“ Ons is eerstens Christene en dán Suid-Afrikaners. ”

Isak Burger: God se familie troef politieke verdeeldheid

Deur Isak Burger Woensdag 03 Junie 2015   Netwerk24

“ Ons is eerstens Christene en dán Suid-Afrikaners. ”

Een van die onverkwiklikste neigings die afgelope tyd is die uitsprake van sommige (veral die president) wat regstreeks en onregstreeks verwydering en polarisasie tussen wit en swart meebring. Veral die deursigtige pogings om wit mense die sondebokke vir ’n mislukkende regering te maak, bring verharding van harte na albei kante.

Terwyl wyle oudpres. Nelson Mandela wonderbaarlik daarin geslaag het om versoening en welwillendheid tussen wit en swart te bevorder, is polarisasie sedertdien stelselmatig en toenemend bevorder. Dit beteken dat die klowe tussen mense en rasse al hoe wyer word.

Daar was nog altyd “natuurlike” klowe tussen mense wat mense om verskillende redes laat groepeer. Dink maar aan nasionalistiese klowe – Suid-Afrikaanse emigrante in ander lande soek mekaar op en vorm sosiale groepe. Daar is “iets” wat hulle saambind. Daar is provinsialistiese en sport-klowe – dink Stormers en Bulle. En so kan ’n mens voortgaan oor taal, kultuur, politiek, godsdiens, sosiale stand, etnisiteit, ensovoorts.

Hierdie verdeling of onderskeid ontstaan omdat mense oor sekere belangstellings, tradisies, kultuur en waardes tot mekaar aangetrokke voel. So is daar, ondanks historiese verskille en verdeeldheid tussen Christene, ’n toenemende besef dat ons eintlik deel is van dieselfde familie – God se familie wat deur ons geloof in Christus aan mekaar gebind is.

Natuurlik is dit ’n verleentheid dat daar dikwels in kerke en tussen kerke verdeeldheid is. Aan die ander kant het daar in die afgelope twee dekades ’n groter uitreik na mekaar gekom. Sedert 1994 is die godsdienstige speelveld in Suid-Afrika gelyk gemaak. Daar is ’n toenemende besef dat ons ten diepste tot dieselfde familie behoort. Van groot Christelike byeenkomste tot in klein huisgroepe maak kerkverband al hoe minder saak.

Veral onder lidmate is baie van die historiese vreemdheid aan mekaar besig om te vervaag. Ek het die voorreg om oor die wye spektrum van kerke in ons land te be­dien en sien dat gelowiges al hoe minder belang het by kerkpolitiek en leerstellige verskille. Kortom, daar is op grondvlak ’n groter behoefte aan eenheid as ooit tevore.

In ’n land met soveel Christene op elke vlak en terrein van die lewe het die kerk ’n heilige roeping om mekaar se hande te neem oor alle bestaande klowe heen. Vir ware volgelinge van Christus is ons Christenskap ons belangrikste identiteit. Ons is eerstens Christene en dán Suid-Afrikaners; eers Christene, dán wit mense of Zoeloes; eers Christene, dán ANC of DA of VF+.

Ek het in die praktyk ervaar dat dit moontlik is. Nadat ons kerk, wat in sy samestelling ’n mikrokosmos van die land is, in 1996 struktureel verenig het, was dit merkwaardig om te sien hoe die evangelie mense oor tradisionele klowe heen laat hande vat. In ons eerste algemene vergadering was daar verteenwoordigers van die verlinkse tot die verregse politieke partye. Politieke, ideologiese, etniese, kulturele, klasse- en taaldiversiteit van feitlik elke moontlike groepering in Suid-Afrika is in ons kerk teenwoordig.

Ek kan nie sê dat ons eenheid volkome is nie. Ons moet voortdurend daaraan werk en daaroor praat. Die blootstelling aan mekaar bring egter groot begrip vir die diversiteit tussen ons. Verhoudings en vertroue word steeds gebou. Terwyl die kloof en kulturele verskille tussen die Eerste en die Derde Wêreld sy uitdaging aan leierskap stel, is daar soveel getuienisse dat ons hierdie pad in vrede en harmonie kan stap.

Wat ’n verskil kan dit nie in ons land maak nie as Christene ondanks ons diversiteit tot die besef kom dat ons verhouding met God belangriker as al ons verskille is. En dat ons mekaar as kinders van God oor alle grense heen as sodanig sal erken en respekteer.

Die gebedsketting wat 100 jaar aangehou het

Hand 1:12 -14: "Hulle het almal eensgesind volhard in die gebed..." (vs. 14).

In 1722, na sy bekering, het graaf Nicholas Ludwig von Zinzendorf, bekommerd geraak oor die lyding van Christenbannelinge uit Bohemia en Moravië. Hy het hulle toegelaat om hulle op sy landgoed in Duitsland te vestig. Die nedersetting wat so gevorm is, het as Herrnhut, God se bewaking, bekend geraak. Die nedersetting het vinnig gegroei in getalle, maar ook in vertroue in gebed. Op 27 Augustus 1727 het 24 manne en 24 vroue ooreengekom om elkeen een uur elke dag, op geskeduleerde tye, in volgorde, elke uur van die 24-uur dag, te bid. Ononderbroke gebed het elke uur van die dag na God toe opgegaan, want, ten minste een van hulle, het gebid.

Een keer per week het hulle saamgekom om mekaar te bemoedig en om briewe en boodskappe, wat van medevoorbidders, op ander plekke, gekom het, en wat vir besondere sake voorbidding vra, voor te lees. Weke het verbygegaan, toe maande en toe jare, sonder dat die gebedsketting onderbreek is. Elke uur van die dag het iemand gebid. Toe het 'n dekade verbygegaan, en die gebedsketting het voortgeduur. Toe nog 'n dekade, en so het honderd jaar van aanhoudende voorbidding, uur na uur van elke dag, voortgeduur. Ander het by die gebedsketting aangesluit, sodat daar in daardie honderd jaar elke uur van elke dag iemand voorbidding gedoen het.

Ses maande na die gebedsketting gevorm is, het groot vrug gevolg. Zinzendorf, toe 27 jaar oud, het voorgestel dat hulle moet probeer om mense in Wes-Indië, Groenland, Turkye en Lapland vir Christus te bereik. Die volgende dag het 26 Morawiërs vorentoe getree en aangebied om sendingwerk te gaan doen. Dit het byna vier jaar geneem om voor te berei vir die groot onderneming. Robert Morgan skryf in sy boek This Verse: "The first missionaries, Leonard Dober en David Nitschmann, were commissioned during an unforgettable service on August 18, 1732, during which 100 hymns were sung. The two men reached the West Indies in December of that year, beginning the 'Golden Decade' of Moravian Mission, 1732-1742."

Gedurende die eerste twee jaar het 22 sendelinge omgekom en twee ander is in die tronk gestop. Maar ander het hulle plekke ingeneem. Altesaam het 70 sendelinge uit die 600 inwonders van Herrnhut na vore gekom. Morgan skryf: "A Feat unparalleled in missionary history."

Die geheim: die krag van gebed. John en Charles Wesley se bekering was 'n verdere vrug van die gebede. Hulle het weer die werktuie in God se hand geword om die Groot herlewing, wat deur Europa en Amerika versprei het, te help begin. "The prayer meeting lasted one hundred years. The results will last for eternity", skryf Robert Morgan.

Bid ernstig vir ‘n magtige Herlewing in Suid-Afrika.

