Kersfees gaan oor my en jou

Kersfees en die feestelike vieringe rondom dit, gaan nie oor ‘n datum nie, maar oor die rede daarvoor.

            Die hoofrede vir Kersfees is egter nie oor Christus nie, maar oor my en jou.

            Jesus is gebore om te sterwe sodat ek en jy gered kon word, dat ons met God Jaweh versoen kon word. Elke huisgesin, elke gemeente, elke gemeenskap moet jubel oor ons vryheid in Christus.

            As Gelowiges dit kan snap, dat Kersfees gaan oor ons as Wedergeborenes, dink net met watter verbysterende blydskap sal ons dan Kersfees vier.

Almal sal nou heel anders na Kersfees kyk. Almal wat Gelowig is sal besef dit gaan nie oor ‘n verhaal van ‘n baba nie, maar oor die verhaal van elke Gelowige... daarin dat ons Wedergebore is. Ons vier dus ons Wedergeboorte.

Jesus kan nie verjaar nie, Hy is Ewigheid.

            Vergeet van die sogenaamde kersvader... daar is geen plek vir so iemand in die Kerstyd nie.

Dis ons wat vir mekaar geskenke gee om ons te herinner aan wat Kersfees aan ons gegee het, ons Wedergeboorte. Dis ‘n fees oor ons. Ons vier fees, nie omdat Jesus gebore is nie, maar omdat Hy Weer kom. Ons smag met reikhalsende verlange na sy Wederkoms.

            Met ons Wedergeboorte het ons die Ewige Lewe ontvang. Ons liggame kan sterf, maar ons kan nooit.

            Op pad na Bethlehem ry die swanger Maria op ‘n donkie, ‘n paar dae lank deur ruwe terrein. Die enigste plek om te kon kraam was in ‘n stal en die enigste wiegie was ‘n krip. Jesus het op die nederigste manier moontlik hier aangekom.

            Dan word die nuus van Jesus se koms bekendgemaak... en aan wie heel eerste?

            Die vuil herders in die veld. Hulle was so onwelriekend dat hulle nie eers in die tempel toegelaat is nie. Hulle slaap in die veld by rokende vure tussen skape en skaapmis.

            Hulle was as die laagste mense van daardie tyd beskou, alhoewel hulle skape voorsien het vir offerande, het mense hul afstand van hulle gehou.

            By die krip was hulle welkom, want ‘n Engel en ‘n Hemelse Fanfare het hulle die goeie nuus in die veld gebring en gaan roep. Luk 2.

Hulle was genooi. Hulle was ook die eerste mense om aan Jesus geskenke te bring.

            Let ook op dat toe Jesus sy eerste dissipels roep, het Hy ook onwelriekende vistermanne aangestel het. Diegene, herders en vissermanne, wat seker die minste aansien had, is gebruik om voor te loop.

            Dit was dus nie vernaamheid of stand in die lewe  wat die fondament van die Evangelie gelê het nie, maar die Woord.

            Ons bring vandag steeds geskenke aan Jesus in die vorm van siele. Ons wil vir Hom siele inbring om die Getal vol te maak.

            Dink net hoeveel miljoene mense het miljoene spandeer om gereed te maak vir die herdenking van Christus se geboorte.

            As Gelowiges is ons skape. Die predikante is die herders. Herders kan nie lam nie, maar skape moet selfs tot vierlinge kan lam.

            Hoeveel word spandeer om gereed te maak vir Sy Wederkoms? Ons hoef niks te spandeer nie, sorg net dat die oes inkom.

‘LEEF! Suid-Afrika... LEEF!

Geloftedag 16 Des 2017


“En Ek het by jou verbygegaan en jou sien spartel in jou bloed; toe het Ek vir jou gesê in jou bloed: Leef! Ja, Ek het vir jou gesê in jou bloed: Leef!” Eseg 16:6


Jy is ’n pasgebore baba. ’n Weggooikind.

Jy is ’n meisietjie wat – pas gebore – weggegooi is om dood te bloei.

Toe tel die HERE jou op en gee jou LEWE.

Hy maak jou groot vir ’n huwelik met Hom! In die ou tyd was dit as ’n ramp beskou as daar ’n meisietjie gebore word.

So erg dat sy nie eers as ’n kind gereken word nie.

So ’n meisietjie word as voorbeeld gebruik in hierdie profesie. Haar ouers wil haar die lewe ontneem – doodmaak.

Hulle was haar nie eers na haar geboorte met water skoon nie, want water is vir hulle waarskynlik kosbaarder as sy en haar lewe.

Sy word ook nie met sout ingevryf soos wat die gebruik in daardie dae was nie.

