Wys tans plasings met die etiket Kind van God. Wys alle plasings
Wys tans plasings met die etiket Kind van God. Wys alle plasings

Maandag 15 Oktober 2018

Neem jou Swaard op…


As die skape hier onder ‘n herder had, sou die herder voor geloop en die skape gevolg het want hulle ken die herder se stem. In Suid-Afrika ken ons nie meer iets soos skaapherders nie. Die skaap word maar aangejaag en soms moet die honde help. Destyds het skaapwagters snags by hul skape geslaap. Daar was ‘n sterk band tussen die skape en hulle herder.

            Gelowiges is ook skape en predikante die herders. Herders moet die skape voed sodat hulle kan lam, en selfs drie- en vierlinge kan voortbring. Ons moet die getal volmaak. Skape moenie aangejaag word nie, dan is daar geen herder om te volg nie.  Wanneer ‘n skaap op sy rug beland is hy magteloos en sterf, behalwe as die herder hom terug op sy bene help… maar as daar geen herder is nie…

            Baie kerkgeboue in SA staan leeg. Ander is verkoop en dien deesdae as drank- en ander winkels.
cid:image001.jpg@01D460BD.8F5F7430

In ‘n stad in SA was ‘n kerkgebou, met skape wat in die veld rondgedwaal het. Ons het diekape bymekaar begin maak en die eienaars van die kerk genader om dit vir dienste te kon gebruik. Die eienaar het nee gesê en alles binne die gebou verwyder. Die foto onder is tekenend van die toestand,

            Ons het al gerapporteer oor die gegradueerde Philip van Schalkwyk, ‘n multi-miljoener wat alles verloor het en vyf jaat boemelaar in die Kaap was. ‘n Swartman het hom na die HERE toe gelei en gehelp om sy lewe om te ker. Philip het vir ons vertel hoeveel boemelaars vandag gegradueerdes is. Daar wag werk op ons. Die HERE hou ons verantwoordelik.




Die volgende verhaal vertel sy  eie hartseer storie:

Die omie kom gebukkend, skuifelend die pad afgestap, sy verkreukelde hoed styf in sy hand vasgeklem. Die plooie trek donker dongas oor sy gesig, en sy oë is dof en blou. Sy klere hang soos ʼn meelsak om hom, sy skoene het al beter dae gesien. Sy hare wapper in drie slierte om sy voorkop, sonverbrand.

"Boetie! Boetie!" roep hy na my.

Ek gee hom een kyk en kyk dan anderpad.

Net nog 'n boemelaar, net nog 'n bedelaar.

"Boetie! Boetie!" roep hy weer.

Ek draai my rug op hom en sluit die motordeur oop.

"Boetie, boetie! Wag, ek wil met jou praat." Sy stem is skor.

"Seker van al die drank," dink ek, klim in die motor en sluit die deur.

Hy struikel van die sypaadjie af, kom krom, oud en verwaarloos na my aangestap.

Ek skakel die motor aan, kry trurat en verlaat hom, eensaam en alleen.

"Kry vir jou werk. Maak soos ek maak, dit bring geld, dan kan jy suip tot jy omval," gaan dit deur my gedagtes.

Ek kry eerste rat, wikkel die petrolpedaal en laat hom in ʼn stofwolk agter.

Ek sien in die truspieël hy beduie, hande omhoog.

"Ja, joune ook," sê ek hardop, "net soos jou soort is - as jy nie iets kry nie, is ek altyd die skuldige."


By die huis vertel ek vir Vroulief van die voorbarige bedelaar, wat ek gesien het.

Vroulief is dadelik Moeder Hen : "Waar slaap die arme man vanaand? Dit lyk asof dit gaan reën."

"Moenie oor hom worrie nie, sy soort het altyd 'n plan, hy wurm hom met 'n sak wyn iewers in 'n kombers toe en verdrink die dag van môre. Plaas dat hy karre oppas, dit sal daai drankgeldjies meer kosbaar maak."

"Swerwer, jy is ʼn harde man. Wat daarvan as hy drink? Hy is ook net ʼn mens, net soos jy," berispe Vroulief.

