Dinsdag 26 Februarie 2019

Die indrukwekkende rol van ‘n Traktaat



Dr Robert Tillman Kendall, gebore 6 Junie 1936, is ‘n geestelike skrywer van meer as 50 boeke. Hy was ook 25 jaar lank predikant in die bekende Westminster Kapel.

            Kendall is tans deel van die Woord, Gees en Krag eenheid, ‘n nie-kerklike Charismatiese bediening.

            Op 84-jarige ouderdom bring hy steeds die Woord. Hy vertel dat sy pa so graag traktate versprei het. Later het hy van die traktate in ander tale laat vertaal en verder versprei. So het hy ook traktaatjies in Duits laat vertaal en in Duitsland versprei.

Eendag het sy pa ‘n brief van iemand in Duitsland ontvang. Die persoon het geskryf: “My pa  het een van julle traktaatjies ontvang en dit gelees. Aan die einde het hy die gebed tot Wedergeboorte onderaan die traktaatjie hardop gebid en toe gesterf.”

Wanneer dit nasionale of plaaslike verkiesings is, dan maak die onderskeie partye seker elke mens in die land weet presies waaroor dit gaan. Niemand kan egter ‘n kieser dwing om te stem nie.

Net so met die Evangelie: Ons moet seker maak dat elke mens weet wat die Wedergeboorte behels. Ons mag egter nooit iemand dwing om die Wedergeboorte deelagtig te word nie. Ons moet egter die Evangeie ten alle koste versprei.

    “As Ek aan die goddelose sê: Jy sal sekerlik sterwe – en jy waarsku hom nie en spreek nie om die goddelose vir sy goddelose weg te waarsku om hom in die lewe te hou nie, dan sal hy, die goddelose, deur sy ongeregtigheid sterwe; maar sy bloed sal Ek van jou hand eis.

   “Maar as jy die goddelose waarsku, en hy hom nie van sy goddeloosheid en van sy goddelose weg bekeer nie, dan sal hy deur sy ongeregtigheid sterwe; maar jy het jou siel gered.

    “En as 'n regverdige hom van sy geregtigheid afkeer en onreg doen, en Ek 'n struikelblok voor hom gooi, dan sal hy sterwe; omdat jy hom nie gewaarsku het nie, sal hy deur sy sonde sterwe, en aan sy geregtigheid wat hy beoefen het, sal nie gedink word nie; maar sy bloed sal Ek van jou hand eis.

    “Maar as jy die regverdige waarsku, dat die regverdige nie moet sondig nie, en hy sondig nie, dan sal hy sekerlik lewe, omdat hy hom laat waarsku het; en jy het jou siel gered.” Eseg 3:1821

Mens kan traktate self skryf, van die Internet aflaai, per e-pos en ook per hand versprei. – Wekroep

                 

Vrydag 22 Februarie 2019

Werk want die nag is op ons!

Maak bedags jou eie bed op


Straks, as Christene Suid-Afrika weer ‘n voorste wêreldland wil maak, moet hulle begin deur hul eie beddens op te maak.

“As jy die wêreld wil verander, moet jy begin deur eerste ding soggens jou bed op te maak.” Dít was admiraal William H. McRaven se raad aan studente by die Universiteit van Texas in Amerika.

Dié nederige klein takie sal jou ’n gevoel van trots gee, het McRaven die studente verseker. Jy sal genoeg trots kry om jou aan te moedig om nog ’n taak aan te pak, en dan nog een en nog een . . .

“Teen die einde van die dag het daardie een taak wat jy aan die begin van die dag afgehandel het, opgebou tot ’n reeks voltooide take.

“Om jou bed op te maak, versterk ook die idee dat die klein dinge in die lewe saak maak. Want hoe suksesvol gaan jy met die groot dinge wees as jy nie die klein dingetjies kan regkry nie?”

            Suid-Afrika is in ‘n krisis. Altesame 34-miljoen Suid-Afrikaners het op hul sensusvorm ingevul dat hulle Christene is. Waar is hierdie Christene, hoekom hoor en sien mens hulle nie?

            As mens ‘n Christen is het jy verantwoordelikhede. Jy moet bv jou Christenskap uitleef en die Evangelie met medelye uitdra aan ander. Jy is nie hier om te protesteer nie, jy is hier om te lei want die geloof en werke gaan saam. Jak 2:14

            “Daarom, rig die slap hande en die verlamde knieë weer op;

“en maak reguit paaie vir julle voete, sodat wat kreupel is, nie uit lit raak nie, maar liewer gesond gemaak word.

“Jaag die vrede na met almal, en die heiligmaking waarsonder niemand die Here sal sien nie;

“en... pas op dat niemand in die genade van God veragter nie; dat geen wortel van bitterheid opskiet en onrus verwek en baie hierdeur besoedel word nie.” Heb 12:12-15

Let op: “Die Here vertraag nie die belofte (van sy Wederkoms) soos sommige dit vertraging ag nie, maar Hy is lankmoedig oor ons en wil nie hê dat sommige moet vergaan nie, maar dat almal tot bekering moet kom.” 2 Pet 3:9

Maar uiteindelik word die streep getrek:

“En die Engel wat ek op die see en op die land sien staan het, het sy hand na die Hemel opgehef, en hy het gesweer by Hom wat tot in alle Ewigheid lewe, wat die Hemel geskape het en wat daarin is, en die aarde en wat daarin is, en die see en wat daarin is, (Let op) dat daar geen tyd meer sal wees nie.” Openb 10:5-6

            Die Admiraal se raad is straks net wat ons nodig het. Ons wil, ons kan en ons moet Suid-Afrika verander. Kom ons hanteer alles met ‘n hernude aanslag, beginnende by die opmaak van ons beddens. Werk want die nag is op ons. – Wekroep

Woensdag 20 Februarie 2019

Die “Barmhartige” Samaritaan

Jesus heel die gebroke harte



Hy was nie net ‘n Samaritaan nie, hy was ’n barmhartige Samaritaan. Hy was vol medelye of mededoë, dus barmhartig. Hy het die beseerde se wonde ontsmet en toegebind.

            Meeste ander sou die man daarna net daar gelos en hom welstand toegewens het. Maar die medelye noop hom om die man op sy rydier te help en hom na die naaste herberg te neem.

            Hy betaal vir drie weke vooruit en versoek dat die eienaars van die Herberg die man moet versorg. Hy sal met sy terugkeer weer daarlangs kom en as daar uitstaande gelde is sal hy dit betaal.

            Samaritane en Jode het mekaar vermy, eintlik vyandelik teenoor mekaar gewees.

In Lukas 10 vertel Jesus van die Jood wat aangeval en langs die pad gelos is om te sterf.

            Twee Jode, eers ‘n priester en toe ‘n Leviet reis daarlangs. Hulle sien die beseerde en besluit om verby te beweeg, Toe kom die (barmhartige) Samaritaan.

