Die Hemel
Ons moenie treur oor hulle wat voor ons uitgaan nie. Ons moet eintlik jaloers wees dat dit nie ons beurt was nie.
Ons moet straks ook ‘n ander woord vind vir begrafnis. Niemand wat weg is, is by hul eie begrafnisse nie. Kom ons maak dit ‘n fees. ‘n Wit kis, blommeprag, musiek, lof en aanbiddingsliedere, blydskap, ‘n dag om te onthou.
Die Heilslëer se orkes staan altyd gereed langs die graf en sodra die kis begin sak, masjeer hulle tot buite die hekke van die begraafplaas terwyl hulle speel: “Sweeping through the gates of the New Jerusalem.”
M’Lisa Goff, die vrou van Pastoor Kevin Goff van Die Rots Gemeente in Arizona, VSA, vertel aan Daystar32…
Sy en haar man was voor in hulle motor, die drie seuns agter. By ‘n kruising het ‘n reuse vragmotor volgelaai met motors, deur die rooilig gery en teen hulle motor gebots.
Sy is na een hospitaal geneem en die seuns en hulle pa na ‘n ander hospitaal.
Die agtjarige Brandon is dadelik aan masjiene gekoppel om hom aan die lewe te hou.
M’Lisa sê sy kon nie by wees toe die masjiene afgeskakel is nie. Sy kon nie van haar seun afskeid neem nie. Sy is in ambulans na Brandon se begrafnis geneem. Sy moes lê in die kerk.
Sy het die HERE vertel hoe seer haar hart is dat sy nie eers by haar seun kon kom toe hy kunsmatig aan die lewe gehou was nie.
“In my huis kon ek nie die hoofslaapkamer op die boonste verdieping bereik nie. Ek moes nege maande in ‘n hospitaalbed in die sitkamer deurbring terwyl ek kort-kort hospitaal toe geneem is vir vir nog en nog operasies.” Sy kan nie onthou hoeveel operasies sy gehad het nie. Al die bene in haar gesig was gebreek, as ook nek- en rugwerwels.
Toe, in ‘n “droom” hoor sy ‘n geklop aan die agterdeur, sy maak oop en daar staan Brandon. “O Brandon my kind jy is terug.”
Brandon: “Nee, ek kan net ‘n kort besoek aan mamma bring en dan moet ek teruggaan.”
M’Lisa: “Ek gee nie om nie, kom hier. Ek het hom opgetel en na die sitbank geneem. Ek het hom vertel van al die pyn en operasies en hoe ek hom mis en vir hom gesê ek wil nie meer hier wees nie.”
Brandon het geantwoord: “Mamma, nog net ‘n kort rukkie dan is jy by my in die Hemel.”
“Ek wou weet of hy gelukkig is? Daar het skielik ‘n gloed rondom sy gesig verskyn toe hy antwoord: “Mamma ek is so gelukkig.”
M’Ilsa: “Ek het nog noooit so ‘n glorieryke glimlag van hom beleef nie.”
“Hy kon nie eers verduidelik hoe wonderlik dit is nie. Ek het my kind nog nooit so gelukkig gesien nie. Ek eh het dadelik vrede gesmaak. Ek het besef hy sal nooit hier op aarde so gelukkig kan wees nie. Ek het hom afgegee. Hy was in die hande van Jesus en hy sal nooit na sy mamma terugkeer nie. Ek het besef dit gaan goed met hom en ek het hom die Hemel gegun.
“Toe die son opkom het hy vir my gesê: “Die son kom op ek sal moet teruggan.”
“Ek het hom na die agterdeur geneem en totsiens gesê en die oomblik toe ek die deur toemaak, was ek wakker.
“Ek het dadelik besef dit kon nie ‘m droom gewees het nie. Ek het hom fisies gesoen, my vingers deur sy hare getrek, hom vasgedruk. Ek is oortuig dit was nie ‘n droom nie.”
M’Lisa se hele verhaal is hier beskikbaar: http://www.daystar.com/ondemand/video/?video=5850384770001
Ons gebruik die verhaal om diegene wie se kind of kinders vir hulle in die Hemel wag, te bemoedig.
