Die Rooi Posbus
Jonathan Davis was ‘n Jood vanaf Amerika en vreemd in Israel. Hy vertel hy onthou Kapt Nehemiah Tamary, bevelvoerder van die Israelse Valskermbrigade. Davis had geen woonplek nie en Kapt Tamary help hom toe en dis hoe hy ‘n kamer in 1971 in ‘n gebou in Sternstraat in Kirvat Hayovel bekom het.
Jonathan Davis in 1973
Die kaptein is later bevorder tot generaal in die Sentrale Bevel van die Israelse Leër en het later gesterf in ‘n helikopter ongeluk buite Jerusalem.
Terwyl David aan die gawe generaal dink, onthou ook hoe hy in 1973 as soldaat totaal afgemat na twee maande op die front, teruggekom het uit die Yom Kippoer Oorlog. Hy dink vandag terug omdat Israel op die oomblik op die rand van oorlog is.
Hy woon toe nog steeds alleen in die kamer wat wyle Genl Tamary vir hom gereël het. Dit was ‘n agt verdieping gebou sonder ‘n hysbak. Drie verdiepings was ondergronds.
Die trappe en gange was altyd donker en mens moes ‘n flits gebruik om te kom waar jy wou wees. Sy bure was arm Joodse immigrante en hulle het die gloeilampe in die gange en op die trappe uitgehaal om in hul kamers te gebruik wanneer hul eie gloeilampe die gees gegee het.
Die smeltdraadjies was ook weg en die gebou was in ‘n swak toestand.
Hy vertel: “Ek was ‘n jong alleensoldaat wat uit Kalifornië na Israel immigreer het. “Omdat ek die meeste van my tyd in die Leër was, was daar ‘n groot kulturele en geestelike afstand tussen my en die ander inwoners. Dit het gelyk of daar niks in die wêreld is wat ons bymekaar sou uitbring nie. Die inwoners was ook veel ouer as ekself.
“Toe ek daardie middag weer doodmoeg van die front af terugkeer, het ek gesien dat my posbus rooi geverf was. Myne was die enigste rooi posbus.
“Daar was net ‘n paar briewe in my posbus en dit was aanmekaar gegom deur die rooi verf.
Jonathan Davis vandag
“Ek was verbaas, maar ook effe kwaad. Ek stap toe eers na ‘n ou inwoner wat altyd voor die gebou gesit het. Hy het warm tee gedrink. “Vir my het hy voorgekom soos ‘n senior wat in beheer van die gebou was. Hy het ‘n pragtige pet opgehad.
“Ek noem toe aan hom dat ek nooit iets oor niks sê nie, maar ek kan nie verstaan wat die inwoners teen my het deur my posbus rooi te verf nie.
“Hy het gesê daar is geen rede vir my om ontsteld te wees nie en dat my terugkeer lewend en gesond uit die oorlog, te doen het met die rooi posbus.
“Hy het bygevoeg die ander inwoners weet dat ek veg om die Staat Israel en die bewoners te beskerm en daarom het hulle my posbus rooi geverf sodat die Engel van die Dood by my verby sal gaan, net soos in die voortyd toe die deurkosyne van die Jode rooi geverf was met bloed sodat die Engel van die Dood by hulle verby sou gaan.
“Op daardie oomblik het ek besef maar die bloed in my are is dieselfde as die van hierdie ander immigrante. Ons is almal Jode en uiteindelik terug in ons eie tuisland.
“En toe is ons vriendskap gevestig. Ek het skielik hul liefde en omgee vir ‘n mede Jood begryp, ook hulle liefde vir ons land en hul liefde en dankbaarheid vir die Weermag.
“Dit was my les... om nie ander te oordeel oor nietighede nie.
“Dit is my Israel.”
· Gelowiges vandag salf hulle huise, voertuie ens. met olyfolie, maar ander redeneer olie simboliseer die Heilige Gees en droë rooiwyn simboliseer die bloed van Jesus en smeer rooiwyn aan hul deurkosyne ens.