            Ons sien ook in SA die kinders en ander wat in seerkry en swaarkry aan ploeter, en ons stap verby want ons het nie medelye  nie. Ons is nie barmhartig nie.

Gaan kyk dan weer hoeveel medelye die Messias gehad het sodat ek en jy gered kon word... en ons is veronderstel om in Jesus se voetspore te volg.

            Kyk wat die Skrif leer:

            “Die HERE is naby die wat gebroke is van hart, en Hy verlos die wat verslae is van gees.” Ps 34:19

            “Die offers van God is 'n gebroke gees; 'n gebroke en verslae hart sal U, o God, nie verag nie!” Ps 51:19

            “Hy genees die wat gebroke is van hart, en Hy verbind hulle wonde.” Ps 147:3

            “Die Gees van die Here HERE is op My, omdat die HERE My gesalf het om 'n blye boodskap te bring aan die ootmoediges; Hy het My gestuur om te verbind die gebrokenes van hart, om vir die gevangenes 'n vrylating uit te roep en vir die geboeides opening van die gevangenis; om uit te roep 'n jaar van die welbehae van die HERE en 'n dag van die wraak van onse God; om al die treurendes te troos; om vir die treurendes in Sion te beskik dat aan hulle gegee word sieraad vir as, vreugde-olie vir treurigheid, 'n gewaad van lof vir 'n verslae gees; sodat hulle genoem kan word terebinte (Terpentynbome) van geregtigheid, 'n planting van die HERE, tot sy verheerliking.” Jes 61:1-3

            “Die Gees van die Here is op My, omdat Hy My gesalf het om die Evangelie aan die armes te bring. Hy het My gestuur om die wat verbrysel van hart is, te genees; om aan gevangenes vrylating te verkondig en aan blindes herstel van gesig; om die wat gebroke is, in vryheid weg te stuur; om die aangename jaar van die Here aan te kondig.” Luk 4:18-19

            Terpentyn kom vanaf die Terpentynboom en word veral medisinaal as geneesmiddel gebruik. Daar is ook talle ander gebruike voor. Is jy ‘n Terpentynboom?

            Hoe is die HERE naby? Deur my en jou. Ons is geroep om Jesus se aardse taak te voltooi. Daarin kan ons net slaag deur medelye met die verlorenes en ellendiges te hê.

            Ons het verlede Maandag na die jongste statistiek gekry oor hoe verflenterd ons samelewing is. Gebroke huisgesinne is volop.

            Reik uit na die ellendiges, gee kos en klere en deel traktate uit. Vorm ‘n gebedsgroep wat getrou vir die uitreiking bid. Doen dit nie dan en wan nie, maar gereeld.  Doen wat jou hand vind om te doen. – Wekroep

Maandag 18 Februarie 2019

Suid-Afrika in ‘n Krisis!

Gelowiges sal soos barmhartige Samaritane moet ingryp


“Want jy sê: Ek is ryk en het verryk geword en het aan niks gebrek nie; en jy weet nie dat dit jy is wat ellendig en beklaenswaardig en arm en blind en naak is nie.

“Ek raai jou aan om van My te koop goud wat deur vuur gelouter is, sodat jy kan ryk word; en wit klere, dat jy jou kan aantrek en die skande van jou naaktheid nie openbaar word nie; en salf om jou oë te salf, sodat jy kan sien.

“Almal wat Ek liefhet, bestraf en tugtig Ek. Wees dan ywerig en bekeer jou.

“Kyk, Ek staan by die deur en Ek klop. As iemand my stem hoor en die deur oopmaak, sal Ek ingaan na hom toe en saam met hom maaltyd hou, en hy met My.

“Aan hom wat oorwin, sal Ek gee om saam met My te sit op my troon, soos Ek ook oorwin het en saam met my Vader op sy troon gaan sit het.

“Wie 'n oor het, laat hom hoor wat die Gees aan die gemeentes sê.” Openb 3:17-22

Die welstand van die Suid-Afrikaanse familie

Deur Danie Mouton: ‘n Predikant in Port Elizabeth wat fokus op predikant- en gemeentebegeleiding.


Gestel Suid-Afrika word voorgestel as ’n dorpie waarin 100 kinders (ouderdom 0-17) woon. Dan sal:


48 kinders ’n pa hê wat leef, maar afwesig in hulle lewe is;

36 kinders grootword in teenwoordigheid van hulle pa;

35 kinders by beide biologiese ouers woon;

40 slegs by hulle ma grootword;

3 slegs by hulle pa grootword;

23 kinders glad nie by ’n biologiese ouer woon nie;

8 van hulle by hulle grootouers woon;

1 sal in ’n huishouding woon sonder ’n volwassene aan die hoof;

34 kinders word groot in ’n huis met ’n volwassene in ’n vaste betrekking.[1]

Hoe gesond is die SA-familie?

Die SA-familie is duidelik in ’n krisis. Dit is ’n groeiende krisis. ’n Dekade gelede het 49 kinders (nou 36) grootgeword by hulle pa’s, en 42 (nou 48) het ’n afwesige pa gehad.

Met die term familie word bedoel die kleiner eenheid van gesin, maar ook die meer uitgebreide familie wat bestaan uit grootouers, voogde en ander familiestrukture. Ons weet dat die geïdealiseerde gesin (met ’n pa en ’n ma, boeties en sussies) baie min gesinne se werklikheid weerspieël.

In Suid-Afrika word die gemiddelde kind deur sy of haar moeder in ’n enkelouer-huishouding opgevoed. Die meeste kinders leef in huishoudings waar die volwassenes werkloos is.

Oorsake

Daar is verskeie en komplekse oorsake:

Die impak van meganisasie, industrialisasie, moderniteit, verstedeliking en globalisasie op die SA-familie.

Trekarbeid is steeds ’n enorme oorsaak van familieverbrokkeling.

Die apartheidsverlede van die land het sosiaal-ekonomiese ontwrigting en remedies ongelyk verdeel.

Geweld verklaar deels waarom soveel meer kinders aan vaderskant wees is. In 2007 was meer as ’n derde van nie-natuurlike sterftes aan geweld te wyte. Van hierdie geweldslagoffers was 87% manlik. Baie kinders is ook aan vaderskant wees, omdat hulle vaders nooit bekend was of is nie.

Die effek van die MIV- en vigs­pandemie op families word gereflekteer in die toenemende hoeveelheid weeskinders en huishoudings met kinders aan die hoof.

Effek van MIV en vigs

In Suid-Afrika is daar sowat 860 000 dubbele weeskinders (albei ouers oorlede), 2,5 miljoen kinders met ’n pa wat oorlede is, en 624 000 kinders wie se ma oorlede is. In die periode 2002 – 2008 het die getal weeskinders (enkel of dubbel) met sowat 33% toegeneem. Die hoeveelheid dubbele weeskinders het met 144% gestyg.