Haar naelstring word ook nie eers afgebind en versorg nie.

Hierdie babatjie word sommer in die veld weggegooi.

Sy lê daar hulpeloos en bloei.

Sy is vuil.

Sy is besig om te sterf in haar verlate en onversorgde toestand.

Dink net aan die angs wat daardie babatjie deurmaak in sulke oomblikke.

·       Dan kom daar Iemand aan wat oor die kind heeltemal anders voel as die ouers. Hy sê vir haar: ... toe het Ek vir jou gesê in jou bloed: Leef! Ja, Ek het vir jou gesê in jou bloed: Leef!

Wonderlike woorde: LEEF! Jy wat so vuil hier in jou bloed lê: LEEF!

Dit beteken Hy neem hierdie meisietjie wettig aan as syne.

Hy word nou die Vader wat haar in sy arms laat lê.

Daarom sê Hy twee maal vir haar: LEEF!

Daarmee wil Hy die verskil tussen haar ouers en Homself uitbeeld. Maar Hy wil ook daarmee die sekerheid beklemtoon dat sy nou beslis sal lewe.

In die eerste plek praat die HERE hier met Israel.

Hulle moet onthou dat hulle uit die Amoriete en Hetiete stam.

Maar omdat hulle die afgode nie gedien het nie, maar die HERE gedien het, het die heidene hulle weggegooi.

Maar die volk het ook teen God gesondig.

Menslik is hulle swak, want sonder God kan niemand leef nie.

Hulle is soos ’n baba wie se naelstring nie afgebind is nie.

Hulle bloei hulleself dood, want hulle besit geen krag hoegenaamd nie.

Hulle sondes besmeer hulle soos wat hierdie weggooibaba met bloed en grond en gras besmeer is – amper te vuil om na te kyk en aan te vat.

Dis hoe ons voor God lyk.

Met hierdie gedeelte praat die HERE nie net met die Israeliete nie – Hy praat ook met ons.

Ons sal op die oordeelsdag so voor Hom wees.

Vuil. Swak. Byna klaar dood in die vuil en die sonde.

Maar dan sê God die bevel twee maal: LEEF!

Leef julle wat só lyk in julle misdade!

En dan wonder ons in ons sterwensoomblik: Hoe, HERE?

Dan antwoord God ons: deur die HERE Jesus Christus.

Hierdie bloed en sondes en geboortesmet wat aan ons vaskleef en droog word, en wat by ons naelstring uitvloei, dit het Jesus Christus van ons afgewas.

Dis asof die HERE sê: By jou is dit deel van jou lewe om vuil te wees, want jy weet nie van beter nie.

Jy kan ook nie beter nie, want jy is ’n weggooikind.

As ons in ons geloofslewe besinning doen, moet ons herdenk hoe Jesus se liggaam gebloei het toe Hy moes sterf vir ons.

Hy wat heeltemal Goddelik rein was en is, moes sy lewe aflê vir ons wat besig is om te sterf in ons eie goddeloosheid.

Maar ons moet nie daaroor moedeloos wees nie. Ons moet hoor hoe God vir ons sê: Ek het vir jou gesê in jou bloed: LEEF!

Hierdie woord LEEF het ’n baie groot en wye betekenis:

Dis ’n bevel wat uit God se Ewige Raadsbesluit kom.

Hierdie bevel om te leef is inderdaad in ’n sekere sin ’n bevestiging van die belofte wat die HERE met Eva gemaak het.

Net na die sondeval het die HERE die doodstraf oor ons uitgespreek – die sondeval se gevolge word in hierdie weggooibabatjie uitgebeeld.

Maar as deel van daardie gesprek het die HERE vir Eva die belofte gegee dat ’n gedeelte van die mensdom deur Hom gered sal word.

Hy sal twee dinge doen – het die HERE beloof:

Die een ding was dat die HERE gesê het dat Hy skeiding gaan maak tussen die vrou se saad en die slang se saad.

Daarmee het die HERE bedoel dat ’n deel van die mensdom die duiwel sou volg.

Die HERE sou daardie deel van die mensdom wegskei van die ander deel van die

mensdom – dié wat die HERE aanhang.

Die tweede ding wat die HERE gesê het, was dat Hy Iemand uit die vrou se nasate gebore sou laat word wat die slang se kop sou vermorsel – dus die dood sou oorwin en versoening doen.

Hierdie bevel om te leef word nou aan daardie deel van die mensdom gerig!

Natuurlik kan ons nie self die lewe gryp en uit die dood lewend word nie! Die HERE bedien ons uit genade daarmee deur die HERE Jesus Christus!