Die Man met die Meetsnoer- Sagaria 2:1-13

 

Op 14 Mei vanjaar, Israel se onafhanklikheidsdag, had die land ‘n rekord bevolking van 8,345,000 inwoners. Sonder die woestyn beslaan die land 26 849 vk meter, sowat ‘n vyfde van die grootte van die Vrystaat.
            Die Joodse bevolking beslaan 6,251,000 (74.9%).
Altesame 1,730,000 (20.7%) is Arabiere en die res bestempel as “ander” beslaan 364,000 (4.4%).
Met onafhanklikheid in Mei 1948 was daar net 806,000 inwoners.
            Die bevolking het die afgelope jaar met 364,000 mense toegeneem.
            Israel het die hoogste geboortesyfer in die ontwikkelde wêreld. Die gemiddelde aantal kinders in die wêreld is 1.7 per moeder. In Israel is dit 3 kinders per moeder.
            Die jongste statistiek toon ongelukkig dat 1 uit 5 Israeli’s onder die broodlyn lewe.
            Van die 14.2 miljoen Jode in die wêreld, lewe 43% in Israel.
            Altesame 27,993 nuwe Joodse immigrante is die afgelope 12 maande in Israel verwelkom... uit die Oekraïne 6,996, Frankryk 6,377, Rusland 5,040 en die VSA 3,208.
            Van die huidige Joodse inwonertal van 6,251,000 is 75% in Israel gebore.
            Die afgelope jaar is daar 176,000 baba’s gebore.
Oor dieselfde tydperk het 44,000 Israeli’s van alle ouderdomme gesterf.          
            Meeste van die 27,993 nuwe Joodse immigrante die afgelope jaar was tienderjariges.
            Immigrante vestig hulle veral in Ten Aviv en Netanya. Net minder as die helfte van die Jode in die land woon in Jerusalem en Tel Aviv.
            Altesame 60% van die Arabiere woon in die Noorde.
            Jerusalem en die Sentrale deel had ‘n rekord groei van 2.5% die afgelope jaar. Tel Aviv se groei het 0.08% behels.
            Tel Aviv is egter dig bevolkste streek met 7,552 mense per vk meter. Die dig bevolkste stad is Bnel Brak met 22,145 mense per vk meter.
            Bible Guidance se kommentaar op Sagaria 2:1-13, is soos volg:
            Sagaria 2. Die Messias Kom in Jerusalem Woon
            Die volgende naggesig handel oor God se toekomstige seëninge oor die herstelde Israel:
            Die man met die meetsnoer (2:1-13)
            Die goddelike oordele oor die nasies, soos in die vorige gesig geopenbaar, sal gevolg word deur God se vergroting en beskerming van Jerusalem. Die herstel en uitbreiding van die stad is reeds vir Sagaria se tyd beloof, maar hierdie beloftes dui meer spesifiek op die eindtydse uitbreiding daarvan nadat die Messias se koninkryk geopenbaar is. Aspekte wat beklemtoon word, is die stad se toename in grootte, die aantal inwoners daarvan, die vlak van sy rykdom, die geestelike herlewing van sy inwoners, en sy veiligheid.
            Vir ons as Christene is profesieë van hierdie aard ook baie belangrik omdat dit God verheerlik en die vestiging van Sy koninkryk beklemtoon, asook die groot oorwinning oor die magte van die duisternis. Ons is nie op Israel of Jerusalem afgunstig wanneer ons hierdie boodskappe lees nie, omdat die fokus nie op Israel is nie, maar op God en sy heerlikheid. Jerusalem is die stad wat deur God verkies is om sy Naam daar te vestig tot in Ewigheid (1 Kon. 9:3; 11:36). Hy het Israel verkies om sy verlossing deur hulle en hulle beloofde Messias aan die hele wêreld te openbaar (Jes. 9:6-7; 49:5-6; Joh. 4:22; Rom. 9:4-5), en het ook sy Woord aan hulle toevertrou (Rom. 3:1-2). In die lig van die groot betekenis wat hierdie feite vir die hele mensdom het, het Sagaria gesê: “Swyg alle vlees voor die HERE! Want Hy verhef Hom uit sy heilige woning” (2:13).
            Die man met die meetsnoer is ongetwyfeld dieselfde persoon as die ruiter op die rooi perd in die eerste gesig. Dit is die Messias voor sy menswording, wat as die Engel van die Here in sommige van hierdie gesigte verskyn het. Hy het gekom om Jerusalem op te meet om sy grootte, rykdom en geestelike standaard te bepaal omdat Hy groot planne vir die stad het (2:11). Sy boodskap is eerstens aan die jongman, Sagaria, gerig (2:4), daarna aan Israel (2:6-12), en laastens aan die hele mensdom (2:13).
            Weens die menigte van mense sal Jerusalem ‘n stad sonder mure wees (2:4). Hierdie profesie is nie in Sagaria se tyd vervul nie, en ook nie in die jare wat direk op sy bediening as profeet gevolg het nie, daarom het dit op die Messiaanse era betrekking wanneer groot en wonderlike dinge in Jerusalem sal gebeur.
            Die stad sal as gevolg van goddelike seëninge ver buite sy vorige grense uitbrei, en gevolglik ‘n oop stad sonder mure wees. (Bedoelende, asof die stad nie mure het nie.) As gevolg van die Here se teenwoordigheid sal die stad geen versterking of beskerming nodig hê nie. Die Here sal vir die stad soos ‘n vurige muur rondom wees, en tot heerlikheid daarbinne (2:5). Hierdie belofte kyk vooruit na die Here se persoonlike teenwoordigheid deur die Messias, gedurende sy duisendjarige vrederyk op aarde. Esegiël het die toekomstige terugkeer van die Here se heerlikheid na die tempel gesien (Eseg. 43:2-5), maar Sagaria het ‘n gesig gehad van die Here se heerlikheid wat die hele stad sal vervul (2:5) én ook die land (2:12; vgl. 14:20-21).
            Esegiël se beskrywing van die heerlikheid van die Here in die tempel in Jerusalem is merkwaardig en sluit by die naggesig van Sagaria aan: “Toe het hy my gelei na die poort, die poort wat na die ooste kyk. En kyk, die heerlikheid van die God van Israel het van die oostekant af gekom; en die geruis daarvan was soos die geruis van baie waters, en die aarde het geglans van sy heerlikheid... En die Gees het my opgeneem en my in die binneste voorhof gebring; en kyk, die heerlikheid van die HERE het die huis vervul. En ek het Een gehoor wat met my spreek uit die huis... En Hy het vir my gesê: Mensekind, dit is die plek van my troon en die plek van my voetsole waar Ek vir ewig sal woon onder die kinders van Israel; en die huis van Israel sal my heilige Naam nie meer verontreinig nie, hulle en hulle konings” (Eseg. 43:1-7).
            In die lig van die voorspoed en seëninge wat aan Jerusalem beloof is, en ook in die lig van die oordele wat oor die val van Babilon geprofeteer is, is die Jode wat steeds in ballingskap was, aangemoedig om na Jerusalem terug te keer, waar hulle veilig kon woon: “Op, op, vlug uit die Noordland... Op, o Sion, red jouself, jy wat woon by die dogter van Babel” (2:6-7). Babilon het inderdaad twee jaar later geval, maar die herstelde Babilon sal finaal val wanneer die Messias kom (Op. 18). Israeliete wat in Babilon woon, sal weer ontruim word kort voordat die stad val: “Gaan uit haar uit, my volk, sodat julle nie gemeenskap met haar sondes mag hê en van haar plae ontvang nie... Met ‘n vaart sal Babilon, die groot stad, neergegooi word en nooit meer gevind word nie” (Op. 18:4,21). Die herstel van die Jode in hulle eie land in Sagaria se tyd was net ‘n voorspel tot die groot, eindtydse herstel van Israel in hulle land, wat met die geweldige vyandigheid van die omringende nasies gepaard sal gaan.
            Jesaja het soos volg op die finale herstel van Israel uitgebrei: “En in dié dag sal die HERE weer vir die tweede keer sy hand uitstrek, om die oorblyfsel van sy volk los te koop wat sal oorbly uit Assirië en Egipte en Patros en Kus en Elam en Sinear en Hamat en uit die kuslande van die see; en Hy sal ‘n banier ophef vir die nasies en bymekaar laat kom die seuns van Israel wat verdryf is, en versamel die dogters van Juda wat verstrooi is, uit die vier hoeke van die aarde” (Jes. 11:11-12; vgl. Jer. 23:3-8).