"Wat, 'n man soos ek? As hy ʼn man was, het hy 'n manier gesoek om 'n geldjie te verdien vir sy lustigheid. Nou wil hy my geld bedel, dit waarvoor ek gewerk het, met my sweet, my arbeid ... Se dinges, vrou! Kom ons vergeet nou die episode, ek is klaar spyt ek het jou vertel."

Vroulief stap kop onderstebo kombuis toe, ek maak my gemaklik op die stoep, bier in die hand.

" Kan ook nie jou mond hou nie," mompel ek.

My hond kom lê onder die stoel en ek voer hom ʼn stukkie biltong. Hy lek my hand dankbaar.

Eensklaps staan vrou in die deur.

"Swerwer, ek het vir die man 'n pakkie kos gepak, ons vat dit nóú vir hom. Een van die kinders se komberse is ook oor die muur, ons vat dit ook."

Ek ken die stemtoon, onverbiddelik.

"Vrou, is jy gek? Die man is seker lankal weg. Gaan skep op, ek is honger," probeer ek walgooi.

"Swerwerrrrrr ... as jy nie wil ry nie...... sal ek," druk sy dit uit.

Ek weet teëpraat gaan nie help nie, my mooi van môre se dag hang hiervan af.

Ek staan op, vat die motorsleutels, en draai half vermakerig na haar: "Nou kom, as jy hom wil kos gee, doen dit self."

Ons ry in stilte, met slegs die geruis van bande. Vroulief klou die pakkie op haar skoot vas.

Voor die koöperasie stop ek op dieselfde plek. In die lig van die voertuig sien ek hom op die sypaadjie sit, sy kop op sy knieë, hande wat hang tot op die grond.

"Sien jy, wat het ek jou gesê? Klaar dronk."

Vrou ignoreer my, maak die deur oop en skud die omie aan sy skouers.

Stadig lig hy sy kop; trane stroom oor sy wange.

"Nog dronkverdriet ook", dink ek.

"Omie, ek het ietsie gebring om te eet", praat Vroulief sag en vat sy hande in hare.

Die omie se lyf begin ruk, hy huil nou openlik, trane stroom deur die plooi-dongas.

"Nooientjie, dis nie ek nie. Die tannie by die huis het in die bad geval. Sy kan nie opstaan nie. Ons foon werk al twee weke nie meer nie. Ek het asma, ek kon nie verder nie. Ek het ʼn kêrel probeer stop, maar hy het weggejaag ... sonder om te luister. Al wat ek kon doen, was om te bid. God het vir my 'n engel gestuur. Asseblief, gaan help die tannie ... asseblief, gaan help haar."

Ek sit met ʼn knop in my keel, trane wil oor die walle stroom, die hartseer is diep en skerp. My gemoed is stukkend, my siel in opstand. Waar en wanneer gaan ons besef: "Ek is my broer se herder"?

Wyle William Booth was ‘n Metodiste predikant wat besef het te veel skape loop buite doelloos en herderloos rond. Hy het uit die kerk bedank en hom oor die straatkinders, die prostitute, die ellendiges, die armes, die treurendes, gevallenes ontferm. Gou het ander hom gevolg. Hulle was so vervolg dat een van sy medewerkers, ‘n vrou, met klippe doodgegooi is. William Booth was die stigter van die Helisleër wat later ‘n wêreldwye kerk geword het.

Luister na die kommentaar by Booth se begrafnis… aiwn 10 000 afgevaardiges van reg oor die wêreld en 250 000 van sy volgelinge in Brittanje. Neem dan jou swaard op en bring die verlore skape in. Jesus verwag dit van jou en my. - Sjibbolet

https://www.youtube.com/watch?v=utDd1awwPaE

Preview YouTube video William Booth Funeral

Vrydag 20 Januarie 2017

Die Kouewater Leërmag...


Image result for perdekar met 2 perde

Op ‘n snikhete Augustusdag, kom 'n kapkar, getrek deur twee uitgehongerde perde, voor 'n huisie op die Kansas Prêrie, tot stilstand. Die kardrywer is besope, die vrou siek, vier kinders sit huilend in die kapkar.