Leef dan nie net nou nie! Leef tot in ewigheid, want God het hierdie dogtertjie grootgemaak en toe sy in die tyd van liefde gekom het, het Hy met haar getrou.

Hy het haar met olie gesalf en die pragtigste klere vir haar aangetrek.

Hy het ’n verbond met haar gesluit en sy het God s’n geword.

Dan gaan ons gedagtes dadelik na wat die apostel Johannes in Openbaring skryf:


Laat ons bly wees en ons verheug en aan Hom die heerlikheid gee, want die bruilof van die Lam het gekom en sy vrou het haar gereed gemaak. En aan haar is gegee om bekleed te wees met rein en blink fyn linne, want die fyn linne is die regverdige dade van die heiliges.


Toe sê hy vir my: Skryf, salig is die wat genooi is na die Bruilofsmaal van die Lam. En hy sê vir my: Dit is die waaragtige woorde van God. Openb 19:7-9


U is die Bruid.

U is die kerk.

As God dan in u bloed vir u sê: Leef! dan bedoel Hy Lewe tot in Ewigheid in sy Koninkryk waar Hy alles is in almal. Kom ons aanbid Hom wat Hom laat verbreek en vergiet het sodat ons rein gewas kon word voor God.

Kom hoor elke keer in die Woordbediening hoe vas God se beloftes staan.

Ons hoor telkens sy woord: Leef!

En dan weet ons dat ons leef – maar nie deur ons eie bloed nie – deur Sý bloed!

Staan dan op, hiervandaan, en gaan Leef in die Naam van God tot in Ewigheid.

Leef ’n stryd van oorwinning teen die sonde.

Leef ’n lewe van daaglikse bekering.

Want geen mens kan sy lewe ontvang sonder om dit dan met dankbaarheid aan God terug te gee nie!



·       Hierdie betekenisvolle boodskap van Dr Thinus du Plessis het my die volgende in herinnering laat roep,

om te beweeg vanaf ‘n groot land en volk, ,tot ‘n klein bondertjie langs die pad...



Quo Vadis?

ek soek na myself...

wie is ek,

wat is my identiteit,

wie is my pa

en wie is my ma?

wat is hulle name,

wat is my naam?

ek is uit ‘n

hospitaal aangeneem;

maar,

waarom is ek

as pasgebore meisie

in Junie 1964

tussen struike

langs ‘n gruispad versteek?

(Moses...

was ten minste versorg);

wie doen so iets?

ek was poedelnaak

en bebloed

pasgebore

in ‘n bitterlike koue nag...

so blou van die koue,

die wie my vind

dog ek is ‘n bruin kind;

het jy al na jouself gesoek?

ek soek na myself

ek weet nie

wie ek is nie...

ek vergewe my ouers

want ek is nou gekleed

maar hulle is steeds naak

voor God en die mens;

hoekom soek hulle my nie?

ek is so alleen

alleen

alleen...

Here,

wie is ek...?



·       Laat ons die HERE vertrou om in hierdie dae tot aanvang van ‘n magtige Herlewing oor Suid-Afrika uit te roep: LEEF! LEEF!

Die Wonder van die Evangelie

Die geestelike eindstreep, wenstreep, van die lewe waar elkeen van ons gaan uitkom, hang af van die kern fokuspunt van ons hart.

Dr. Baldwin het sy lewen so beskryf: “Op 30-jarige ouderdom het ek al die filosofieë en godsdienste van die wêreld ondersoek en geken.

My gevolgtrekking was: Niks is beter as die Evangelie van Christus nie. Toe ek 40 word en die laste begin op my druk, het ek gesê: Niks is so goed as die Evangelie nie.

Op 50, toe die stoele om my begin leeg raak, het ek gesê: Niks kan met die Evangelie  vergelyk word nie. Op 60, met my dieper insig en nader aan die einde, het ek gesê: Daar is niks behalwe die Evangelie nie. En nou op 70, naby die einde en te midde van baie swakhede, sê ek: Daar is geen besitting soos die Evangelie nie.”

Menige Gelowiges sal met Baldwin saamstem: Na alles wat mens deurgemaak het, was dit net jou geloof wat jou deurgedra het.

Hoe ouer mens word hoe stewiger moet ons aan die beloftes van die Evangelie vasklem. “…die Evangelie is ‘n krag van God tot redding van elkeen wat glo…

In die Evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo .... Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hul glo, sal lewe.” Rom.1:17



Archibald Brown, 1900 – 1990... Spurgeon se opvolger.


Archibald G. Brown het eens gesê:

“Die Evangelie is ‘n feit, verkondig dit dus eenvoudig;

dit is ‘n blye feit, verkondig dit dus opgewek;

dit is ‘n betroubare feit,

verkondig dit dus met vertroue;

dit is `n belangrike feit, verkondig dit dus ernstig;

dit is `n feit oor ‘n Persoon, verkondig dus Jesus.