            In Sagaria 2:8-9 verwys die gesant wat deur die Here uitgestuur is, na die Messias, die Een wat ook as die Engel van die Here beskryf word: “Want so sê die HERE van die leërskare: Hy het my gestuur agter heerlikheid aan na die nasies wat julle uitgebuit het; want wie julle aanraak, raak sy oogappel aan. Want kyk, Ek sal my hand oor hulle swaai, sodat hulle ‘n buit word vir hulle knegte. Dan sal julle weet dat die HERE van die leërskare my gestuur het.” In hierdie gedeelte in die Ou Testament sien ons duidelik dat die eerste Persoon in die Drie-enige Godheid, die HERE van die leërskare, die tweede Persoon aanspreek, wat die Messias of Gestuurde is (vgl. Joh. 20:21). Ons lees ook van die derde Persoon in Jesaja: “Die Gees van die Here HERE is op My, omdat die HERE My gestuur het om ‘n blye boodskap te bring” (Jes. 61:1).
            In hierdie gesig van Sagaria word die Engel van die Here gestuur om die Babiloniese onderdrukkers van Israel te straf. Dié profesie sal sy finale vervulling tydens die wederkoms van Christus hê, wanneer Hy die vyande van Israel en van Jerusalem sal verdelg (14:3,12-13). Die herstelde Babiloniese ryk van die eindtyd (Op. 18), asook die Babiloniese alliansie van valse godsdienste (Op. 17), sal in die komende dag van die Here deur goddelike oordele verdelg word. Wanneer hierdie magtige Koning, die Messias, vir die tweede keer kom, sal Hy nie die nederige Dienskneg wees wat sy lewe vir die redding van sondaars afgelê het nie. Hierdie keer sal Hy in mag en heerlikheid kom om sy vyande te verdelg en sy volk Israel te red en te verheerlik. Sagaria beskryf Hom in sy volle Godheid wanneer hy sê: “In dié dag sal sy voete staan op die Olyfberg... Dan sal die HERE my God kom, al die heiliges met U!” (14:4-5).
            Dit sal ‘n dag van groot blydskap in Israel wees: “Jubel en wees bly, o dogter van Sion! Want kyk, Ek kom om in jou midde te woon, spreek die Here” (2:10). Die oorblyfsel van Israel sal die Messias aanvaar (12:10), van hulle sonde en ongeregtigheid gereinig word (13:1), en volmaakte vreugde ervaar wanneer Hy die troon van Dawid in Jerusalem herstel: “En opgerig is deur goedgunstigheid ‘n troon, en daarop sit een in getrouheid in Dawid se tent, ‘n regter wat die reg soek en gou is in geregtigheid” (Jes. 16:5; vgl. Hand. 15:16-17).
            By die Wederkoms van Christus sal die oorblyfsel van die nasies ook gered word (Matt. 24:29-30) en almal die Messias dien wat uit Jerusalem sal regeer. Hulle sal rou bedryf voor Hom soos wat Israel ook sal doen wanneer hulle gered word (12:10). Hierdie nasies sal dan ook aan die Messias behoort en Hom van harte dien: “Baie nasies sal hulle in dié dag by die Here aansluit, en hulle sal My tot ‘n volk wees; en Ek sal in jou midde woon. Dan sal jy weet dat die Here van die leërskare My na jou toe gestuur het” (2:11; vgl. 8:21-22).
            Jerusalem sal tydens die duisendjarige ryk van die Messias die sentrum vir wêreldsake wees (2:12). Behalwe dat dit die hoofstad van Israel sal wees, sal Jerusalem in die millennium ook die hoofstad van die hele wêreld wees. Jesaja sê: “En aan die einde van die dae sal die berg van die huis van die HERE vasstaan op die top van die berge en verhewe wees bo die heuwels, en al die nasies sal daarheen toestroom. En baie volke sal heengaan en sê: Kom laat ons optrek na die berg van die HERE, na die huis van die God van Jakob, dat ons sy weë kan leer en ons in sy paaie kan wandel. Want uit Sion sal die wet uitgaan en die woord van die HERE uit Jerusalem. En Hy sal oordeel tussen die nasies en regspreek oor baie volke; en hulle sal van hul swaarde pikke smee en van hul spiese snoeimesse; nie meer sal nasie teen nasie die swaard ophef nie, en hulle sal nie meer leer om oorlog te voer nie” (Jes. 2:2-4; vgl. 24:23).
            Wat ‘n wonderlike toekomsverwagting het Israel en die nasies nie! “Swyg, alle vlees voor die HERE! Want Hy verhef Hom uit sy heilige woning” (2:13). Ons moet egter duidelik begryp dat die toekomstige heerlikheid wat aan ‘n geredde oorblyfsel van Israel en die nasies gebied is, slegs deur ‘n minderheid van die mensdom geniet sal word. Die meeste mense in Israel én onder die nasies is boos en onbekeerlik. Selfs in relatief goeie tye het God in die meeste Israeliete geen behae gehad nie en hulle as gevolg van hulle sonde en ongeloof geoordeel (1 Kor. 10:5). Sagaria bevestig die feit dat die meeste van hulle in die komende verdrukking sal omkom (13:8). Dieselfde geld ook vir die nasies, onder wie net ‘n klein minderheid hulle weg deur die nou poort sal vind wat na die hemel lei (Matt. 7:13-14).
            Die sleutelteks in Sagaria 2 is die volgende: “En die HERE sal besit neem van Juda as sy erfdeel op die heilige grond [letterlik: die Heilige Land] en Jerusalem weer verkies” (2:12). Daar is nie eers die geringste moontlikheid dat hierdie belofte vergeestelik en op die kerk toegepas kan word nie. Die geestelike herstel van ‘n oorblyfsel van Israel as ‘n volk sal in die Heilige Land gebeur, wat deur die Here as ‘n ewige besitting aan die stamvaders van die volk gegee is (Gen. 13:14-15; 26:3; 28:13). Vir hierdie wonderlike belofte om vervul te word, moet Israel in die eindtyd, voor die koms van die Messias, in hulle land herstel word. Die terugkeer van Israel na die land van hulle vaders het reeds die stadium bereik waarin 5,5 miljoen van die 13 miljoen Jode in die wêreld in hulle eie land terug is. Hulle is nou net soveel as die Amerikaanse Jode, en sal spoedig die grootste konsentrasie Jode in die wêreld wees. Dit sal besluite wat hulle neem en verbonde wat hulle namens die internasionale Jodedom sluit, wettig en bindend maak.
            Sagaria gee ‘n duidelike en gevoelvolle beskrywing van Israel se rouklag ná die koms van die Messias (12:10-14), wat tot gevolg sal hê dat ‘n heilige volk in die Heilige Land sal leef (13:1-2; 14:20-21). Jerusalem, as die middelpunt van Israel se godsdienstige en politieke lewe, sal as die basis van hulle toekomstige teokratiese regering geheilig word. Die Here sal Jerusalem weer verkies en dit met veel meer heerlikheid beklee as wat die geval tydens Salomo se bewind was:
            “Ontwaak, ontwaak, beklee jou met sterkte, o Sion, trek jou sierlike klere aan, o Jerusalem, heilige stad!” (Jes. 52:1). “Nasies sal trek na jou lig, en konings na jou stralende opgang... Die seuns van hulle wat jou verdruk het, sal gebukkend na jou toe trek; en almal wat jou verag het, sal hulle neerbuig by jou voetsole; en hulle sal jou noem: Stad van die HERE, Sion van die Heilige van Israel... Van geweld sal in jou land nie meer gehoor word nie – van geen verwoesting of verbreking in jou grondgebied nie; maar jy sal jou mure Heil noem en jou poorte Lof” (Jes. 60:3,14,18).
            Die toekomstige heerlikheid van Jerusalem staan in skerp kontras met die vertrapte toestand van die stad gedurende die tye van die nasies. Die Here Jesus het gesê: “Jerusalem sal vertrap word deur die nasies totdat die tye van die nasies vervul is” (Luk. 21:24). Geredde lede van die nasies moet geen deel in die vertrapping en minagting van hierdie stad hê nie. Ons moet weet dat Jerusalem bestem is om die fokuspunt van die Messias se regering in die millennium te wees. In daardie tyd sal die geredde Israel én die geredde lede van die nasies uitroep: “Die HERE is groot en baie lofwaardig in die stad van onse God, sy heilige berg! Skoon deur sy verhewenheid, die vreugde van die hele aarde, is die berg Sion aan die noordekant, die stad van die Groot Koning!” (Ps. 48:2-3).
            Sagaria sê: “So sal dan baie volke en magtige nasies kom om die HERE van die leërskare in Jerusalem te soek en die aangesig van die HERE om genade te smeek” (8:22). Hulle “sal jaar na jaar [na Jerusalem] optrek om te aanbid voor die Koning, die HERE van die leërskare, en om die huttefees te vier” (14:16).
            Sien jy uit na hierdie wonderlike toekoms van Israel, Jerusalem en die hele Heilige Land? Indien wel, dan rus die verpligting op jou om Israel jaloers te maak oor die wyse waarop jy die God van Abraham, Isak en Jakob deur die Messias dien (Rom. 11:11). Bid ook vir hulle herstel na hulle eie land, en vir die Here se beskerming en seën oor Jerusalem. Die psalmis sê: “Bid om die vrede van Jerusalem; mag hulle wat jou liefhet, rustig lewe!” (Ps. 122:6).