Hoewel die MIV- en vigs-pandemie in SA gestabiliseer het en die infeksiekoers nou besig is om af te neem, sal die hoeveelheid weeskinders steeds toeneem, of baie hoog bly. Dit het te doen met die tydsverloop tussen infeksie en sterfte.

Verskillende bevolkingsgroepe

Wat gesins- en familieverbrokkeling betref, moet ’n mens ook deur die bril van ras na ons samelewing kyk.

Terwyl 52% swart kinders ’n afwesige vader het en 41% bruin kinders, word slegs 12% Indiërkinders en 15% blanke kinders met ’n afwesige vader groot. 54% swart, 30% bruin, 7% Indiër en 24% blanke kinders word in ’n stedelike enkelouerhuis groot.

As praktiese gevolg hiervan is die leefwêreld van Afrikaanssprekende lidmate van die hoofsaaklik wit gementes waarskynlik ver verwyder van die realiteite waarmee die meeste SA-families gekonfronteer word. As ons Sondae oor ons gemeentes se kerkbanke kyk, lyk die familieprentjie radikaal anders as in die res van Suid-Afrika.

Opvoeding en onderwys

Weeskinders woon minder gereeld skool by, leef met laer voedingsekerheid, ly meer aan angs en depressie en ervaar groter blootstelling aan MIV-infeksie. Die risiko is nóg groter as die ma, eerder as die pa, dood of afwesig is. Enkelmoeders neem gemiddeld groter verantwoordelikheid vir die versorging van hulle kinders as enkelvaders.

Die oorlewing van jonger kinders tussen nul en drie jaar, kom in gedrang wanneer die moeder sterwend is, of onlangs gesterf het. Hierdie kinders se kans om self te sterf – in die jaar vóór óf ná hulle moeder se dood – is vier keer méér as kinders wie se moeder lewend en gesond is.

’n Weeskind wat ’n moeder verloor het, se kans om wel skool te gaan, is statisties ingekort. Hierdie kinders voltooi gemiddeld minder skooljare, en daar word minder geld aan hul opvoeding spandeer in vergelyking met kinders wie se moeders leef.

Hoe sterker die band met die biologiese familie, hoe beter die versorgingsgehalte van weeskinders, en hoe groter die kans dat hulle skool sal besoek.

Armoede

Armoede het ’n wesenlike impak op die familie. Ongeveer ’n derde van SA se kinders (5,6 miljoen) woon in oorvol huise. Slegs 34% kinders woon in ’n huishouding met ’n volwassene met ’n vaste werk. Twee-derdes word dus groot in huise waar niemand werk nie.

Dit beteken dat die kindertoelaag wat die staat betaal waarskynlik noodsaaklik is om oorlewing te verseker.

Gebroke families breek jongmense


Om in ’n stabiele gesin en liefdevolle familie groot te word, is vir baie ’n onbereikbare droom. Die voorreg om deur beide ouers opgevoed te word, is vir die minderheid beskore.

Die verbrokkeling van die gesin en familie het ’n geweldig impak op:

Opvoeding: Verskeie navorsings­projekte dui op beter skolastiese uitkomste waar die pa teenwoordig is. Waar ouers emosionele en praktiese ondersteuning bied, vaar die kinders beter gedurende opleiding en later ook in die arbeidsmark.

Werkloosheid onder die jeug: Weens swak opleiding, is daar geweldige werkloosheid onder die SA-jeug. Gedurende 2009 was werkloosheid onder Sub-Sahara Afrika se jongmense  gemiddeld 12%. Werkloosheid onder 15- tot 24-jariges in SA was 48%. Dit het in 2010 tot 51% gestyg.

Seks: Kinders uit disfunksionele families tree dikwels seksueel meer riskant op. Heelwat jongmense word ook ouers voordat hulle hul opvoeding en opleiding voltooi het.

Tienerfertiliteit het oor die laaste dekades skerp in SA gedaal – ook ná die instelling van die kindertoelaag in 1996. Die oorsake van tienerswangerskappe is kompleks, en benodig meer navorsingstoeligting.

Geweld en misdaad: Families speel ’n onontbeerlike rol in die sosialisering van jongmense. Kinders uit disfunksionele families mag geneig wees om geweld (verbaal en fisies) as normale vorm van interaksie te sien. Baie geweld kom binne nabye verhoudinge en in die familie self voor.


Waarheen met die SA-familie?


Die verskillende sektore in die samelewing het elk ’n krities-belangrike verantwoordelikheid:

Werkskepping en die bestryding van armoede. Die staat en sakesektor is hier belangrike rolspelers, maar gemeentes en die ondersteuning van innoverende werkskeppingsprojekte op mikroskaal is elke gelowige se verantwoordelikheid.

Volwassenes moet as ouers, of as oupas en oumas, vir jongmense optree. Elke ouer volwassene in elke gemeente moet “kleinkinders” in die gemeenskap gaan soek en begelei.

Gemeentes moet as geestelike ouers vir die totale jeug van die totale gemeenskap optree. Dit is nie genoeg dat ouers hulle kinders die weë van die Here leer nie. Ons moet ook invloed in die wyer gemeenskap uitoefen, met missionale kategese wat al die kinders van die gemeenskap innooi.

Gemeentes moet daarteen waak om geloofsvorming-inisiatiewe te loods wat slegs op die gemeenskap van gelowiges gerig is en wat ’n geïdealiseerde tradisionele gesinsopset veronderstel. Daar is baie kinders wat nie ouers het nie. Daar is baie disfunksionele versorgingstrukture waar kinders nie geestelik reg opgevoed word nie. Gemeentes moet maniere vind om na hierdie ruimtes uit te reik, vertrouensverhoudings te vorm en kinders na en vir die Here te begelei.

Betrokkenheid by die formele onderwyssektor is wesenlik belangrik. Ook hiér behoort gemeentes nie slegs na skole in die onmiddellike omgewing uit te reik nie. Verhoudings moet oor grense gevorm word met skole wat die breër bevolking dien. Hier is baie, dikwels eenvoudige, inisiatiewe nodig wat ’n enorme verbetering in die onderwys kan bewerkstellig.


Gemotiveerde jeug

Ten spyte van die vele uitdagings wat jongmense moet hanteer, bly die meeste gemotiveer en hoopvol dat hulle hulle doelwitte sal bereik. Sowat 94% van 12- tot 22-jariges het ’n goeie idee van die rigting wat hulle wil inslaan, 99% het spesifieke doelwitte wat hulle wil bereik, en 97% glo hulle eie aksies en inspanning sal bepaal of hulle hul doelwitte sal bereik. Meer as 90% jongmense voel ook hulle sal moeilike situasies kan hanteer.[2]

Miskien toon hierdie feite dat die meeste jongmense nie bewus is van die struikelblokke wat hulle sal moet oorkom om ’n gesonde en suksesvolle lewe te hê nie. Dit toon óók dat SA se jonger generasie hoë hoogtes kan bereik indien hulle die kans kry om groot te word in stabiele families en gemeenskappe, sonder geweld en met die geleentheid van ’n behoorlike opvoeding.


