   Wyk af van wat verkeerd is, en doen wat goed is; soek die vrede en jaag dit na.
·       Ps 38:18   Ja, my ongeregtigheid bely ek, ek is bekommerd oor my sonde.
·       Ps 41:4   Ék het gesê: o HERE, wees my genadig! Genees my, want ek het teen U gesondig.
·       Ps 51:2   Was my heeltemal van my ongeregtigheid en reinig my van my sonde.
·       Ps 51:3   Want ék ken my oortredinge, en my sonde is altyddeur voor my.
·       Ps 51:4   Teen U alleen het ek gesondig en gedoen wat verkeerd is in u oë, sodat U regverdig kan wees as U spreek, rein as U gerig hou.
·       Ps 51:9   Verberg u aangesig vir my sondes en delg uit al my ongeregtighede.
·       Ps 79:9  Help ons, o God van ons heil, om die eer van u Naam, en red ons en doen versoening oor ons sondes ter wille van u Naam.
·       1 Joh. 1:9-10  As ons, ons sondes bely, Hy is getrou en regverdig om ons die sondes te vergewe en ons van alle ongeregtigheid te reinig. As ons sê dat ons nie gesondig het nie, dan maak ons Hom tot ‘n leuenaar en is sy woord nie in ons nie.
·       Ps 85:2   U het die ongeregtigheid van u volk weggeneem, al hulle sonde bedek. Sela.
·       Ps 91:10  Geen onheil sal jou tref en geen plaag naby jou tent kom nie;
·       Ps 103:10  Hy handel met ons nie na ons sondes en vergeld ons nie na ons ongeregtighede nie.
·       Ps 119:11  Ek het u woord in my hart gebêre, dat ek teen U nie sal sondig nie.
·       Open. 5:13b  Aan Hom wat op die troon sit, en aan die Lam kom toe die lof en die eer en die heerlikheid en die krag tot in alle ewigheid!

Luister,  dis goed en mooi as iemand die voorreg had om ‘n predikant te word, selfs ‘n doktorsgraad kon verwerf, maar die grootste geestelike bediening is die van intersessie. Daarvoor het jy geen akademiese of teologiese opleiding nodig nie, net ‘n liefde vir Jesus en vir die verlorenes.
Dis wat Jesus doen. Hy tree dag en nag vir ons in by die Vader. Hy sê ook: “Elkeen dan wat My sal bely voor die mense, hom sal Ek ook bely voor my Vader wat in die hemele is.” Matt 10:32.
Komaan, bid sonder ophou. – Sjibbolet