Hou nooit op getuig nie!

Joh 6:1-15: "Hier is 'n seuntjie met vyf garsbode en twee vissies; maar wat is dit vir so baie mense?Daarna het Jesus die brood geneem, God daarvoor gedank en dit uitgedeel aan die dissipels … " (vs. 8,10).

Die uitgesproke ongelowige William Hone het op 'n dag 'n seuntjie met groot aandag sy Bybel sien lees. "Hoekom mors jy jou tyd met daardie nuttelose boek?" vra Hone. Die kind het kinderlik, beleefd geantwoord: "Dit is al wat my siek moeder kan troos, Meneer. Ek soek 'n deel wat ek vanaand vir haar kan lees as sy nie kan slaap nie." Diep geraak het William Hone besluit om self die Bybel te lees. Dit het tot sy bekering gelei.



Voor in sy Bybel het hy geskryf:

The proudest heart that ever beat,
hath been subdued in me;
The wildest will that ever rose,
To scorn thy cause or aid thy foes,
Is quelled, my God, by Thee.

Thy will, and not my will, be done;
Henceforth I'd be forever Thine;
Confessing Thee, the Living Word,
My Savior Christ, my God, my Lord,
Thy Cross shall be my sign!”
― William Hone 1780-1842

Die verhaal is waar. Hone het een van die grootste Geestelike skrywers van sy tyd geword. Die krag was nie in die seuntjie nie, maar in die lewende Woord van God. Christus gebruik my en jou as instrumente om sy onvoltooide werk op aarde te voltooi.

Paulus: “My rede en my prediking was nie in oorredende woorde van menslike wysheid nie, maar in die betoning van gees en krag, sodat julle geloof nie in wysheid van mense sou bestaan nie, maar in die krag van God.”: 2 Kor 4-5

Getuig elke dag en bid om ‘n magtige Geestelike Herlewing in Suid-Afrika.

Ons sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor ons kom

“Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal My getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judéa en Samaría en tot aan die uiterste van die aarde.” Hand 1:8
“En hulle is almal vervul met die Heilige Gees en het begin spreek in ander tale, soos die Gees aan hulle gegee het om uit te spreek.” Hand 2:4
“Hulle het hul toe die hande opgelê, en hulle het die Heilige Gees ontvang.” Hand 8:17
“Maar hy was vol van die Heilige Gees en het die oë na die Hemel gehou en die heerlikheid (glorie) van God gesien en Jesus wat staan aan die regterhand van God.” Hand 7:55
Maar nie almal was die Heilige Gees eensgesind nie: “Julle hardnekkiges en onbesnedenes van hart en ore, julle weerstaan altyd die Heilige Gees; net soos julle vaders, so ook julle.” Hand 7:51
“En hy het gesê: Kyk, ek sien die Hemele geopend en die Seun van die mens aan die regterhand van God staan.
“Maar hulle het met 'n groot stem geskreeu en hulle ore toegestop en soos een man op hom aangestorm.
“En hulle het hom buitekant die stad uitgewerp en hom gestenig; en die getuies het hulle klere neergelê by die voete van 'n jongman met die naam van Saulus.
“En hulle het Stéfanus gestenig terwyl hy die Here aanroep en sê: Here Jesus, ontvang my gees!
“En hy het op sy knieë neergeval en met 'n groot stem uitgeroep: Here, reken hulle hierdie sonde nie toe nie! En met dié woorde het hy ontslaap.” Hand 7:57-60
            God duld dit egter nie en Saulus, die moordenaar, word op die Damaskuspad deur die HERE gekonfronteer, ‘n konfrontasie wat nie een van ons graag sal wil deurloop nie.
            Charles G. Finney se naam word gedurig met die herlewing van meer as ‘n eeu gelede verbind. Hy was ’n regsgeleerde, maar na sy oorgawe aan die Here het die Here hom op buitengewone wyse met die Heilige Gees vervul.
Sy prediking was daarna vol krag en baie mense het tot bekering gekom. In die Elim Evangel beskryf hy sy ervaring met hierdie woorde wat herinner aan die uitstorting van die Heilige Gees op die eerste dissipels op Pinksterdag:
“As I turned and wanted to take a seat by the fire, I received the mighty Baptism of the Holy Spirit. The Holy Spirit descened upon me in a manner that seemed to go through me, body and soul. I could feel the impressions like a wave of electricity going through and through me. Indeed, it seemd to come in waves and waves of liquid love; for I could not express it in any other way. I wept aloud with joy and love; and I do not know, but I should say I literally bellowed the unuttterable gushings of my heart.”
Sy kragtige verkondiging van die Evangelie en die herlewings wat gevolg het oral waar hy gepreek het, het ’n stempel geplaas op die egtheid van hierdie ervaring.
            Die prediker, D. L. Moody, het ’n soortgelyke kragtige ervaring van die vervulling met die Heilige Gees gehad.
            Moody het sy ondervinding met die doping van die Heilige Gees soos volg beskryf: "My heart was not in the work of begging," he said. "I could not appeal. I was crying all the time that God would fill me with His Spirit. Well, one day, in the city of New York –  oh, what a day! –  I cannot describe it, I seldom refer to it; it is almost too sacred an experience to name. I can only say that God revealed Himself to me, and I had such an experience of His love that I had to ask Him to stay His hand.
“I went to preaching again. The sermons were not different; I did not present any new truths, and yet hundreds were converted. I would not now be placed back where I was before that blessed experience if you should give me all the world –  it would be as the small dust of the balance."
Ander werkers van die Here, wat net so bruikbaar en geseën in die Here se diens was, het weer nie so ’n dramatiese ervaring gehad nie. Die prediker en skrywer, F. B. Meyer, wat net so kragdadig deur die Here gebruik is en wat nou nog sy baie boeke gebruik en seën, skryf in The Overcomer soos volg oor sy ervaring van die volheid van die Heilige Gees:
“I left the prayer meeting and crept out into the lane, away from town. As I walked I said, ‘O my God, if there is a man who needs the power of the Holy Ghost to rest upon him it is I; but I do not know how to receive Him. I am too tired, too worn, too nervously down, to agonized.’ In my heart a voice said: ‘As you took forgiveness from the hand of the dying Christ, take the Holy Ghost from the hand of the living Christ.’ I turned to Christ and said, ‘Lord, I breathe into me a breath in this whiff of warm night air, so I breathe into every part of me Thy blessed Spirit.’”
Hy gaan voort om te getuig dat hy nie gevoel het die Here se hand word op hom gelê, of ’n vuurvlam val op hom, of dat hy ’n gedruis uit die Hemel gehoor het nie, maar deur geloof, sonder emosie, sonder opgewondenheid, het hy vir die eerste keer, en daarna keer op keer, die volheid van die Heilige Gees vir hom in sy hart toegeëien. Sy vrugbare arbeid daarna het ook in sy geval die egtheid van sy vervulling met die Heilige Gees bekragtig.
Charles H. Spurgeon vertel:
“There is another thing to be done as well, and that is to pray; and here I want to remind you of those blessed words of the Master, "Every one that asketh receiveth; and he that seeketh findeth; and to him that knocketh it shall be opened. If a son shall ask bread of any of you that is a father, will he give him a stone? Or if he ask a fish, will he for a fish give him a serpent? Or if he shall ask an egg, will he offer him a scorpion? If ye then, being evil, know how to give good gifts unto your children: how much more shall your heavenly Father give the Holy Spirit to them that ask him?"
You see, there is s distinct promise to the children of God, that their heavenly Father will give them the Holy Spirit if they ask for His power; and that promise is made to be exceedingly strong by the instances joined to it. But he says, "How much more shall your heavenly Father give the Holy Spirit to them that ask him?"
“The Lord must give us the Spirit when we ask Him, for He has herein bound Himself by no ordinary pledge. He has used a simile which would bring dishonour on His own name, and that of the very grossest kind, if He did not give the Holy Spirit to them that ask Him.”
Paulus skryf aan die Efesiërs: “Ek bid dat Hy deur sy Gees uit die rykdom van sy heerlikheid (Glorie) aan julle die krag sal gee om innerlik sterk te word, dat Christus deur die geloof in julle harte sal woon en dat julle in die liefde gewortel en gegrondves sal wees” (Ef.3:16). “...laat die Gees julle vervul...” (Ef.5:18). Ons kan nie in eie krag die geringste werk in die Here se koninkryk met vrug en seën verrig, sonder die krag van die Heilige Gees in ons hart nie. Vra Hom vrymoedig vir die volheid van sy Heilige Gees.
            Komaan, strewe na die volheid van die Heilige Gees. Bid dat God ons ‘n magtige geestelike Herlewing sal stuur. – Sjibbolet

Wat het van jou Getuienis geword?