1.      Die syfers in hierdie artikel March 2011). Die verslag is aanlyn beskikbaar by www.ngkok.co.za/Artikels/fam.pdf. Voor 1994 het dié instituut bekendheid verwerf vir sy navorsing oor die impak van trekarbeid en paswette op die SA-familie.  Dis ontleen aan ’n navorsingsverslag van die First

2.      Hierdie merkwaardige bevinding kom ook uit genoemde navorsingsverslag van die SA Instituut vir Rasseverhoudinge.


[1]  Die syfers in hierdie artikel is ontleen aan ’n navorsingsverslag van die SA Instituut vir Rasse­verhoudinge, getiteld First Steps to Healing the SA Family (March 2011). Die verslag is aanlyn beskikbaar by www.ngkok.co.za/Artikels/fam.pdf. Voor 1994 het dié instituut bekendheid verwerf vir sy navorsing oor die impak van trekarbeid en paswette op die SA-familie.


[2] Hierdie merkwaardige bevinding kom ook uit genoemde navorsingsverslag van die SA Instituut vir Rasseverhoudinge.

Saterdag 16 Februarie 2019

Keer vir Leë beloftes



Daar is so baie plekke in die Bybel waar ons ongehoorsaam is. Een daarvan om beloftes te maak en dit nie na te kom nie. Jy leen iets by iemand en belowe om dit terug te bring. Jy hou nie jou woord nie... en jou woord is veronderstel om jou woord van eer te wees.

“As jy ’n gelofte aan God gedoen het, stel nie uit om dit te betaal nie, want daar is geen welgevalle in dwase nie. Betaal wat jy belowe. Dit is beter dat jy nie belowe nie as dat jy belowe en nie betaal nie. “ Pred 5:3-4

Moet nou nie probeer verskoon dat dit net beloftes is wat mens aan die HERE maak wat nie. Die HERE sê: “Vir sovele jy dit aan die geringste van My doen, doen jy dit aan My” Matt 25:40

          Almal van ons het al, sonder om te dink 'n belofte gemaak wat ons nie nagekom het nie. Ons maak almal die fout om beloftes te maak en dit nie na te kom nie. Maar laat iemand anders 'n leë belofte aan jou maak en dit nie nakom nie, dan is die vet in die vuur.

Ons lees telkemale in die Bybel van God se beloftes aan ons en ons is vinnig om daarop aanspraak te maak. Ons staan bakhand en wag, ongeduldig want 'n belofte moet nagekom word. In ons arrogansie vergeet ons gerieflikheidshalwe baie maklik om ons beloftes gestand te doen.

Wanneer jy in die moeilikheid is en jou lewe nie volgens plan verloop nie word beloftes maklik gemaak. Sommige mense is onder die indruk dat hulle God kan omkoop of met Hom kan onderhandel deur die beloftes wat hul maak. Beloftes wat uit desperaatheid en ondeurdag gemaak is, beloftes wat nie nagekom word nie.

Ons moet baie versigtig wees met die maak van beloftes. God verwag dat jy jou beloftes aan Hom sal nakom, Hy eis dit van jou. Moenie beloftes maak wat buite jou bereik is nie, hou eerder vas aan die beloftes wat God jou gee. Hy is betroubaar en 'n waarmaker van Sy woord. Wees geduldig en wag met vrede in jou gemoed vir die uitkoms.

            “Laat die liefde ongeveins (rein, suiwer) wees; verafsku wat sleg is; hang die goeie aan;  0 wees hartlik teenoor mekaar met broederlike liefde; die een moet die ander voorgaan in eerbetoning; wees nie traag in die ywer nie; wees vurig van gees; dien die Here...” Rom 12:9-11

Woensdag 13 Februarie 2019

Die Drie-filter toets



In antieke Grieland (469 - 399 BC), was Socrates  wyd bekend vir sy wysheid. Een dag het ‘n kennis na die filosoof gegaan en vir hom gesê: “Weet jy wat ek  nou net van een van jou studente gehoor het?”

            “Net ‘n oomblik,” het Socrates geantwoord. “Voordat jy my vertel. Kom ons doen eers die “Drie. -filter ‘Toets’”.       

            "Drie-filter Toets?"

            “Dis korrek... voordat jy met my oor my student praat. Ten eerste: Het jy doodseker gemaak dat dit wat jy my wil vertel die waarheid is?”

            “Nee”, sê die man, ek het dit maar net gehoor.”

            “Goed, sê Socrates, “jy weet nie of dit die waarheid is nie. Nou vir die tweede toets: Is dit wat jy my van my student wil vertel, iets goeds?”

            “Nee, inteendeel...”

            "So," sê Socrates, "jy wil my iets sleg van my student vertel en jy is nie seker of dit die waarheid is nie...”

            Die man het verleë sy kop geskud.

Socrates het voortgegaan: “Dit wat jy my wil vertel, kan dit vir my van enige nut wees?”

“Nee, nie werklik nie.”

            “Socrates het die gesprek afgesluit met: “Wel,"as dit wat jy my wil vertel nie die waarheid is nie, dit niks goed is nie en vir my tot geen nut sal wees nie, waarom dit hoegenaamd aan my vertel?”

            “Dood en lewe is in die mag van die tong; en elkeen wat dit graag gebruik, sal die vrug daarvan eet.” Spr. 18:21.

            Spreek jy Lewe, of spreek jy dood?

            Lewe jy “onder” die omstandighede, of “bo”, die omstandighede?

            “Uit dieselfde mond kom seën en vervloeking. Dit, my broeders, behoort nie so te wees nie.

            “‘n Fontein laat tog nie uit dieselfde oog vars en bitter water opborrel nie?

“‘n Vyeboom, my broeders, kan tog nie olywe voortbring, of ‘n wingerdstok vye nie? So kan geen fontein brak en vars water voortbring nie.” Jak. 3:10-12.

As ons verklaar dat ons Gelowiges is, dan lewe ons bo die omstandighede, dan spreek ons seën, selfs in die mees benarde situasie, en nie verdoemenis nie.

“Die goeie mens bring uit die goeie skat van sy hart goeie dinge te voorskyn, en die slegte mens bring uit die slegte skat slegte dinge te voorskyn.” Matt. 12:35

Soms trap ons in die slagyster en ons vergeet dat as Gelowiges, het ons ‘n “goeie skat in ons hart” en dan praat ons negatiewe, ydele dinge.

“Maar Ek sê vir julle dat van elke ydele woord wat die mense praat, daarvan moet hulle rekenskap gee in die oordeelsdag.

“Want uit jou woorde sal jy geregverdig word, en uit jou woorde sal jy veroordeel word.” Matt. 12:36-37.