'n Jong meisie, Rachel, maak die huisdeur oop.
"Enige water vir ons?" kreun die besope drywer.
Die werf se waterput het in die droogte opgedroog, maar sy kry 'n emmer vol water vir hulle bymekaar. Haar ouers was juis weg om te gaan water soek. Rachel dra die emmer water na die vreemdelinge toe. Die dorstige gesin op die kar drink die hele emmer water leeg.

Die siek ma sê vir Rachel: "Onthou, my kind, in so verre jy dit aan die minste gedoen het, het jy dit vir God gedoen."
Dit is soortgelyk aan Matt 10:42: "Wie aan een van hierdie geringstes net 'n beker koue water gee..."
Die mense het daar aangekom as vreemdelinge, nooit genoem wie hulle is nie en is as vreemdelinge daar weg.
Jare gaan verby en Rachel word 'n waardige vrou. Op 'n keer reël sy vir 'n bekende prediker, om in haar dorp 'n lesing te kom gee.
Hy begin deur te sê: “Ek is baie lief vir Kansas. Op hierdie prêries het ek my eerste belofte teenoor God afgelê.”
Hy vertel van die jongmeisie wat met moeite vir hulle jare gelede 'n emmer water gebring het, en hoe sy pa die drankbottel weggegooi het as 'n dankoffer vir die water. En hoe hyself sy ma beloof het om by die "kouewater leërmag” aan te sluit.
"Soos wat Rachel na die prediker se getuienis luister oor die emmer wat sy destyds vir die vreemdelinge gegee het om hulle dors te les, buig sy haar hoof sodat die aanwesiges nie haar trane van blydskap moes sien nie.
            Let op: 'n Goeie en helpende daad, in 'n onbeplande oomblik, aan iemand, bekend of vreemd, het soms 'n geseënde nadraai en vrug wat ons nooit sou kon voorsien nie. Bly altyd gereed om hulp te verleen in 'n oomblik van iemand se nood of verleentheid.
Ons doen dit gehoorsaam aan die HERE Jesus se woorde. Die Samaritaanse vrou, in Johannes 4, het wel onder protes vir Jesus 'n beker water gegee om te drink, maar dit het vir haar onbeskryflike seën gebring.
Het jy besef dat jy ‘n siel vir die Koninkryk kan inbring met ‘n emmer of ‘n bottel water?
"Elkeen wat vir julle 'n beker water te drinke sal gee... hy sal beslis die beloning daarvoor kry..." Mar 9:41
Op Koffiefontein het ‘n Herlewing uitgebreek. Vier lidmate het toegeneem tot 259, met ‘n verdere 64 wat weens werksomstandighede na ander dele van die land moes uitwyk… die HERE se manier om die Herlewing te versprei. Dit alles oor ‘n tydperk van 2½ jaar! Die Herlewing is steeds in volle swang.
Die aanbiddingsplek is lank reeds te klein en ‘n nuwe word gebou.
Uit die Herlewing het onder meer ‘n koerant ontstaan Revelation Times, wat reeds in 50 Vrystaatse dorpe versprei.
Koffiefontein is brandarm aan water. Deel van die Herlewing is die voorsiening van 136 000 liter gratis water wat oor ‘n tydperk van Kimberley af ingebring is. In die herlewing is ook 14 watertenks by boorgate opgerig. Die tenks bevat tussen 2 500 en 5 000 liter water.
Dis wat ons in 2017 landwyd gaan beleef. Strome van seën van Bowe… (hoekom?) want dit het die Liefde beloof. Koffiefontein is maar die eerste druppels.
Sommige Christene sê hulle het nie die vrymoedigheid om met siele te praat nie, hulle ken nie die Bybel nie, hulle is introverte en baie soortgelyke verskonings. Jou getuienis moet jy gee, daar kan jy nooit verby kom nie.
Tog, soms moet mens stilbly en doen net ‘n goeie daad...
Wees net ‘n Koningskind!