Julle sal my getuies wees tot aan die uiterste van die aarde (Hand 1:8). En Christus sê as ons Hom voor die mense bely, dan bely Hy ons voor die Vader. Getuig, bely ons nie, kan ons geestelike lewe ook nie beweeg of groei nie en beroof ons onsself van ryke seëninge.

          Om te getuig, is die voorreg van elke wedergebore gelowige, maar baie gelowiges word koud of onverskillig deur die koue ontvangs van hul getuienis.
          Hierdie boodskap van verlossing is vir beide siel en liggaam bedoel en God wat ons verordineer het om getuies te wees, het belowe om Sy Woord aan ons te vervul en te bevestig.  (Heb 2:3-4).
"Hoe sal ons ontvlug as ons so 'n groot saligheid verontagsaam wat, nadat dit eers deur die Here verkondig is, aan ons bevestig is deur diegene wat dit gehoor het, terwyl God nog saam getuig het deur tekens en wonders en allerhande kragtige dade en bedieninge van die Heilige Gees volgens Sy wil?"
          "Hy het vir hulle gesê: Gaan die wêreld in en verkondig die Evangelie en maak siekes gesond." Daar is sommige wat vir God wil werk, maar wat vrees dat Hy nie Sy beloftes sal vervul nie.
Dit is net omdat jy nie in die geloof uitgestap het nie, omdat jy nie ‘n vaste vertroue in die Woord van God het nie. Sy Woord is onfeilbaar. Hy het gesê ons is die instrument en die uitbou en onderhou van Sy Koninkryk word deur Sy krag en genade bewerk. Die onus is op Hom, nie op jou en my nie. Al wat ons moet doen is om te gaan vertel.
God sê Hy is waarmaker van Sy woord.  Ons is nie die waarmaker nie. Ons getuig en Hy, deur Sy Heilige Gees, bevestig dit.
Daar is diegene wat nie Christene wil word nie omdat hulle bang is om hul by 'n verlore saak te voeg. Weens die sondes van sogenaamde Christene (iemand noem hulle “papier” Christene) wil sommiges nie graag bekend staan as kinders van God nie. Dit is egter geen verlore saak nie. Dit is die enigste saak wat die moeite werd is om by aan te sluit.
Hy is die enigste God wat jou uitdaag en sê: Toets My of Ek nie ‘n waarmaker van My Woord is nie!
          Die Seun van God, beklee met glorieryke Heiligheid, Goddelike geregtigheid, Hemelse reinheid, het in hierdie bose wêreld gekom en die Ewige Lewe, die opstanding uit die dode, gemeenskap met God, kom aankondig. Jesus Christus het ons waarlik vrygemaak van sonde en siekte.  Halleluja!
          Die lewe van Jesus Christus word in elke gelowige gebore wanneer hy die wedergeboorte ontvang, deur die bloed wat op Golgotha gestort was. Deur die wedergeboorte word hierdie mens nou 'n werktuig in die hand van God, 'n Getuie van God se Genade en Liefde.
          "Soos Hy is, is ons ook in hierdie wêreld." (1 Joh 4:17)
          In ons dag is daar baie mense wat nie ware gelowiges is nie, maar slegs nominale Christene, papier Christene, wat die hele week hulle eie gang gaan, maar op Sondae  probeer om die Tien Gebooie te gehoorsaam.
          Want in Hom was LEWE, en die Lewe was die lig van die mense.  Hy het ook gesê: "Hy wat leef en in My glo, sal nooit sterf nie."
          Vandag is Jesus Christus die mens se enigste hoop. Geen duiwelse mag op aarde kan die mag weerstaan wat Jesus Christus as 'n erfenis aan die weergeborene nagelaat het nie.
          Jesus Christus het die sonde-vraagstuk opgelos deur Homself as ons Bloedoffer op Golgotha te offer.
          Nou word jy as vrygekoopte geroep om te getuig aangaande dié heerlike feit, dat daar deur Sy gestorte Bloed vergifnis van sondes is, en dat deur Sy wonde daar genesing vir ons liggame gekom het.
          Staan op in die Geloof! Gaan en verkondig die werke van God! Hy sal dit bevestig waar en wanneer ek en jy Woord uitdra.
          Hy sê in Jes 50: 2-3: "Is my hand werklik te kort om te verlos of is daar in my geen krag om uit te red nie? Kyk, deur My dreiging maak Ek die see droog... Ek beklee die Hemel met swartheid."
          Ons is dus geroep om getuies van die Evangelie te wees, waarin die mag van Jesus Christus en die Volle Raad van die Godheid uiteengesit word.
          Neem die bonatuurlike – die Geesvervulde lewe – uit ons godsdiens en mens kry 'n godsdiens so dood soos die heidense godsdienste.
          Die Here sal altyd 'n getuienis eer. Kyk na Henog. Hy het met God gewandel en is deur God weggeneem om by Hom te wees.
          En daar is Elia wat 450 heidense priesters uitgedaag en oorwin het. En Daniël wat geweier het om voor mense te buig wat sy getuienis sou beskadig het. God het die bekke van die leeus gesluit sodat sy getuienis nog indrukwekkender kon wees.
          Alhoewel ons geroep is om die lydingsdoop te deurloop, mag ons nie die mens of ‘n gesag gehoorsaam wat vereis dat ons God se insettinge moet oortree nie.
          Op Golgotha is daar voorsiening vir Goddelike genesing gemaak. Watter soort Evangelie sou ons sonder die Groot Geneesheer, Jesus Christus, gehad het? Ons getuienis behoort in die eerste plek so te wees dat Christus deur ons lewens te voorskyn kom, sodat die getuienis van ons wedergeboorte mense tot sonde oortuiging sal bring.
          In die tweede plek moet ons nie bang wees om die beloftes van God in ons bediening te gebruik nie. Die Bybel verklaar onomwonde dat ons deur die gestorte bloed van Christus, verlossing van sonde het en dat ons deur Sy wonde genees is.
          Hy belowe ook dat as ons hande op die siekes lê, hulle gesond sal word. Hy het dit belowe, nie jy en ek nie. Hy sê Hy is ‘n waarmaker van Sy Woord. Waarom sou ons dan twyfel.
          In Jak 1:6-7 sê die Here dat iemand wat twyfel …”moenie dink dat hy iets, van die Here kan ontvang nie.” Ja, nie eers “iets” nie.
          Dus, weier om te twyfel. Twyfel is nie van die Hemel nie. Die duiwel saai twyfel. Verdryf hom uit jou lewe in die kragtige naam van Jesus Christus, staan vas, en weier om te twyfel.
          Toe Jesus Christus op Golgotha gesterf het, het Hy elke sondaar verseker dat hy 'n geleentheid gebied word om 'n kind van God te word.
John Lake het die opstanding van Christus so beskryf: Een dag het Dawid op die berg gesit en sy skape opgepas, toe Sy gees hom weggevoer het na die ruimtes van God.  Hy sien die toekomstige gebeure en roep uit: "U het opgeklim na die hoogte, U het gevangenes weggevoer, U het geskenke onder die mense geneem, ja ook wederstrewiges om daar te woon, o, Here God."  (Ps 68:19).
          En toe met 'n triomfantelike geroep sê hy: "Hef op julle hoofde, o poorte, ja verhef julle ewige deure dat die Ere-Koning kan ingaan." (Ps 24:7)
          Toe Christus die aardse arena betree het, het 'n oorlog tussen twee koninkryke ontstaan. Dit was 'n stryd tussen lig en duisternis in die Hemel en op die aarde. Jesus Christus het aan die hele wêreld getoon dat Hy waarlik die Oorwinnaar is.
          Die môre van Sy opstanding het Hy as Held, Oorwinnaar oor Satan, dood en hel, sonde en siekte, opgestaan.
          Ek en jy is vandag Hy. Ons as wedergeborenes het oorwin! Dis nou ons taak om Christus se onvoltooide werk te voltooi.
          Mense het baie verskonings waarom hulle nie sogenaamd kan getuig nie. Die Skrif trek egter ‘n finale streep deur alle verskonings.
          Eseg. 3:18-19 lees: “As Ek aan die Goddelose sê: Jy sal sekerlik sterwe – en jy (Christen gelowige) waarsku hom nie en spreek nie om die Goddelose vir sy Goddelose weg te waarsku om hom in die lewe te hou nie, dan sal hy, die Goddelose, deur sy ongeregtigheid sterwe; maar, sy bloed sal  Ek van jou hand eis!
          “Maar as jy die Goddelose waarsku, en hy hom nie van sy Goddelose weg bekeer nie, dan sal hy deur sy ongeregtigheid sterwe; maar jy, jy het jou siel gered!”
          Getuig, getuig, getuig, waarsku die Goddelose en red jou eie siel! Wees soos Paulus wat in Rom 1:16 sê: “Want ek skaam my nie oor die Evangelie van Christus nie, want dit is ‘n krag van God tot redding vir elkeen wat glo.” Daardie redding beteken vrymaking, veiligheid en genesing.
          Paulus sê: “…vir elkeen wat glo.” Wat beteken dit in die praktyk? Eenvoudig die volgende: Petrus kom by die man by die poort en sê aan die verlamde  “… staan op en loop.” As die man nie probeer opstaan het nie sou hy nooit geloop het nie.
          Geloof vra dus gehoorsaamheid en handeling. Nadat Jesus die brode en die vissies aan die dissipels gegee het om uit te deel, het die dissipels tot by die voorste ry mense moes stap en dit begin uitdeel. Veronderstel hulle sou net daar bly staan het en gesê het: Nou hoe op aarde kan ons vyf duisend man, hul vroue en hul kinders met die bietjie kos voed? Dan sou daar niks gebeur het nie.
          Geloof vra daardie vaste vertroue, daardie gehoorsaamheid om te stap na die eerste ry mense en te begin uitdeel, en toe kom God se vermenigvuldende krag in werking en nie is almal gevoed nie, daar bly toe nog brokstukke ook oor. – Sjibbolet