Ydele woorde, is woorde van hopeloosheid, wanhoop,  skyn, bog, nietighede, waardeloos, vrugteloos, nutteloos. Dis ook wanneer mense grootpraat, wanneer hulle bluf, verwaand is, roemsugtig, ook wanneer mens die naam van die HERE verkeerdelik gebruik.

Dood en Lewe, is in die mag van die tong.

As mens elke dag van jou lewe aanhou verdoemend praat van ander, elke dag praat oor die euwel van misdaad en die negatiewe beklemtoon, spreek jy ydele woorde, spreek jy wanhoop, spreek jy dood.

Om gedurig die duisternis aan te val, is om dood te spreek, alles verder te vernietig. Moenie die duisternis aanval nie, steek eerder ‘n lamp op, spreek Lewe!

Gelowiges besef dit nie almal nie, maar inderdaad is hulle in beheer van die situasie, en hulle kan die situasie omkeer deur Lewe te spreek.

Kyk hoe pragtig is die volgende: “Die mond van die regverdige is ‘n fontein van lewe, maar die mond van die goddelose verberg geweld.” Spr. 10:11. — Wekroep

Kontak gerus die skrywer by sjibbolet.buro@gmail.com



Skaam jou nie vir die Evangelie nie

Jesus is heeltyd besig in ons buurt. Pleks van vir Hom te sê/vra wat om
te doen, kom ons sluit eerder by Hom aan en werk saam…










John Doukas Photography

Gelowiges hou die sleutel tot die grootste Herlewing in mense heugenis. “Want ons is medewerkers van God; die akker van God, die gebou van God is julle.” 1 Kor 3:9. As medewerkers is ons hier om ‘n verskil te maak. Waar ons beweeg moet alles veander.

            Bid voordat jy jou huis verlaat en neem die Messias, die Heilige Gees en Engele saam met jou na elke gebou waar jy vandag gaan instap. Wees geduldig en verwag reaksie. Wees vriendelik met almal ook wanneer dinge by die betaalpunt skeef loop.

            Wees die hoflikste motorbestuurder in jou kontrei. Jou hele lewenswandel moet van Jesus getuig. Fluit of sing vrolik, al neurie jy dit net. Onthou ALTYD, jy is ‘n Koningskind.

Die tydskrif Charisma, haal Pastoor Alan Scott soos volg aan: “The key to seeing revival break out in a city is for ordinary believers to partner with God in both the supernatural and the supernarrative — to operate in the gifts of the Spirit and to understand how their everyday life fits into God's grand story. He saw both these things happen at his former church — Causeway Coast Vineyard in Coleraine, Northern Ireland — and as a result witnessed a move of God break out in a historically divided and secular city.

During that move of God, one of Scott's friends was at a coffee shop when he met a young man whose partner had just come to faith. He told the young man, "Hey, here's what's going to happen. I'm going to pray in a moment. A wind is going to come into this coffee shop. It's going to swirl around you. Then you're going to know that God is real, and you're going to give your life to him."

The young man, skeptical, shrugged and said, "OK."

The two bowed their heads to pray together, and the moment Scott's friend began to pray, a mighty wind came into the coffee shop and swirled around the young skeptic. Immediately, he gave his life to Christ.

"It's kind of easy bringing people to Jesus when that kind of stuff is breaking out," Scott says. "But that kind of stuff is a product not of a sudden movement of God but of a gradual movement of His people going after the city, changing the atmosphere of the city. When that kind of climate takes root, it makes everything a little bit easier."

Scott knows from personal experience. He first came to Christ through an awakening in his community, helped usher in a move of God at his first church and is now eagerly contending for the Spirit to work through his new church in Anaheim, California.

It's not going unnoticed. Pete Greig, the founder of the 24-7 Prayer Movement, says: "When Alan Scott speaks, I try to listen. Where he leads, I try to follow."

For Scott, community-shifting transformation won't be accomplished by scheduled revivals or frenzied church meetings but rather by years of diligently sowing seed into a city.

"Every church thinks their city is hard to reach, and every city is hard to reach—when we stay in the building," Scott says. "But it's amazing how open people are when we actually move beyond the services into our communities. People are desperately open. They're desperately looking for life change. [Christians] can start there. They can start with the people around them whom God is moving in."

Scott spoke to Charisma about his experience with moves of God, his journey from Northern Ireland to Southern California and how believers can be the catalysts for spiritual renewal in their cities.

Scott wasn't raised a Christian. In fact, he says, he was a teenager before he ever met a Christian. But that all changed after his brother became a follower of Jesus. And his brother wasn't the only one coming to Christ in his city.

"Suddenly, there was—a 'move of God' would be too strong, but definitely something stirring in our community—where some skinheads and some punks became believers," Scott says. "One of them happened to be my brother, so I watched the transformation of his life, slightly intrigued and slightly afraid."

At the same time, one of Scott's friends began attending a Christian youth organization and invited him to join. Scott began attending, until one night he got saved during a screening of the 1977 miniseries Jesus of Nazareth. He says he was "absolutely arrested" by what he saw on screen and—despite not knowing any of the sinner's prayer etiquette—decided to follow God because "what I saw on the screen is real and I need that in my life."

By the time he was 27, Scott and his wife, Kathryn, were co-founding and pastoring the Causeway Coast Vineyard in Coleraine, Northern Ireland. They learned a lot during those early years of ministry.

"I think it's the same for any pastor," Scott says. "We always think it's about building the church, and then you realize, Actually, Jesus was forming me. I am the project, and all these things that are happening around me are designed to create something within me."

Coleraine, a coastal town of approximately 25,000, enjoys influence belying its small size thanks to 3 million tourists who annually visit the famous Causeway Coast. When the church was founded, Scott says the town's Protestant and Catholic communities were sharply divided, a situation which was only growing more tense with time. Though Scott's initial focus was on growing and developing his small church community, his entire paradigm shifted during a church leadership retreat.

During that time, Scott felt God impress upon his heart, "If you'll go after the lost, I will look after the church."

"As church planters, we'd been trying to build the church, and it really isn't our job to do that," Scott says. "Jesus said, 'I will build my church.' ... That was the seminal moment for our church, because we began cultivating an outward focus: to go out and engage the lost, to get churchgoers to think beyond the building and develop ministries—[from] healings on the street to compassion ministries. To desire to pursue the Father as He was pursuing the lost."

Causeway Coast's first step was to bring peace to its polarized community. Scott says parades were an area of significant tension in Northern Ireland, stoking division and escalating violence within a region. That year, before a key parade, police asked Scott if his church would come attend the event. When Scott asked why, the police officers told him, "We can see that when you show up, there happens to be a change in the atmosphere."

From there, the church began serving wherever God gave them favor—eventually ministering everywhere from hospitals to public schools to branches of government.

One key initiative that paved the way for revival was the church's healing ministry.