 

Genl. Grant het in 1868 die 18e pres van Amerika geword en

tot 1877 as president gedien.

Wat genl. Grant oor die Evangelie en die Here Jesus te sê gehad het, na sy bekering, is aangenaam om te hoor. Die predikant wat die beroemde man na die HERE toe gelei het, het vir hom gesê: “U bekering is `n groot aanwins vir God se koninkryk, Generaal.”

Genl. Ulysses Grant het geantwoord: “God het nie groot manne nodig nie, maar groot manne het God nodig.”

Paulus sê:

“Dit alles doen ek ter wille van die evangelie, sodat ek aan die vrug daarvan deel kan hê.” 1 Kor 9:19(23)27

 

Die oudste prent van Paulus 4 000 jaar gelede

Waarskuwings en beloftes

Die Bybelse Barometer

`n Man van Long Island het `n barometer per pos bestel. By ontvangs daarvan was hy baie ontevrede. Dit was stukkend.


Die naald het op dié mooiweerdag, vasgesteek by “Stormweer” wat selfs ‘n orkaan kon aandui.
Hy het dit `n paar keer hard geskud, gestamp, maar die naald het by Storm bly vassteek.
Hy het vir die firma, wat dit verskaf het, ‘n  onbetaamlike brief geskryf oor hulle swak produk. Die volgende oggend, op pad na sy kantoor toe in die stad, het hy die brief, saam met die barometer, vir hulle gepos.

Long Island het daardie dag inderdaad ‘n hewige storm beleef.  Toe hy na werk by die huis opdaag, was daar nie meer ‘n huis nie. Die storm het orkaansterkte bereik en alles voor hom platgevee.
Die barometer was oplaas toe nie stukkend nie, maar het kragte  in `n hoër atmosfeer as die wolkelose, blou lug wat hy met sy oë kon sien, weerspieël.

Uit onkunde en tot sy skade, het hy die akkurate barometer nie vertrou nie en die tydige waarskuwing nie geglo en hom daarop voorberei nie.



Die Woord van God is ons barometer. Die Bybel vertolk ook  kragte in die hoër atmosfeer, die Ewigheid, wat ons met ons menslike waarneming nie raaksien en begryp nie.
Beloftes en waarskuwings oor die Ewigheid word in mensetaal in die Bybel aan ons oorgedra. Baie van daardie beloftes en waarskuwings ken ons goed.

Glo en aanvaar ons dit, of ignoreer ons God se Barometer? Wanneer ons in Sy weë wandel beleef ons geestelike mooiweer. As ons nie die wyse leding van die Woord glo en nastreef nie, beweeg ons in stormweer in.

“Die volk het geweier om daarop ag te slaan … hulle het hulle soos die hardste klip gehou en wou nie luister na…die boodskap wat die HERE die Al­mag­tige deur sy Gees gestuur het nie.” Sag.7:12
In sy Woord roep God ons na Hom toe. Hy maak sy liefde aan ons bekend en wil ons deur sy groot verlossing in die Here Jesus Christus red. Loof die HERE vir diegene van ons wat al geluister het en die boodskap geglo het.

En as ons nog nie geluister en geglo en gered is nie?
“As die Evangelie wat ons verkondig, tog nog …bedek is, is dit bedek net vir dié wat verlore gaan … wie se verstand deur die god van hierdie wêreld verblind is, sodat hulle die lig van die evangelie nie kan sien nie.” 2 Kor.4:3,4

Lees ook Joh 12:37-50.

Jy dra straks te veel bagasie

As jou bagasie te swaar is laat die lugdienste jou ‘n boete betaal. As jou geestelike bagasie te veel is, betaal jy ook (onnodige) boetes.

Onnodige bagasie sluit in bekommernis, onenigheid, vyandskap, twis, jaloersheid, toornigheid, naywer, tweedrag, partyskap, ongeduld, afguns, skuld en dergelike dinge. Hierdie soort bagasie het die manier om al hoe swaarder te word.