Ly RSA Christene aan Skisofrenie?

“Niemand kan twee here dien nie, want óf hy sal die een haat
en die ander liefhê, óf hy sal die een aanhang en die ander verag,”
waarsku Jesus in Matt. 6:24.

Is Suid-Afrikaanse Christene skisofrene, mense met ’n dubbele persoonlikheid? Dit wil so lyk, want Sondae is hulle een persoon en deur die week ’n ander persoon.
          Rudolf Bultmann, ‘n Duitse teoloog van die vroeë 20e eeu, het in sy leeftyd al gepraat van ‘n “geestelike skisofrenie” in die kerk.
In die na-oorlogse Europa het hy gesien dat mense se godsdiens en hulle daaglikse lewe al verder uit mekaar dryf. Sondae gaan hulle kerk toe en bely ‘n Jesus wat siekes gesond maak, wat op die see loop, wat brood en vissies vermeerder om mense kos te gee, wat storms stilmaak en wat selfs dooies opwek.
Vir die res van die week leef hulle egter in ‘n wêreld sonder geloof en sonder wonderwerke, verdien hulle maar hulle brood in die sweet van hulle aanskyn.
Volgende Sondag sit hulle weer in die kerk, gebruik hulle selfs nagmaal en drink hulle ’n oordeel oor hulleself want hulle kan nie hulle skuldenaars vergewe nie. Alles is egter vir hulle wel, solank niemand van hulle sondes weet nie.
Gerieflikheidshalwe vergeet hulle dat God nie vergeet nie!
Dit is presies hoe ons die lewe van Christene vandag aanskou – die van mense met ’n gesplete persoonlikheid!
Binne die kerk werk hulle met een stel waardes, en buite die kerk met ‘n ander stel waardes, en dié twee het niks met mekaar te doen nie.
Op hierdie wyse probeer hulle twee here tegelyk dien. Uiteindelik egter kan hulle nie volhou nie: een of ander tyd begin hulle die een aanhang en die ander een verag. En die een wat verag word, is telkens die HERE God.
          Dis duidelik sigbaar want hulle gaan al hoe minder kerk toe, woon nie langer die bidure en Bybelstudie by nie, wandel in owerspel, kuier by die casino’s en verkeer al hoe meer sosiaal.
          Wie gaan hulle help as Christus, soos Hyself tereg sê, skielik soos ’n dief in die nag verskyn?
          Bultmann het destyds soos ’n sot probeer om die probleem op te los deur die kerk aan die wêreld gelyk te maak.
          Hy het, soos sommige leraars vandag, die waardes van Christus en die Bybel as mitologiese voorstellings probeer afmaak. Hy het gesê die wonderwerke en ’n geestelike lewe in Gees en in Waarheid, is opgemaakte stories.
          Bultmann het jou werklikwaar die kerk beskuldig as sou dit die kerk se skuld wees dat sogenaamde Christene, kerklidmate, gesplete persoonlikhede openbaar.
          Daarom, sê Bultmann, moet die kerk die mitologiese Jesus vaarwel toeroep. Die kerk moet al die “mites” oor Jesus wat as “geskiedenis” aangebied word, vertaal na ‘n boodskap wat vir vandag se mense meer geloofwaardig is.
          Intussen is daar niks wat op hierdie aarde gebeur wat nie reeds opgeskrywe nie. 2 Pet. 1-3 lees: “Maar daar was ook valse profete onder die volk, net soos daar onder julle valse leraars sal wees wat verderflike ketterye heimlik sal invoer, en ook die Here wat hulle gekoop het, verloën en 'n vinnige verderf oor hulleself bring;
          “en baie sal hulle verderflikhede navolg, en om hulle ontwil sal die weg van die waarheid gelaster word;
          “en uit hebsug sal hulle met verdigte woorde voordeel uit julle trek. Oor hulle is die oordeel van lankal af nie werkeloos nie, en hulle verderf sluimer nie.”
          Bultmann se “nuwe teologie” het nie die probleem opgelos nie. Die probleem is vandag steeds daar, en steeds is dit omdat die Waarheid nie reguit gesny word nie.
          Die ander onomstootlike feit is dat mense nie waarlik wedergebore is nie en daarom nie die Gees van God se werkinge in hulle lewens ervaar nie.
          Hedendaagse leraars  kom met niks nuuts vorendag wanneer hulle praat van die Historiese Christus nie.  Hierdie denkrigting het al in die 17e eeu begin.
Die hedendaagse geleerdes gee hoog op dat hulle hulself besig hou met wat genoem word  “Nuwe Hervorming.”  Dis ‘n loutere versinsel.
Hierdie keer egter gee die (liberale) geleerdes nie om of hulle die Kerk gaan skeur en selfs vernietig nie.  Die propaganda van hervorming word wêreldwyd versprei.
Met Leben Jesu-Forschung  word ‘n rigting in veral die Duitse teologie aangedui, waarvan die oorsprong in die Aufklärung lê, om agter die Jesus wat die Evangelies beskryf, na die historiese Jesus te soek soos Hy in Palestina gelewe en gewerk het.
Daar word aangeneem dat die Jesus van die Evangelies ‘n produk van die teologie van die gemeente, d.w.s. van die apostels was.
Reimarus (1778) word as die vader van dié rigting beskou.  Die Bybelse Ensiklopedie, bl. 416,  onder redaksie van proff. WH Gispen, BJ Oosterhoff, HN Ridderbos, WC van Unnik en ds P. Visser (Verenigde Protestantse Uitgewers), sê sedert Strauss het liberale teologie probeer om die raam van die historiese Jesus te vind d.m.v. bronnestudie van die (klein) Evangelie volgens Markus, wat die minste deur die gemeente-teologie beinvloed is.
Die strewe van die Leben Jesu-Forschung , wat deur A. Schweitzer in Geschichte der Leben Jesu-Forschung  (1951) beskryf is, het verdwyn in net soveel subjektiewe gestaltes van Jesus as wat daar Lebens Jesu was.
M. Kähler (1956), het ‘n verandering gebring deur te sê dat slegs die Christus wat deur die geloof uit die kèrugma bekend is, belangrik is.
Alhoewel Kähler self gemeen het dat die Christus van die kèrugma dieselfde as die historiese Jesus was, het veral Bultmann en sy volgelinge hulle op hom beroep vir ‘n skeiding tussen die Christus van die kèrugma en die historiese Jesus, soos Hy in Palestina gelewe en gewerk het.
Volgens Bultmann-hulle het die Evangelies weinig historiese waarde, maar is dit ‘n getuienis van die geloof in Jesus as die Christus van die vroeë Christelike kerk.
Deur die gemeente se geloof het hulle die historiese Jesus gemitologiseer, dit is, gaan skuil agter die teologies en kèrugmatiese vervorming van die oorspronklike oorlewering.
Leerlinge van Bultmann het die historiese waarde van die Evangelies tog weer hoër geag en het na die regte ewewig tussen die kèrugma en die historiese Jesus gesoek.
Hierteenoor moet gestel word dat daar in die Evangelie weliswaar geen historiese Jesus is sonder die kèrugmatiese Christus nie, maar ook omgekeerd, dat daar geen kèrugmatiese Christus is sonder Jesus wie se historiese beeld in die Evangelies geskets word nie, aldus die Bybel Ensiklopedie.
Ons herhaal, die kerke loop leeg juis omdat die waarheid nie langer verkondig word nie.  Wat die jongste geleerdes en ander wil doen, is om die waarheid te verwater om ‘n nuwe sosiale kerkgemeenskap te skep.
Soos hulle nou aangaan, bv. dat mens jouself ‘n Christen kan noem al glo jy nie meer in die maagdelike geboorte van Jesus nie, sy liggaamlike opstandig uit die dood of Hemelvaart nie, sal ons binnekort hoor dat die wedergeboorte, die doop en nagmaal ook nie langer van betekenis is nie.
Die vraag wat gevra moet word is of hierdie geleerdes die Gees van God het, want wie die Gees nie het, kan die dinge van God nie verstaan nie.
Die goeie raad om vandag aan die Christene te gee, is:  Bly in dit wat jy geleer was, want dit was en is steeds die enigste weg.
Sou God in al Sy Liefde en Almag eeue lank toegelaat het dat ons voorouers ‘n verkeerde roete volg?  Sekerlik nie. Dis tyd vir die wedergeborenes om saam te staan en Christus te bely.
Predikante moet Jesus Christus, die verlosser van die mens verkondig, dat sonder die wedergeboorte geen mens die Hemel sal sien nie, nie die Ewige Lewe kan beërwe nie!