"We really invented a simple model in the community," Scott says. "We erected a banner that says, 'Healing.' We got out four or six chairs, and we literally waited for people to take a seat, [even] in the rain or in the freezing cold. As we did that, God had this beautiful way of showing up and transforming lives."

People began getting healed. In a small town like Coleraine, news travels quickly—and thanks to its tourist traffic, news travels far. Healed people brought their friends to be healed too. Scott recalls that once a busload of soccer players pulled up to the healing banner, ready to see the team injuries healed.

"I         had people from all over Ireland and even beyond Ireland come," Scott says. "I saw every conceivable cancer healed—sometimes really dramatically, most of the time really slowly over a period of time. But it never gets old. It's just an amazing thing to watch God do what no one else can do."

The supernatural started but didn't stop with healing. In October 2013, a prophetic voice told Causeway Coast, "This month you have seen on average three people a day come to faith. It has astounded you, but I tell you that from this day you are going to see between five and 10 people a day coming to faith." The following week, 35 people came to faith. By 2014, Scott says "a significant move of God" took hold in Coleraine, and thousands of people came to faith. Scott says for a time, 56 to 70 people started a relationship with Christ each day. During that time, Scott says the Holy Spirit gave ordinary people prophetic words, words of knowledge and dream interpretation. He believes this move of God is at least somewhat duplicable and the result of reaping a long-sown harvest.

"When you sow a seed in the community over a period of time—the long haul, spending every week on the streets ... it actually begins to alter the calling of the city," Scott says. "It begins to change and blooms this beautiful receptivity to the community, where it's just easier for people to come to faith."

Alan and Kathryn Scott never imagined they'd leave the Causeway Coast Vineyard. After all, their years of work were finally shifting the atmosphere of the entire community, and they loved their brothers and sisters in the church there. But the Lord had other plans for the Scott family.

"For a long time, Kathryn had sensed God speaking about us living in the U.S. at some point," Scott says. "I thought it'd be maybe after our kids had gone to college and all that. But then we were in the gathering, and very clearly the Holy Spirit began to speak and say, 'I want you to build an altar again. It's time to pioneer again.' Honestly, you tend to tuck those kinds of things away, but from then on, it was like prophecy central. Everywhere I went, people prophesied over us. Initially, I didn't want to hear it—we were loving the community there and loving what God was doing. Who would want to leave something like that? It's what we dreamed of and desired for years. But the Lord kept speaking into it."

In June 2017, the Scotts moved to the U.S.—without any clear plan of where to go next or what God was calling them to. Their young daughters weren't in school. Neither parent had a job. They grieved the loss of their Coleraine community. Scott calls it the "usual Jesus story": "He says, 'Come, follow Me,' and He doesn't tell you where or what or who. So we just followed Him."

In December, the Anaheim Vineyard—the original Vineyard Church founded and pastored by John Wimber—announced its then-lead pastor, Lance Pittluck, was retiring. The Scotts were invited to seek the pastorship and by February 2018 were installed as the new lead pastors of the Anaheim Vineyard.

"John Wimber has this beautiful statement where he says, 'The economy of the kingdom of God is quite simple: Each new step in the kingdom costs us everything we have gained to date,'" Scott says. "That's been the reality for us. As we take another step in the story, it's going to cost us. Everything we've gained, every breakthrough, all the territory and all that the Lord has done, we have to surrender at His feet again as we take our next step into His story."

Scott admits he was initially nervous taking over such a historic and well-established church, but he says the Anaheim Vineyard welcomed his family with open arms. In a way, he says, both pastors and community alike needed this change.

"The church had been in decline for quite a long time, and so people were really desperate for hope," Scott says. "We're now living in California, where it's brown most of the year, but if it rains for a few days, the ground and the mountains around us turn green almost immediately. It's been a little bit like that in the transition. People were just desperate for a little bit of hope, and as we engaged in that and brought what Jesus has given us to the table, you can see the hope bloom around us."

Within the first six weeks of leading Anaheim Vineyard, Scott says the church's attendance doubled "pretty much overnight." He openly wondered whether it was simply a honeymoon period, but Bill Johnson—pastor of Bethel Church in Redding, California—prophesied to Scott that the transition would be free of difficulty and opposition. So far, Scott confirms, he's been right. And as he's gotten acclimated to Southern California, he's noticed something stirring among the charismatic churches of the West Coast.

"Kathryn and I felt a sovereign push to step into a story He is specifically writing in Southern California," Scott says. "He didn't tell us what that story was; He just invited us to move to be part of it."

Recently, Jeremy and Katie Riddle announced they would be joining the Scotts as co-pastors at the Anaheim Vineyard, taking oversight of worship, prayer and creativity. Scott lists the Riddles, Bethel Church and Bridgetown Church in Portland, Oregon, as examples of God writing a story on the West Coast that goes beyond the church building.

            "I think the Spirit of God is doing something," Scott says. "I think it'll look quite different and will have ingredients of the supernatural, empowered ministry and community formation, and it's so beautiful. ... There's definitely something on the West Coast that is flourishing. I think often the media presents California, as it did with Ireland, as, 'Here's a community that's hard to reach.' But I think those are the ones where God stores the treasures. It's often in the places of darkness He stores great treasure."

Even before Scott moved to town, he was influencing his West Coast neighbors. In the book Scattered Servants, Bridgetown Pastor John Mark Comer says Scott's work in Coleraine influenced Comer's own work in Portland.

            "Very few leaders think like Alan Scott," Comer says. "Even less live like Alan Scott. His wide, expansive vision of transformation, not just for churches, but for entire cities, hits a deep nerve in my soul. ... Seeing Alan's community in Northern Ireland cast a vision in my mind of what could be here in America. But being with Alan is what's sparked a desire to open up every moment of every day to the Spirit's work in my own city. This is a voice we need to hear."

But for now, Scott says he and his family are thrilled to simply be part of the Anaheim Vineyard and its rich Spirit-filled heritage. He describes it as "living the stories." And he thinks God has a powerful destiny still in store for it.

Scott says the most important step to changing the atmosphere of the city is cultivating both an outward focus and a servant's heart.

            The former requires leaders to critically examine which church systems or structures push focus inward rather than stretching the body out. Scott says it's one of the first things he had to change after becoming pastor of the Anaheim Vineyard.

"The natural drift of life is inward," he says. "Particularly when something's in decline, we begin to look at what's going wrong and we try to preserve it. We try to maintain it. We have this posture that looks towards the past and tries to reclaim that. So we grow increasingly insular. But our hope is always this outward journey. It's always building towards what the Father is doing beyond this. That's what stretches us, allows us to grow and then really creates spiritual formation."

Living outwardly means abandoning the scarcity mentality, feeling liberated in Christ to give everything away—even your life—if that's what He demands. After all, as Wimber said, every new step requires the loss of every previous gain. It means following Christ in both the supernatural and the supernarrative. Many charismatics are already quite good at living out the supernatural. Dream interpretation, prophecy and healing all serve both the body and the community. But Scott acknowledges some believers aren't ready to do healings under a banner in the middle of the street. Other times, it's simply not appropriate.