Raak van al die onnodige ekstra bagasie ontslae. “Wees geduldig met mekaar en vergewe mekaar as die een iets teen die ander het. Soos die Here julle vergewe het, moet julle mekaar ook vergewe” Kol 3:13

            Dr Burton het as Evangeliebedienaar ook so ‘n stel afdgetrap. Hy vertel dat hy eenkeer onder spannende en verwarrende omstandighede, hom vir iemand se houding en gedrag teenoor hom vererg het.
Hy het vir die persoon ’n verwytende brief geskryf en dit gepos. Hy sê later hy wens hy het dit nooit gepos nie.
Jare daarna het daar weer vyandige en spannende dinge gebeur en hy het gaan sit en vir die persoon ’n lang, reguit brief geskryf waarin hy hom vertel het wat hy van hom en sy gedrag dink.
Maar, skryf dr. Burton, die lewe het toe al bietjie wysheid in hom ingevryf en hy het die brief teruggehou totdat hyself rustig geword het en hy die brief sonder opgewondenheid self weer kon lees.
Hy sê hy is so bly hy het die brief nie gepos nie. Die brief kon die man dalk goed gedoen het, maar hy, dr. Burton, het al minder lus gehad om die brief aan die persoon te besorg en later het hy dit opgeskeur.

Hy skryf so oor sy ondervinding: Wanneer daar moeilikheid broei, bly stil. Wanneer harde woorde val, bly stil. As jy seergemaak word, bly stil. Bly stil totdat jy weer bedaard en beheer oor jouself het. Na ‘n ruk begin dinge anders lyk
Tyd bewerk wonders. Stilbly is die grootste krag denkbaar.

Moet nooit jouself verdedig nie. Dit dra veel meer gewig wanneer iemands anders jou verdedig.
‘n Vuur wat aangeblaas word, veroorsaak groot skade. In die hitte van die ergernis in mens se hart, kan ons nie kalm oor ’n saak dink nie. En as ’n mens eers die kwetsende woord uitgespreek het, is dit buite jou beheer.

As jy terugveg, besmeer jy jou hande en dan moet eers weer jou hande gaan was, voordat dinge normaal word.

Iemand het gesê: “Jou woorde is soos ’n swaard in sy skede. Solank dit swaard in die skede is, bedreig dit nie en maak dit nie seer nie. As die swaard eers uit die skede getrek is, kom daar skade.
”Sorg dat daar nie verbittering soos ’n wortel uitspruit, moeilikheid veroorsaak en baie besmet nie.”

’n Kwade bedoeling het ’n groeikrag soos ’n wortel wat uitspruit. Nie lank nie of meer takke kom uit en later dra dit die ongelukkige vrug van vyandskap. En jou geestelike bagasie neem toe,
Gee tyd vir kalmte om in die hart te kom en dink weer oor wat ’n mens vir iemand anders wou sê.
Bid sonder ophou.

Grootste geskenk

Waarde lê in die toekoms. 

Om dit te kan verwesenlik vereis van elkeen van ons om mense van More te wees. Wees versigtig hoe jy vandag leef. More het jy straks niks en oormore wag die Ewigheid.

Ons gedenk Jesus se geboortedag. Los die geskenke aan mekaar en bring vanjaar vir Jesus ‘n geskenk… te minste een nuwe Wedergebore siel. Ruk hulle uit die vuur uit. Juda 1:22-23.

Wanneer jy uiteet, vergeet van die 10% fooitjie, verdubbel die rekening en gee daarmee saam die Evangelie van Liefde en Genade. Lei die kelner sommer net daar na die HERE toe. Dit sal die grootste en mooiste Kersfees wees wat jy ooit beleef het.

God se beplanning laat ons sprakeloos

Die man het alles verloor... vrou, kind, huis, geld,net mooi alles. Al wat oorgebly het was selfdood.

            Op pad verskyn ‘n reuse Engel voor hom. Hy besef hy is vasgekeer. Om die daad van selfdood uit te voer moet hy by die Engel verbykom en dis ‘n saak van onmoontlikheid.

            Dan die telefoonoproep, die gesprek gevolg deur die gesprek met God. Die Wedergeboorte.

            God se vooruitbeplanning laat ons sprakeloos, dog in verwondering, soos gebeure in ons eie lewens of soos met die verhaal van Josef.

Die arme Josef is deur sy broers verkoop, hy moes jare lank onskuldig in 'n tronk deurbring - alles omdat God 'n groot taak vir hom gehad het. Aan die einde besef Josef dat al sy swaarkry deel van God se plan met sy lewe was.

God is in staat om selfs rampspoedige gebeurtenisse om te keer en by sy plan in te skakel. Josef besef dit heel goed, en daarom veroordeel hy nie sy broers nie. Hy verseker sy broers dat hy hulle nie kwalik neem dat hulle hom so swaar laat kry het nie. Hy weet God het hom voor hulle uitgestuur om lewens te red. Gen. 45:5

Dit is nie hulle wat hom na Egipte laat kom het nie, maar God, omdat Hy wou verseker dat sy volk aan die lewe sou bly. Hulle was maar net die instrumente waardeur God se meesterplan in werking gestel is.