Dit is noodsaaklik dat mens moet onderskei tussen die LETTER en die GEES. 1 Kor. 2:14 Maar die natuurlike mens neem die dinge van die Gees nie aan nie; want dit is vir hom dwaasheid, en hy kan nie verstaan nie (hoekom nie?)

omdat dit  geestelik beoordeel word!
          En strofes 12 en 13: Ons (die geestelike mens) het ewenwel nie die gees van die wêreld ontvang nie maar die Gees wat uit God is (hoekom?) sodat ons kan weet wat God ons uit genade geskenk het.
          “13: Daarvan spreek ons ook, nie met  woorde  wat  die  menslike  wysheid  leer  nie maar dié  wat  die  Heilige  Gees  leer (hoekom?) sodat ons geestelike  dinge  met  geestelike  vergelyk!
          1 Kor. 3 se subtitel, lees: Die vleeslike gesindheid ‘n oorsaak van verdeelheid.
          In strofe een sê Paulus aan sekere Christene dan ook: …ek kon nie met julle spreek soos met geestelike mense nie, maar soos met vleeslike, soos met klein kinders in Christus. Ek het julle met melk gevoed, nie met vaste spyse nie (hoekom nie?) want julle was nog nie daartoe in staat nie (en wat meer is…)
julle is nou nog nie daartoe in staat nie (hoekom nie?) omdat julle nog vleeslik is….. !
          Hier is ons dus ‘n geval van Christene wat nog nie geleer het om in die Gees te wandel nie.
          2 Kor. 10:12: Want ons waag dit nie om ons te reken of te vergelyk (met wie?) met sommige van die wat hulself aanbeveel nie. Maar omdat hulle hul met hulleself meet en met hulself vergelyk, is hulle onverstandig.
          Vergelyk ook 1Kor. 15: 44 - 46.
          En 1 Kor. 14: 37 …”As iemand meen dat hy ‘n profeet is of ‘n geestelike mens, moet hy erken dat wat ek aan julle skrywe, ‘n bevel van die Here is.  (Dit is dus duidelik dat alleen iemand wat ‘n profeet is, of dan geestelik is, sal die brief kan verstaan).
          1 Pet. 2:5 …. En laat julle ook soos lewende stene  opbou, tot (‘n wat?) ‘n geestelike huis (volk), ‘n heilige priesterdom (hoekom?) om geestelike offers te bring wat aan God welgevallig is deur Jesus Christus.
          Spreuke 18:21 “Dood en Lewe  is in die mag van die tong ; en elkeen wat die graag gebruik sal die vrug daarvan eet.”
          Met ander woorde:  Of ons spreek Dood, of ons spreek Lewe.
          Die gees is Lewe! Die Letter is Dood.
          Die hedendaagse Bultmans sal die vleeslike Christen kan mislei, maar nooit die geestelike Christen nie. In 2 Kron 35:19 en verder word vertel van die Christen wat homself vermom.  Josia het gedink God gaan hom nie herken in sy vermomming nie.  Sal ‘n mens so ver gaan om te dink jy kan jouself vermom.  Vir 'n mens? Vir God? Wie probeer ons flous... tot ons eie ondergang... en dood.  Dis tragies!
          God is positief, ons durf nie negatief wees nie. Ons Lewe  Bo omstandighede en nie onder omstandighede nie.
          En verder  –  Die Here sê hy is geen aannemer van die persoon nie. Dus, ons is almal gelyk voor Hom.  Daarom, dit wat die Here vir ander gedoen het of doen, doen Hy ook vir ons. Dis tog ongetwyfeld so. Daarom, as Hy vir Kores dit gedoen het, dan doen hy dit my en jou ook!
          Lees nou Jes. 44 : 2 tot 8 en eis dit in die naam van Jesus Christus op vir jouself !  Glo dit. Neem dit aan. Sê vir Hom baie dankie daarvoor. Hy is ‘n “jaloerse God”. Hy wil altyd al die eer hê.
          Die hedendaagse Bultmanns moet kennis neem van Rom. 10:9-11 “As jy met jou mond die Here Jesus bely en met jou hart glo dat God Hom uit die dode opgewek het, sal jy gered word;
          “want met die hart glo ons tot geregtigheid en met die mond bely ons tot redding.
          “Want die Skrif sê: Elkeen wat in Hom glo, sal nie beskaam word nie.”
          Hulle moet ook oplet na Openb. 3:15-16 “Ek ken jou werke, dat jy nie koud is en ook nie warm nie. Was jy tog maar koud of warm!
          “Maar nou, omdat jy lou is en nie koud of warm nie, sal Ek jou uit my mond spuug.” – Sjibbolet

Slegs vertroue, Vol vertroue, op Sy Woord

 

Ons mag wonder waarom die mense van Israel 40 dae gewag het vir die terugkeer van die spioene terwyl hulle eintlik gereed was om Kanaän binne te gaan en terwyl hulle alle versekering op sukses en Goddelike krag gehad het en boonop bewus was van al die wonderwerke wat hulle in daardie tyd beleef het.

          Maar hulle het nie op God se krag en belofte vertrou nie.

          Hoevele kere staan ons nie in die pad van ons eie geloof nie. Nie dat ons ongelowig is nie, maar daarin dat ons nie ons geloof in aksie stel nie.

          Na ‘n tyd keer die boodskappers terug, maar die grootste deel van die volk is ontmoedig om vorentoe te beweeg en Kanaän binne te trek.