For those times and people, Scott suggests living in the supernarrative—finding how your story fits into God's story.

"Start where you are," Scott suggests to readers. "Most of you will be in your workplace, and that's a place of kingdom expansion. God is at work in our work and you should recognize how to partner with Him. ... The supernarrative is the recognition that work itself is holy and honorable to the Lord—learning with Him in that area to say, 'OK. I'm a barista today in Starbucks. What is the kingdom narrative that is unfolding here? What is God doing through this workplace?'"

            Once that's done, the other main step to community change is cultivating a servant's heart. Scott cautions against becoming the city's Pharisees, policing the city into a state of faux holiness and shaming people into forgiveness. Rather, he recommends adopting a father's heart: speaking hope, life and compassion into the city's residents and praying for its ultimate restoration.

            "We come as partners to the city," Scott says. "We come with a servant's towel around our arm. We look at the needs and the dreams of the city, and we learn how to unlock that together. I don't think it's a conquest thing."

            When ordinary believers stop trying to do their own thing and lean into God, Scott believes they may be surprised at how much He's already doing in their city.

"The truth is, He's been working in our community all along," he says. "Instead of trying to get Him to do what we want Him to do, how about we just go join Him in what He's already doing?"

            “Want ek skaam my nie oor die Evangelie van Christus nie (hoekom nie?), want dit is 'n krag van God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek.

            “Want die geregtigheid van God word daarin geopenbaar uit geloof tot geloof, soos geskrywe is: Maar die regverdige sal uit die geloof lewe.” Rom 1:16-17

 – sjibbolet.buro@gmail.com

Sondag 10 Februarie 2019

“Hy wat in My glo, soos die Skrif sê…”


Hy wat in my glo, soos die Skrifte sê: “strome van lewende water sal uit sy binneste vloei.” Joh 7:38

Om te GLO is veel meer as om saam te stem. Jesus  sê: “Hy wat in my glo.” Nie aan my glo nie, maar “in my glo.” Nie hy wat saamstem nie, maar “hy wat in my glo.”

            Glo as ‘n wekwoord: 1. Iets sonder enige twyfel as waar en eg aanvaar. 2. Aanneem. 3. Hy lieg dat hy homself glo, hy is 'n aartsleuenaar. (dit gebeur presies so en so iemand het inderdaad behandeling van een of ander aard nodig) 4. Wil jy glo dis 'n goeie plan, dis nou werklik waar 'n goeie plan; as jy nie wil glo nie, kan jy proe)

            Glo as ‘n byboeglike naamwood: Vermoedelik, skynbaar, blykbaar. dis glo nie so erg nie, dis blykbaar nie baie erg nie.

            Dit is soos hoop. Hoop in die Bybel as werkwoord beteken “toekomsfeit.” As byvoeglike naamwoord beteken dit “ek wens”, Ons hoop op die Werderkoms. Toekomsfeit. Ek hoop hy gaan saam. Ek wens hy gaan saam.

            Jesus sê: “Hy wat in my glo.” Hoe glo? “ “…soos die Skrifte sê.”

            Wat sê die Skrif?

            Net om saam te vat: Jy aanvaar Jesus sonder twyfel as waar en eg, so ook Sy sterwe op Golgota en die rede vir Sy sterwe en dat hy Opgestaan het en leef sodat wanneer ons Hom aanneem as Saligmaker, ons inderdaad gered is. Ek is gehoorsam aan God en sy instellinge. Ek het nuwe verantwoordelikhede in die lewe en ek aanvaar dit want ek glo Jesus en ek glo God. Ek glo en laat my doop. Ek glo die Woord is my lamp en ek volg dit getrou..

            Wanneer jy in Jesus glo (soos die Skrifte sê) wat gaan dan gebeur? Jesus sê:  “strome van lewende water sal uit my binneste vloei.”

            Mens kan water hoor vloei, al is dit ‘n stille stroom. Dit kabbel, dit vloei met storm en drang, dit daal in luide applous in God se amfiteater na benede,

·       Kort gebed en sing dan heerlik saam:   https://www.youtube.com/watch?v=bzxWhUv8dyg Luister tot na die applous.

Dinsdag 05 Februarie 2019

Die rol van ‘n Roos


‘n Vuil, verslonste vrou strompel een aand deur die strate van Parys. Sy was ‘n dranksugtige. Haar kindertjies het onbemind en verwaarloos in die strate rondgehardloop. Haar man was raadop en wou nie langer met haar saamleef nie.

Sy loop by die kerksaal van die Heilsleër verby. Iemand nooi haar in. In haar besope toestand verstaan sy nie veel wat gepraat word nie.

Die diens eindig en sy begin saam met die ander na buite strompel. Een van die Heilsleërmanne kry ‘n skielike ingewing. Uit die blompot op die tafel trek hy ‘n wit roos en sit dit in die vrou se hand.

Skaars bewus van wat sy doen neem sy dit na haar krot van ‘n huis toe. Waarin kan sy die roos sit? Die enigste ding wat sy kry is ‘n leë wynbottel. Sy steek die roos in die bottel, sit dit op ‘n tafel neer en gaan sit om na die roos te staar.

Die groot, spierwit roos steek af by die omgewing. Reinheid, skoonheid straal uit die roos oor die liederlikheid van die krot. Dit vra vir ‘n ander omgewing.

Die vrou kom orent en skrop die tafel rondom die roos skoon. Sy gaan weer sit. Nou sien sy die smerige toestand van die vloer. Sy vee die vloer na die beste van haar vermoë, maak skoon waar sy kan. Sy gaan weer sit.

Toe sien sy die vuil skottelgoed toringhoog staan. Vir die eerste keer in ‘n lang tyd word die skottelgoed gewas en sy pak dit weg.

Toe die man later die aand tuiskom, dink hy, hy het by die verkeerde huis ingestap. Dit was ‘n keerpunt in daardie gesin se lewe. Die huis het skoon geraak. Liefde het ingekom.

Hulle het saam die Heilsleërdienste bygewoon en tot Wedergeboorte gekom.

            Met so min as ‘n roos kan jy ‘n verskil aan iemand se lewe maak.

            Nog ‘n interessante verhaal speel af in ‘n Suid-Afrikaanse gemeente.

            ‘n Jongman van so 28 jaar het gereeld kerk toe gegaan omdat dit vir hom die regte ding was om as jong Afrikaner te doen. Hy het gewoonlik agterlangs gesit want hy het nooit gevoel of hy regtig by die ander gemeentelede inpas nie.

            Een Sondagaand met die sing van die laaste lied, merk hy so tussen die gemeentelede deur ‘n ander jongman in die Diakenbanke op... die man het met ‘n uitbundige vrede en blydskap die lied uit volle bors gesing, terwyl die ander mense haas ‘n glimlag had.