            Maar terwyl Josef onder in die put was, toe sy broers hom aan die vreemde handelaars verkoop het en tydens die lang jare in die Egiptiese tronk, moes hy sekerlik gewonder het waarom die HERE hom so swaar laat kry.

God gebruik meermale probleme in die lewens van sy kinders om sy Goddelike plan vir hulle te laat ontplooi. Soos Josef verstaan jy miskien nie nou waarom sekere dinge met jou gebeur nie, maar jy mag maar op God bly vertrou.

Ons is nie geroep om te verstaan nie, maar om te vertrou.

Al hierdie dinge wat jy nie kan begryp nie, is deel van Sy plan met jou lewe. Dit is die manier waarop Hy op die oomblik besig is om vooruit te beplan sodat ander mense eendag sy ingryping in jou lewe sal kan sien.

Daardie mense wat jou nou afkraak en seermaak, kan deur God as instrumente in sy hand gebruik word. Onthou: God maak nooit foute nie - Hy laat elke liewe dingetjie wat met jou gebeur aan die einde saamwerk tot jou beswil.

Met leë hande... Groote Schuur ten spyt

‘n Man vertel: Op laerskool in 1955 se koers moes die klas elke oggend die skooldag met Godsdiens begin. Die klasmeneer was egter nooit teenwoordig nie. Dit was of hy dit wou ontvlug, en tog was hy so ‘n goeie meneer.
Die kinders het gesing, iemand het later uit die Bybel gelees, iemand het gebid en dan was die periode verby en die dag se skoolwerk het begin.
            Die kinders het sonder musiekbegeleiding Hallelujaliedere gesing. Hulle  kon om die beurt ‘n lied opgee om gesing te word.
            Die een seun het altyd gevra die klas moes lied 177 sing: “Moet ek gaan met leë hande, moet ek so my Heer ontmoet, nie een siel na hom gelei nie, niks te offer aan Sy voet.”
            Die seun was nie gered nie. Inteendeel, hy het niks van Wedergeboorte of redding begryp nie. Nogtans was dit vir hom ‘n pragtige lied, maar ook ‘n hartseer lied want hy wou nie eendag voor die HERE gaan staan met leë hande nie.
            Hy het die lied gereeld gesing in die hoop dat hy die antwoord sou kry hoe om seker te maak dat hy nie daar met leë hande aanland nie. Maar niks het gebeur nie. Hy kon ook nie verstaan hoekom mens siele na die HERE toe moet lei nie.
            Hy het baie nagte wakker gelê en gesien hoe hy voor die HERE met leë hande staan en sê: “Ek is so jammer Jesus, ek het niks.” Dan het hy homself aan die slaap gehuil.
Hy was ‘n eenkantkind en het homself al hoe meer afgesonder. Die lied het hom gereeld baie hartseer gemaak, maar hy wou nooit afskeid neem van die lied nie want hy het begeer om eendag met hande vol siele by die HERE op te daag, wat dit ook al beteken het.
            Die lied het hom sy lewe lank bygebly. Later as grootmens, het twee mense met hom oor sy eie siel gepraat. Beide het gevra hy moes agter hulle aanbid en dan by die afsluiting gesê: “Veels geluk, jy is gered”.
            Maar dit was leë woorde. Dit had geen betekenis vir hom nie.
            Heelwat later, so 49 jaar gelede, bevind hy hom in Groote Schuur se hartafdeling. ‘n Predikant wat daar diens doen, wou kort voor die operasie met hom oor sy siel gesels. Hy het die leraar afgejak.. en lank daarna een dag bely...
            In die kamer langsaan was William Bill Killops, SA se vierdie hartontvanger wat vie dae na sy oorplanting oorlede is. Hy en Killops het dieselfde balkon gedeel. Hulle het oor alles behalwe hul operasies en probleme gesels. Hulle is telkens saam in rystoele na eenhede gestoot waar talryke toetse op hulle gedoen is.
            Op die operasietafel toe die eerste naald hom binnedring, het hy gevra: “Gee my asseblief net ‘n oomblik.” Hy het in wanhoop in die oë van die verpleegsuster langs hom gestaar en gevra: “Kan ek asseblief net ‘n paar oomblikke lank jou hand vashou?”
            Sy het haar hand in syne geplaas, en toe vra hy: “HERE, as daar ‘n lewende God is, maak asseblief my oë vir my amderkantkant hierdie doodsvallei oop.”
            ‘n Ruk daarna het drank en dwelmmiddels het hom een nag ingehaal. Hy het letterlik alles verloor wat hy in die lewe bymekaar gemaak het. Nou was hy stoksielalleen. Dit was ‘n wrede ontnugtering, veral wanner ‘n mens teleurgesteld in jouself is.