          Die Israeliete gee toe aan die versoeking om liewer op mense te vertrou terwyl hulle die Woord van die HERE had om op te vertrou.

          Alhoewel hulle die land gevind het so goed as wat God gesê het dit sou wees het hulle nogtans dit nie wou aanvaar nie. Hulle verval in vertwyfeling alhoewel die Ewige Waarheid dit aan hulle gegee het.

          Dit was die mededeling deur die bose spioene. Kaleb het hulle egter bemoedig om vorentoe te beweeg, alhoewel net Josua dit ondersteun het. Nogtans sê hy nie, laat ons gaan en die land verower nie, maar dat hulle die land moet beset.

          Moeilikhede in die pad van redding, wankel en verdwyn voor die aanslag van ‘n lewende aktiewe geloof in die krag en beloftes van God.

          Alles wat belowe is, is moontlik vir hulle wat glo, maar vleeslike lektore kan nie vertrou word nie. Ongeloof kan nie die beloftes en krag van God raaksien nie. As ons glo is alle dinge moontlik.

Om te glo is om te aanvaar en om te weier om te twyfel. “Maar hy moet in die geloof bid, sonder om te twyfel; want hy wat twyfel, is soos 'n golf van die see wat deur die wind gedrywe en voortgesleep word.

”Want dié mens moenie dink dat hy iets van die Here sal ontvang nie – so 'n dubbelhartige man, onbestendig in al sy weë.” Jak 1:6-8

          Iemand wat twyfel, twyfel nie net oor die dinge van die HERE nie, hulle twyfel oor baie meer dinge in hul lewens. Sulke mense is oral waar hulle gaan en in baie dinge onbestendig.

          Glo jy die volgende: “Immers, sy goddelike krag het ons alles geskenk wat tot die lewe en godsvrug dien, (hoe?) deur die kennis van Hom wat ons geroep het deur sy heerlikheid en deug, waardeur Hy ons die grootste en kosbare beloftes geskenk het, (hoekom?) sodat julle daardeur deelgenote kan word van die goddelike natuur, (wanneer)  nadat julle die verdorwenheid ontvlug het wat deur begeerlikheid in die wêreld is.” 2 Pet 1:4

          As jy nie glo dat God dit geskenk het nie, dan twyfel jy en  dan sal jy dit ook nooit besit nie.

Israel het die Beloofde Land ontvang (Ex 3:8) — Maar Gelowiges het die Land van Beloftes ontvang. 2 Kor 1:20

God is ‘n waarmaker van sy Woord. Hy twyfel nooit en Hy lieg nooit. Let op na die volgende strofes:

Jer 1:12 “...Ek is wakker oor my woord om dit te volbring.

Jes 55:11 “So sal my woord wees wat uit my mond uitgaan: dit sal nie leeg na My terugkeer nie, maar doen wat My behaag en voorspoedig wees in alles waartoe Ek dit stuur.

Asook Num 23:19 “God is geen man dat Hy sou lieg nie; of 'n mensekind dat dit Hom sou berou nie. Sou Hy iets sê en dit nie doen nie, of spreek en dit nie waar maak nie?”

As jy glo, sal jy graag verder wil lees:

Hoop in die Bybel is nie om te hoop soos om te wens iets gebeur nie. Hoop in die Bybel beteken toekomsfeit!

          Hoop in die Bybel sê Gelowiges se toekoms is verseker, gewaarborg.

          Ps 31:24 “Die HERE bewaar die getroues en vergeld hom oorvloedig wat trots handel.”

Ps 33: “Kyk, die oog van die HERE is op die wat Hom vrees, op die wat op sy goedertierenheid wag.”
Ps 38:16 “Op U, HERE, wag ek; U sal verhoor, Here my God!”
          Ps 43:5 “Wat buig jy jou neer, o my siel, en wat is jy onrustig in my? Hoop op God, want ek sal Hom nog loof- die verlossing van my aangesig en my God!”
          Ps 71:5 “Want U is my verwagting, Here HERE, my vertroue van my jeug af.”
          Ps 78:5-7 “Hy tog het 'n getuienis opgerig in Jakob en 'n wet gegee in Israel, wat Hy ons vaders beveel het- om dit aan hulle kinders bekend te maak, sodat die volgende geslag dit kan weet, die kinders wat gebore word, dat hulle kan opstaan en vertel aan hulle kinders, en hulle vertroue op God kan stel en die dade van God nie vergeet nie, maar sy gebooie kan bewaar.”
          Jer 17:7 “Geseënd is die man wat op die HERE vertrou, en wie se vertroue die HERE is.”
          Hand 23:6b : “Broeders, ek is 'n Fariseër, die seun van 'n Fariseër. Oor die hoop en die opstanding van die dode staan ek voor die gereg.”
          Hand 24:16 “Ek hoop op God, 'n hoop wat hulle self ook verwag, dat daar 'n opstanding sal wees van die dode, regverdiges sowel as onregverdiges.”
          Rom 5:2 “Deur Jesus het ons ook deur die geloof die toegang verkry tot hierdie genade waarin ons staan; en ons roem in die hoop op die heerlikheid van God.”
          Rom 5:5 “Die hoop beskaam nie, omdat die liefde van God in ons harte uitgestort is deur die Heilige Gees wat aan ons gegee is.”
          Rom 15:4 “Want alles wat tevore geskrywe is, is tot ons lering tevore geskrywe, sodat ons deur lydsaamheid en bemoediging van die Skrifte hoop kan hê.”
          Rom 15:13 “En mag die God van die hoop julle vervul met alle blydskap en vrede deur die geloof, dat julle oorvloedig kan wees in die hoop deur die krag van die Heilige Gees!”
          Efes 1:18-19 “Die God van onse Here Jesus Christus, die Vader van die heerlikheid, het aan julle die Gees van wysheid en openbaring in kennis van Hom mag gee, verligte oë van julle verstand, sodat julle kan weet wat die hoop van sy roeping en wat die rykdom van die heerlikheid van sy erfdeel onder die heiliges is.”
          Efes 4:4 “Dit is een liggaam en een Gees, soos julle ook geroep is in een hoop van julle roeping.”
          Kol 1:3-5 “Ons dank die God en Vader van onse Here Jesus Christus altyd as ons vir julle bid, omdat ons gehoor het van julle geloof in Christus Jesus en julle liefde tot al die heiliges, vanweë die hoop wat vir julle weggelê is in die hemele, waarvan julle vroeër gehoor het deur die woord van die Waarheid van die Evangelie.”
          Kol 1:27 “Aan wie God wou bekend maak wat die rykdom van die heerlikheid van hierdie verborgenheid onder die heidene is, dit is Christus onder julle, die hoop van die heerlikheid.”
          1 Thes 5:8 “Maar laat ons wat van die dag is, nugter wees, met die borswapen van geloof en liefde aan, en as helm die hoop op die saligheid.”
          Tit 1:2 “In die hoop van die ewige lewe wat God, wat nie kan lieg nie, van ewigheid af beloof het.”
          Tit 2:13 “Terwyl ons die salige hoop en die verskyning van die heerlikheid verwag van die grote God en ons Verlosser, Jesus Christus.”
          Tit 3:7 “Sodat ons, geregverdig deur sy genade, erfgename kan word ooreenkomstig die hoop van die ewige lewe.”
          Heb 3:6 “En ons is sy huis(volk) as ons net die vrymoedigheid en die roem van die hoop tot die einde toe onwrikbaar vashou.”
          Heb 6:18-20 “Sodat ons deur twee onveranderlike dinge, waarin dit onmoontlik is dat God sou lieg, kragtige bemoediging kan hê, ons wat ontvlug het, om vas te hou aan die hoop wat voorlê; en ons het dit as 'n anker van die siel wat veilig en vas is en ingaan tot binnekant die voorhangsel  waar Jesus as voorloper vir ons ingegaan het, Hy wat volgens die orde van Melgisédek 'n hoëpriester geword het vir ewig.”
          1 Pet 1:3 “Geseënd is die God en Vader van onse Here Jesus Christus wat na sy grote barmhartigheid ons die wedergeboorte geskenk het tot 'n lewende hoop deur die opstanding van Jesus Christus uit die dode.”
          1 Pet 1:13 “Daarom, omgord die lendene van julle verstand, wees nugter en hoop volkome op die genade wat julle deel word by die openbaring van Jesus Christus.” –  Sjibbolet