            Hy het verstom na die jong diaken gestaar. Na die afsluiting stap hy al die pad deur die kerk na die betrokke diaken toe, stel homself voor en vra beleef of hy die diaken ‘n vraag mag vra: “Hoekom het jy met soveel uitbundige blydskap en vrede die laaste lied gesing... niemand anders het dit met sulke oorgawe gesing nie?”

            Die diaken het met ‘n glimlag geantwoord: “Ek is Wedergebore en ek het Jesus lief. Wanneer ek sing, sing ek vir Hom.”

            Die jongman het daardie aand sy hart vir Jesus gegee en die hele volgende dag oral sy getuienis in blydskap en trane aan almal vertel.

            Net nog ‘n voorbeeld hoe om siele vir Jesus te bereik.

            “So, sê Ek vir julle, is daar blydskap voor die engele van God oor een sondaar wat hom bekeer. “ Luk 15:10 – Wekroep

•        Luister:  https://video.search.yahoo.com/search/video?fr=yhs-invalid&p=There%27s+a+new+name+written+down+in+Glory+-+Gaithers#id=1&vid=aac53365da21c09cc475871d423e9a11&action=click


Saterdag 02 Februarie 2019

God se Skeepskaptein

“Ek werp my Net oor die See van Galilea...”













Daniël Carmel

My naam is Daniël Carmei. Ek is in 1964 gebore. My moeder was ‘n jong ongetroude ortodokse Jodin. Ek is opgegee vir aanneming.

My aanneemouers was ‘n gewone liefdevolle Joodse familie wat in die noord-westelike  hawestad van Haifa gewoon het.

Ek was sedert my kinderdae gefassineer deur die see en ek wou altyd graag bevelvoerder van ‘n skip word... ‘n skeepskaptein.
            Na voltooiing van my verpligte militêre diens op ouderdom 21, het ek my droom om skeepskaptein te word, begin najaag. Op 24-karige ouderdom was ek in beheer van sleepbote in die Haifa hawe.

My aanneemouers het dit nie geheim gehou dat ek ‘n aangenome kind was nie. Na ‘n persoonlike krisis op ouderdom 28, het ek besluit om my biologiese moeder te soek. Toe ek my biologiese moeder ontmoet was dit die eerste keer dat ek my drie eie broers en suster ontmoet het. Almal het naby die See van Galilea gewoon. Ek trek toe ook daarheen.

Ek het verblyf en werk gekry op Kibboets Ginosar. My werk was om toeriste in bote heen en weer oor die See van Galilea te neem.
Daniël aan die stuur

Soos wat ek elke dag met toeriste heen en weer oor die see beweeg is ek deur prekende pastore en singende Christene blootgestel aan die Messias Yeshua.

            Ek was beïndruk deur hulle gebede en diep aangeraak deur hulle aanbiddingsliedere Ek het vyf jaar lank oor en oor die dinge bepeins wat ek elke dag gehoor het.

            Toeriste op die bote het my ook van Yeshua vertel en vir my gebid. Vyf jaar lank het dit so aangegaan.

Toe skielik word ek een oggend wakker met ‘n groot liefde vir Yeshua.  Dit was nie vir my ‘n verrassing nie want ek was ‘n geruime tyd al bewus van Sy werkinge in my hart.

            Met hierdie openbaring het my hele lewe verander. Ek het my werk op die bote nie langer as ‘n werk beskou nie, maar as ‘n bediening. Ek was baie lief vir die aanbiddingsliedere wat op die bote gesing word want dit het uiting gegee aan die aanbidding en liefde in my hart vir Yeshua.
            Soms het van die Gelowiges aan boord vir my CD’s van hulle musiek gestuur wat ek weer vir die toeriste aan boord gespeel het. Ons beleef onvergeetlike aanbiddingstye saam.

Daniël lei die passasiers in aanbidding op die See van Galilea

            Musiek was altyd ‘n groot deel van my lewe. Ek het van kleins af die tromme bespeel. Sedert my ontmoeting met Yeshua het my musiek uitgebrei. Ek sing en skryf ook nou aanbiddingsliedere, en ek komponeer dit selfs.

Sedert 2002 het ek my eie musiek bediening “Hebrew Worship Songs.” Ek vertaal ook bekende Engelse liedere na Hebreeus want ek wil graag dat Gelowiges hoor hoe klink hulle liedere in Yeshua se taal. Ook verlang ek dat Israelis hoor van Yeshua deur my musiek.

            Ek is deur die jare by ‘n ander bootmaatskappy aangestel. Toe hulle van my Wedergeboorte hoor, het hulle eers gedink dis dalk goeie besigheid vir hulle, maar soos wat ek gewild geword het, het hulle my as ‘n bedreiging begin beskou en my afgedank.

            Die groepe wat my leer ken het, het  my versoek in vir hulle in hul hotelkamers te sing. Hulle het my ook genooi om in 2006 ‘n die VSA Aanbiddingstoer mee te maak.


Oorkant die See van Galilea is die Golan Hoogtes. Daniël se FAITH is byna halfpad oor die see.
            Toe ek terugkom van daardie toer af het Yeshua my letterlik my eie boot geskenk. Dit was die begin van “Sea of Galilee Worship Boats.”
 In Oktober 2007 het ek my eerste boot ingeseën met die naam “FAITH” en toe ook die maatskappy “Sea of Galilee Worship Boats Ltd” amptelik geopen om tot seën te wees vir Gelowiges reg oor die wêreld en ook aan Israelis ter plaatse.
 My ander boot “Hope”.

            Ek loof die HERE God YAWEH vir al die gaste wat al saam met my oor die see gevaar het en aan my geskryf het hoe betekenisvol en spesiaal dit was om saam Yeshua op die See van Galilea te aanbid. Baie noem dit die hoogtepunt van hul Israelse toer.

            Dit is my gebed dat julle wat Israel nog gaan besoek om saam te reis om ook die teenwoordigheid en salwing van Yeshua op ons bote te belewe.”

Daniël beskryf Yeshua se bediening soos volg: “Daarna het Jesus na die oorkant van die See van Galiléa, dit is, van Tibérias, gegaan.” Joh 6:1

“En toe hulle omtrent drie of vier myl geroei het, sien hulle Jesus op die see loop en naby die skuit kom; en hulle het bang geword. Maar Hy sê vir hulle: Dit is Ek, moenie vrees nie.” Joh 6:19-20

“En Hy het opgestaan en die wind bestraf en vir die see gesê: Swyg, wees stil! En die wind het gaan lê, en daar het 'n groot stilte gekom.” Mark 4:39

            “Sea of Galilee Worship Boats” is die enigste redery wat besit en bedryf word deur Joodse Israel Gelowige in Yeshua. – Daniël Carmel

·       Die Vyeboom dra reeds veel vrug. Daar is nou 273 Messiaanse gemeentes in Israel.- Wekroep