            Toe besluit hy om selfmoord te pleeg. Hy het in sy studeerkamer gesit waar hy laataand in doodse stilte alles haarfyn uitgewerk het.
            Toe hy by die studeerkamer wou uitstap om die daad by die woord te voeg, toe staan daar ‘n reuse “man” daai hele deur vol, mens sou nooit by die “man” verby kon kom nie. Toe word hy ontsettend bang en begin huil.
            Hy onthou van ‘n klein advertensie wat hy eendag in ‘n koerant gesien het: ‘n Telefoonnommer waarheen mens kon bel vir gebed of geestelike hulp. Hy bel die nommer gesjakel en ‘n vrou antwoord, meer as duisend km ver in ‘n ander stad.
            Hy vra in trane: “Help my asseblief, ek wil selfmoord pleeg en hier is ‘n reuse “man” wat my keer...” Die vrou het onmiddellik begin bid, hoe lank, kan hy nie onthou nie, hy was net bewus van die wonderlike rustigheid wat oor hom gekom het. Dit het vir hom as leek geklink of die vrou eers oorlog maak en daarna die vrede van die HERE afgesmeek het.
            Na die gebed wou hy sy Bybel in sy slaapkamer gaan haal. Die groot “man” was nie meer daar nie. (Later sou hy besef, dit was ‘n Engel van die HERE).
            Hy het in baie jare nie die Bybel gelees nie en maak dit oop by die verhaal van die blinde man van Jerigo. Hy lees die verhaal en sien homself in sy geestesoog
met sy vuil kleed langs die stowwerige voetpad  sit. Hy wis nie sy kleed is vuil nie want hy is blind.
            Hy het van tyd tot tyd ook gehoor van die man Jesus en wat Hy doen, maar hy kon nie by Jesus uitkom nie, want hy  was blind. Maar daardie dag hoor hy hier kom mense aangestap en Jesus is onder hulle.
            Hy roep: “HERE, HERE seun van Dawid, wees my barmhartig!” Diegene wat voor gestap het, het hom stilgemaak. Hulle en Jesus was op pad na ‘n afspraak, Jesus kon nie nou gepla word nie.
            Beseffende dat hy dalk nooit weer so naby aan Jesus sal kon kom nie, skreeu hy harder: “HERE, HERE seun van Dawid, wees my barmhartig!”
            Jesus vra vir hom: “Wat kan Ek vir jou doen?” Hy antwoord: “Dat ek kan sien,” en Jesus sê “jy sien” en hy het gesien.
            Die man het in die slaapkamer by sy bed op sy knieë neergeval en geroep: “HERE, HERE, seun van Dawid, wees my barmhartig!”
            Toe kom ‘n groot duisternis oor hom, en hy hoor die vraag: “Is jy van jou sinne beroof. Hoe sal jy ooit van die dwelms en drank ontslae raak. Dis onmoontlik.” Hy onthou hoe  hy al probeer het om van die dwelms af te kom, die ontsettende onttrekkingsimptome, die rou jeukende sere wat hy uitgeslaan en stukkend gekrap het...
            Maar dis of hy besef sy tyd het gekom... Jesus is nou hier en hy gaan dalk nie weer verby kom nie... Hy het Jesus laas in Groote Schuur afgejak....
            En toe roep hy oorverdowend: “HERE, HERE, seun van Dawid, wees my barmhartig!”
            En daar was Lig.
            En hy bid: “HERE nou vra U wat U vir my kan doen... ag HERE, gee tog dat ek kan sien.”
            Die duisternis was weg, daar was baie, baie trane. Die uiteindelike deurbraak was daar. Tot laatnag het hy daar op sy knieë deurgebring want daar was so baie wat hy met die HERE wou uitgesels. So het hy aan die slaap geraak en die volgende oggend wakker geword, ‘n splinternuwe skepsel... en sonder enige onttrekkingsimptome.
            En toe verstaan hy Lied 177 en weet hy, hy gaan met baie siele eendag by die HERE aankom.
            Sien jy kans om met leë hande by die HERE op te daag? — Sjibbolet

Dit gaan oor ons gesindheid

"Maar Jesus sê: Laat haar staan; waarom val julle haar lastig? Sy het 'n goeie werk aan My gedoen.” Matt 26:10
            Die beroemde Buckner-Weeshuis in die staat Texas is in 1879 gestig deur Eerw Robert Cooke Buckner. Buckner is in 1919 Huis toe.
Duisende weeskinders het in daardie weeshuis 'n heenkome gevind. In die beginjare van die weeshuis se bestaan, was die stigter, dr. Buckner, soms vir weke lank weg van die huis af om fondse vir die weeshuis in te samel.

Dr Buckner

Die kinders was almal baie lief vir hom. Hy was vir hulle 'n pa en vriend. As dit aangekondig word, "Vader Buchner kom op 'n bepaalde dag terug", breek groot opwinding tussen die kinders los. Hulle trek dan hulle beste klere aan en maak geskenkies van blomme en mooi klippies op, om vir hom te gee.
            Een van die inwonertjies was 'n klein, swaksinnige dogtertjie. Sy is gehelp om haar mooiste klere aan te trek, maar sy moes self haar geskenkie opmaak. Sy het nie die verskil tussen 'n bossie blomme, 'n bossie onkruid of 'n bondel takkies geken nie.


Die Buckner kampus
Wanneer dr. Buchner aankom, het die kinders om hom saamgedrom, elkeen angstig om eerste te wees om hom te groet en te soen, raakgesien te word en die geskenkie te oorhandig.
As hierdie groot, goedhartige man dan so tussen die woelende kleingoed staan, het dit gelyk of hy na iemand soek. Dan sien hy haar: die ou dommetjie, op die buiterand van die opgewonde, stoeiende kinders, met haar bondeltjie takkies in haar hand.
Hy beur tussen almal deur en gaan na haar toe. Hy neem haar geskenkie en bewonder dit. Dan tel hy haar op in sy arms, druk haar teen hom vas, soen haar. Baie teer vra hy hoe dit met haar gaan en hy praat vertroostend met haar.
            Jesus se hart gaan immer na die swakstes toe uit, die verdruktes, die armes, die siekes, die kindertjies.
"Hy sien toe ook 'n arm weduwee, twee klein muntstukkies ingooi, en Hy sê: 'Dit verseker Ek julle: Hierdie arm weduwee het meer ingegooi as al die ander.'" Luk 21;3.
Nie die hoeveelheid van ons gawes of dade of diens nie, maar die gesindheid van toewyding en liefde, dikwels uit swakheid gedaan, is vir die HERE kosbaar.
            “Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die Ewigheid woon, Heilig is sy Naam: Ek woon in die hoogte en in die heilige plek en (waar nog?) by die verbryselde en nederige van gees (hoekom?), om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart van die verbryseldes.” Jes 57:15

Kersfees… of die Wederkoms?

Dis byna Kersfees. Oral oor die aarde heen maak mense in hul miljoene gereed om die geboorte van Jesus Christus te herdenk... maar waar maak Gelowiges gereed vir Jesus se volgende koms?
            Jesus het belowe... soos wat Hy vertrek het, kom Hy weer. Al die tekens is daar dat Sy Tweede Koms naby is, maar wie leef in afwagting daarvan?
“Dan sal die Koninkryk van die Hemele wees soos die tien maagde wat hulle lampe geneem en uitgegaan het om die Bruidegom te ontmoet.
            “En middernag was daar ‘n geroep:  Daar kom die Bruidegom; gaan uit, Hom tegemoet.” – Matt. 25:1-6.
            Die aandag word op Sy Wederkoms gevestig, nie as Verlosser nie, maar as Bruidegom :  “Daar kom die Bruidegom!”
            Hy kom nie as Regter nie, ook nie as Krygsman van Armageddon nie, maar as Bruidegom.
            Christus kom as Juwelier na sy Juwele (Mal:3:17), om sy Oes in te haal (Matt. 13:30, as die Koopman vir sy Pêrels (Matt. 13:45), as Edelman vir sy Onderdane (Luk. 19:12), as die Herder van sy Skape (1 Pet. 5:4).
            Ja, natuurlik kom Hy as die Bevelvoerder vir die Slag van Armageddon, maar eers, kom hy as Bruidegom!
            Wees gewaarsku!  Hy kom vir seker.  Die tyd is reeds bepaal.  Die skedules is reeds gedruk.  Die Groot Dag is aan God bekend.
            Daar is egter ‘n verrassingselement: Die Bruid weet nie wanneer haar Bruidegom haar kom haal nie, juis daarom moet sy deurentyd gereed wees.
            Niks kan Sy koms verhoed nie.  Die besluit oor sy Wederkoms is onomkeerbaar.  Hy het dit belowe in sy Woord en Hy bly ‘n waarmaker van Sy beloftes.
            Geen verdraaiing van sy Woord kan die Wederkoms vertraag, stop of verander nie.  Valse profete kan maar profeteer soos hulle wil, Hy kom inderdaad!
            Christus se Wederkoms is so seker as die integriteit van die Almagtige God!

            Vraag is:  Is jy gereed?